# Ik heb je mogen bewonderen..

Afgelopen donderdag is mijn beste vriendin bevallen doormiddel van een keizersnede van een prachtige dochter!

Om 10uur in de ochtend belde mijn vriendin me op om te zeggen dat het vandaag ging gebeuren ,brr de spanningen kropen gelijk mijn rug op.
Mijn beste vriendin was slechts 29 weken en 2 dagen zwanger, en de kleine had een flinke groei achterstand van 4 weken dus we maakte ons grote zorgen over hoe de start zal zijn.
Om half 2 belde ze alweer op, dus ik dacht: ''Dat is snel!'' , maar nee de artsen waren vergeten te melden dat ze niet mocht eten voor de keizersnede dus moest het uigesteld worden.
Om 15 u zal het nu gebeuren zei ze.
De uren kropen voorbij, en de spanning nam steeds meer toe bij me.

Ik kreeg geen hap door me keel, en ben na het eten lekker gaan douchen om wat te ontspannen.
Maar om 19:30 werd ik gebeld ! Ze is er !! Wauw..het eerste wat ik zei is : Gefeliciteerd schat ! EN IS ALLES GOED?
Jaa , gelukkig alles was goed gegaan. De kleine kwam uit de buik en begon zelf te ademen en huilde zelfs!
In eerst instantie hadden de artsen verwacht dat ze ongeveer 8 a 900 gram zou wegen, maar dat viel een beetje tegen want ze woog slechts 650 gram.
Maar ze doet het super, geen enkel dipje heeft ze gehad en ze heeft zelfs al iets gepoept!
Ze ligt aan de cpap die haar wat ondersteuning geeft om de longblaasjes open te houden maar veder doet ze het keurig zelf.

In eerste instantie wilde onze vrienden geen bezoek tijdens de ziekenhuis opname, dit  hadden ze al weken van te voren aangegeven omdat ze wisten dat het waarschijnlijk een vroeggeboorte zou worden.
Prima als vrienden accepteer je dat , dus genoot ik van het appen en de prachtige foto's die ze me stuurde.
Tot gister..

Ik werd gebeld door haar vriend, of ik aub als verassing langs wilde komen met mijn man en Jaylin.
Ze hadden ons gemist, en wilde buiten familie om, ons toch zien.
En hij zei: Jullie mogen dan ook mee naar de Neo afdeling om haar te bewonderen.
Wauw wat een eer, maar wat was ik zenuwachtig vandaag.

Eenmaal aangekomen knuffelde we elkaar, mijn lieve vriendin heeft zoveel pijn het is echt hart verscheurend ze kan amper haar bed uit komen en plassen op de wc gaat ook erg moeilijk.
Gelukkig is haar vriend er om haar te steunen, maar ik wou dat ik de pijn kon wegnemen.
Daarna gingen we eigenlijk meteen door naar de afdeling, Jaylin mag daar niet naar binnen dat is vanaf 12 jaar.
Dus eerst bleef mijn man bij haar en daarna de vriend van mijn vriendin.

Ik heb 20 minuten naast de couveuse gestaan en alleen maar naar haar gekeken , ik heb geloof ik wel 100x gezegt: Oh wat is ze mooi, oh wat is ze klein en oh wat is ze sterk.
Ik moest er een traantje van laten, en dan al die andere kindjes pff..met al die toeters en bellen, slangetjes , rode lichtjes die gaan branden brr
Opnieuw besef ik dan hoe erg je van geluk mag spreken als jij gewoon na 9 maanden een gezond kindje in je armen hebt.

Daarna hebben we met zijn vieren nog lekker wat gegeten in het restaurant.
Het was ook wel even heel gezellig weer zo elkaar te zien, en je zag dat ze genoten van de afleiding.

De kleine meid mocht vanavond weer lekker bij mama liggen en morgen weer bij papa.
Hopelijk blijft het zo goed gaat en is het een kwestie van geduld en aankomen..