Mijn haat-liefde verhouding met borstvoeding

Ik vind borstvoeding geven bijzonder, fijn en bovenal erg makkelijk. Mits het makkelijk loopt, wat in mijn geval vaak niet zo is. Ik vertel jullie graag meer over mijn haat-liefde verhouding met borstvoeding. Meerdere keren heb ik op een punt gestaan om te stoppen. Maar het lijkt wel een verslaving en ik wil het niet zomaar weggooien.

Wees niet bang, ik behoor niet tot de borstvoedings-goeroe of borstvoedingsmaffia zoals ik dat wel eens voorbij zie komen.
Bij alle drie de kinderen heb ik borstvoeding geprobeerd te geven. Bij Jaylin duurde ons borstvoedingsavontuur helaas maar 6 weken.
Ik was te onzeker en dat is iets wat niet goed mee helpt tijdens het geven van borstvoeding, daarnaast wist ik er gewoon nog erg weinig over en luisterde ik te veel naar andere mensen. Als ik mezelf iets meer had ingelezen en ervaring had op gedaan had het misschien wel kunnen slagen.

Novan heeft 9 maanden volledige borstvoeding gehad, de eerste 3 maanden waren top! Hij dronk goed, groeide goed en was tevreden. Echter na 4 maanden sloeg dit helemaal om. Novan kwam in die tijd soms wel tien keer in de nacht en overdag kon ik hem alleen troosten met Bertha & Hendrinka. Zonder mijn twee borsten was hij ontroostbaar. Ik was dus eigenlijk gewoon een wandelende speen geworden.

In het begin had ik stuwing, grote boobs,Lolo Ferarri formaat. Trots dat ik was! Maar helaas was dat van korte duur, na een paar maanden hingen borsten erbij als theezakjes van pickwick en keken ze recht naar beneden. Niet echt fijn voor je zelfvertrouwen, maar hey! het was voor een goed doel!
In de tijd dat ik Novan borstvoeding gaf zijn er heel wat laktatiekundige langs geweest maar niemand had de oplossing, Novan wilde gewoon bij mij spenen en niet eens echt drinken.
Meerder keren heb ik op het punt gestaan om er mee te stoppen, borstvoeding moet leuk blijven en geen belemmering worden dacht ik altijd. Maar toch, op een of andere manier kon ik het niet. Elke keer weer wilde ik het nog eens proberen, elke keer weer stelde ik het moment van stoppen uit en ging ik door. Met wallen tot aan mijn tenen gevolgd door mijn borsten.
Na 9 maanden was ik er echt klaar mee, we zaten middenin een verhuizing en ik kon het gewoon niet meer opbrengen. Langzaam heb ik het toen afgebouwd en vaarwel gezegd tegen mijn relatie met borstvoeding.

Toen ik zwanger raakte van Mias wist ik dat dit mijn 3e en laatste poging zou zijn wat betreft de borstvoeding. (Ook qua kinderen trouwens, ons gezin zou compleet zijn met de komst van een 3e kindje)

Bij Mias liep de borstvoeding vanaf de start al super, op dag twee had ik alweer lolo ferarri boobs en met 4 dagen zat Mias al over zijn geboortegewicht heen. Hij was tevreden en zoet, dronk 7/8 keer en alles ging goed. Mijn relatie met borstvoeding was weer helemaal optimaal en ik had er alle vertrouwen in.
Echter, zoals je wellicht heb kunnen lezen in mijn artikel ‘Mias is een stille hongeraar’ bleek dat hij helemaal niet genoeg kreeg of ieder geval niet genoeg tot zich nam waardoor hij amper groeide. Hij melde zich nooit, was te zwak geworden om dat te aan te geven en hij spaarde zijn energie liever.

Vanaf toen kreeg mijn liefde voor borstvoeding toch weer een knik, ik begreep het niet en voelde me er rot over.
Momenteel zijn we daar hard mee aan het werk, want opnieuw speelt de ‘verslaving’ weer op; ik wil het nog niet opgeven. Er is genoeg melk, hij moet alleen leren om het te drinken. Dat betekend wel dat ik als een koe elke 2 a 2,5 uur aan het kolven ben, flesje geven en weer kolven.

We zijn wel op een punt gekomen dat we Nutrilon in huis gehaald hebben. Dit omdat ik bang was te weinig te kolven en dan konden we dat met pijn in mijn tiet aanvullen met Nutrilon. Want ja, als je eenmaal in de borstvoedings cirkeltje zit baal je enorm als het weer niet gaat zoals je had gehoopt. Tot nu toe hebben we het nog niet hoeven geven want ik kolf genoeg, hij drinkt al iets meer dan dat hij deed dus ik ben super blij!

Afgelopen week was Mias 35 gram aangekomen, een domper wat ik had gehoopt op veel meer. Over twee weken word hij weer gewogen op het CB. Ik vind het zo spannend en ben zo benieuwd. Wij duimen heel hard dat hij uit de zorgelijke curve komt zodat we niet naar een kinderarts hoeven en er geen andere maatregelen zoals een sonde nodig zijn.

Ondertussen kolf ik braaf door en krijgt hij bijna alle voedingen via de fles. Dat scheelt hem enorm veel energie waardoor hij vaak wat meer wilt drinken. Ik eet mezelf scheel en drink onwijs veel water en thee zodat de productie op pijl blijft!

Bedankt voor het lezen!

Hebben jullie ook borstvoeding gegeven? liep dat wel altijd op rolletjes?