Terug van weg geweest!

Het is even geleden dat ik wat van me heb laten horen. Er is veel gebeurd in het afgelopen jaar. Na de laatste miskraam hebben we niet stil gezeten. De clomid sloeg niet aan en we wilden met die medicatie geen risico nemen om weer zwanger te raken die opnieuw uit zou lopen in een mk.uiteindelijk mochten weer over op injecties Puregon en pregnyl. Daarmee bleken mijn hormoon waardes wel hoog genoeg voor een eventuele goede zwangerschap. Maar hoewel ik daarvoor 3x zwanger raakte in 3/4 jaar, bleef een nieuwe zwangerschap angstvallig uit. Daarbij werd ik alsnog veel te snel na een eisprong ongesteld. Het idee dat een eventueel bevrucht eitje op deze manier alsnog geen kans had, Zat continu in onze gedachten. Na er veel over gelezen te hebben begreep ik dat utrogestan weleens zou kunnen werken. Dit is puur het hormoon wat ik mis en kon geen kwaad. Maar ik kreeg dit niet zonder slag of stoot! Pas bij een vervangend arts kreeg ik het recept mee. Maar nog bleef een zwangerschap uit.

Omdat ik er op den duur geen vertrouwen meer in had en het uitzicht op n vervolgstap (ivf) nog maanden ver weg lag, besloten we eind 2014 te stoppen.Maar eenmaal in december voelde dat toch niet goed, de wens was gewoon te groot! Met wat hulp van een andere maatschappelijk werker, via het ziekenhuis, kregen we weer wat kracht om toch nog even door te gaan. Afgelopen januari kon ik gelukkig ook eindelijk wat meer loslaten. Het idee dat het via deze weg toch niet meer zou lukken, maar we nog maar twee rondes verwijderd waren van ivf, zorgde ervoor dat ik rustiger was. Ik heb ook gewoon weer gedaan waar ik zin in had zonder continu bezig te zijn met zwanger worden! Ondertussen bleven we wel keurig de injecties zetten en ons ding doen.

Omdat ik elke cyclus moet testen, deed ik dat deze ronde ook keurig. Ik was voor mijn doen al laat in de cyclus. Normaal word ik op dag 10 in de LF ongesteld en zat nu op dag 12.Ik besloot er n vroege test tegenaan te gooien en warempel...Daar stond toch echt n tweede streep! Ik begon echter een paar uur later licht te vloeien en sloeg mezelf al voor mn kop dat ik zo vroeg een test had gedaan. De 2 dagen daarna verloor ik nog af en toe licht wat bloed, maar op dag 14 was er toch n nog donkerdere streep te zien. Ik heb de weken daarna zo'n slordige 6 testen gedaan, maar ze logen er niet om! Ik was zwanger!!!!

Pas vanaf dat moment begon de spannende periode. Want nu moest het nog blijven leven! Met 6 weken hadden we onze eerste echo in het ziekenhuis. En daar mochten we een prachtige witte stip gedag zeggen, incl prachtig knipperlichtje. Afgelopen donderdag mochten we nog een keer kijken met 8 weken. Wat was ik zenuwachtig! Maar ook nu een mooi gegroeid wezentje met n hartje. Het duurde even voordat we deze zagen, je kunt je wel voorstellen hoe dat moet zijn geweest! Maar voor nu zijn we gewoon hartstikke zwanger van een klein friemeltje! Wat zijn we dankbaar!