Ieuw!

Okeeeee! Je kunt soms ook gewoon te aardig zijn voor mensen, denk ik! Loop ik vanuit de ah naar buiten, zeg netjes gedag tegen n man, schat ergens in de 70. De beste man zegt gedag terug en vraagt hoe het met me gaat. Vreemd om dat meteen zo te vragen, maar alla! Hij bedenkt Zich n moment en vraagt waar hij me van kent. Dus ik geef aan dat we elkaar helemaal niet kennen maar ik gewoon keurig 'gedag' zeg tegen de mensen die ik tegen kom. De man wordt rood maar vindt t 'geweldig' dat ik dat zo spontaan doe en geeft me 3 zoenen op mn wang (goed, nu al van mn stuk gebracht) en vraagt of ik wat met m wil gaan drinken (oké, nu sta ik echt met mn mond vol tanden). Dus ik antwoord dat ik dat niet doe, hij vraagt nog waarom niet, en ik antwoord dat ik lekker naar mn GEZIN ga om te eten. Hij kijkt teleurgesteld en vraagt, om zijn gene te verbergen, hoeveel kinderen ik heb. Dus ik antwoord dat de tweede inmiddels onderweg is. Hij lijkt iets te schrikken bij de blik op mijn buik. Maar durft toch nog n keer te vragen of ik echt niet mee wil. Kijk, ik hou enorm van mijn gezin, maar als Channing Tatum dit had gevraagd had Ik geen seconde getwijfeld ;). Maar in dit geval wilde ik het liefst heeeeeeel hard weg rennen. De man is vast net zijn vrouw verloren, heeft ruzie met zijn enige zoon, mag zijn kleinkinderen niet meer zien, geen familie meer en de buren wonen n km verderop...Hij zal vast heel eenzaam zijn geweest om n zwangere vrouw meteen uit te nodigen na n simpel 'gedag'! Ik pas de volgende keer wel op met vriendelijk zijn ;)