Alle ballen hoog houden

Als ik heel eerlijk ben vind ik het opvoeden van 3 kinderen soms best wel heavy, ik weet niet hoe jullie daarover denken maar ik heb dagen dat naar de klok kijk en denk: ‘Nog twee uur, dan gaan ze naar bed’ daarna plof ik met stinkende klotsende oksels savonds op de bank denk ”He-He, ME TIME!”. .

Als er iets is wat ik heb geleerd de afgelopen 5 jaar is dat opvoeden niet vanzelf gaat, dat het niet zo makkelijk is als de zogeheten opvoedboekjes ons doen geloven. Hartstikke leuk dat zo iemand een boek schrijft, richtlijnen en methodes opzet maar er is werkelijk nog geen enkele richtlijn geweest waar mijn kinderen zich aan houden. Zo groeide de één boven alle lijnen uit, de andere netjes volgens het gemiddelde en de laatste groeit onder alle lijnen door.

Zo geldt dat ook voor de opvoedboekjes, ik weet niet hoe dat gaat bij andere mama’s van 2 of meerdere kindjes maar de mijne zijn echt alle 3 verschillend. Wat bij Jaylin werkt, werkt vaak niet voor Novan en andersom. De dag begint al vroeg in de ochtend wanneer Jaylin wakker word, begint te praten en gewoon niet meer stopt. Ik ben zelf pas echt actief na 3 uur en 5 bakken koffie verder. Daarnaast heb ik een peuter die in de vreselijk en langdurige NEEEEEE fase zit en grenzen opzoeken tot de max!

‘Poepen en plassen voelt als me-time!’

Douchen, plassen en poepen voelt tegenwoordig als ‘Me-time’. Al kan dat vaak ook niet rustig gebeuren hoor. Als je net rustig zit staat de eerste kabouter al aan de deur ‘Mama,Mama,Mama…’
Dan denk ik had je dat niet 2 minuten eerder kunnen vragen. Mag mama even rustig plassen of een drol fabriceren? Ik ben wel eens heel sneaky gaan plassen met een boekje. Dan hoorde ik op de gang ‘Weet jij waar mama is?’ Dan gingen ze met zijn tweetjes het hele huis doorzoeken en kon ik nog even heerlijk 5 minuten langer blijven zitten. Zo eet ik ook geregeld een koekje,snoepje of iets wat ik gewoon niet wil delen op een niet handige tijd, vlak voor het eten bijvoorbeeld. Dan sneak ik met mijn chocolade reep en al de wc in, schrok ik dat op als een uitgehongerd dier en als ik bijna door ze betrapt wordt met volle mond kink ik alleen maar.

Ik denk niet zo zeer dat hebben van drie kinderen zwaarder is dan het hebben van één kindje. Tenslotte ervaart iedereen dat op een andere manier, ik ken iemand die heeft 6 kinderen en bij haar lijkt het altijd  zo soepel te gaan!
Wat wel zo is als je één kindje hebt dat je de volledige aandacht hebt voor hem/haar, zodra je kindje slaapt of speelt heb je alle handen vrij. Dat heb je na een tweede niet meer laat staan een derde.
In het begin toen Mias net geboren was vond ik het eigenlijk wel meevallen die overgang van 2 naar 3 kinderen. De overgang van niks naar 1 kind vond ik zelf het grootste. Een derde rolt vaak gewoon mee in het ritme dat je al hebt.
Bij ons werkt dat nu natuurlijk iets anders, van de een op de andere dag hadden we een ‘ziek’ kindje thuis, en hoe hard ik het ook probeer niet te doen; mijn hoofd draait overuren over hem.
Zijn voedingen, de sonde, het groeien.. en ik geloof heel erg dat ik dat reflecteer op de andere twee kinderen waardoor ze mijn aandacht helemaal willen opslokken.
Misschien wel logische maar erg vermoeiend ook.

Dan heb je nog het huishouden wat om de hoek komt kijken, vreselijk! Ik kan ook wel heel eerlijk zeggen dat ik daar helemaal niet zo goed in ben. Soms kom ik bij mensen thuis en dan is het zo schoon dat ik bijna niet durf te ademen, bang dat ik met mijn Koolstofdioxidee de bank vervuil.
Zo blinkend schoon is het hier dus echt niet, als mijn kinderen hebben gegeten ligt er op de grond nog een 3 gangen menu voor de mensen die langs komen. Vergeet ook niet dat je bij mij regelmatig een arm of been kunt breken aangezien het speelgoed door het hele huis slingert. Ik probeer het wel op te ruimen maar nog geen 15 minuten later ligt het er gewoon weer, het is net magie. Ik heb besloten 2x per dag op te ruimen, savonds al de draken in hun bed liggen en tussendoor 1 keer maar verder zit het me wel gescheten.
En dan de was, die blijft maar komen. Dat wassen vind ik niet zo erg, dat doet de wasmachine tenslotte. Maar dat opvouwen EN inruimen, ik heb er echt een hekel aan. Niet alleen omdat het tijd kost, maar omdat dat vaak ook nogmaals bevestigd hoeveel kleren de kinderen hebben en hoe weinig ik heb!!
Wat wel super  fijn is het feit dat Jacco elke dag kookt, zodra hij thuis komt om 17:00 denk ik YESSSSSS nu kan ik chillen. Nee zonder dollen, dan voelt het echt alsof je even ‘sterker’ staat.
Jacco is gelukkig ook geen luie vent, zodra hij thuis is helpt hij direct mee met van alles.

Hou je hoofd koel, leer en geniet!

Ik wilde in deze blog eigenlijk wat tips schrijven. Maar die heb ik eigenlijk niet echt, of ik heb ze wel maar zoals ik in het begin van deze blog al vertelde; mijn tips kunnen handig zijn maar niet voor iedereen werken.
Het enige wat ik kan zeggen is: Hou je hoofd koel! Wees zo relaxt mogelijk! Dat voelen de andere kinderen namelijk ook aan. Denk ook aan jezelf, ga een avondje weg, of shop een keer voor jezelf!
Een opgeladen moeder telt voor twee en vaak is je humeur dan ook een stuk beter.
Moeder, partner, vriendin en werknemer zijn is gewoon een behoorlijke rugtas vol, het werkt allemaal het beste als je je eigen balans daarin vind.
Je hoeft niet alles perfect te doen of perfect over te willen komen voor iedereen, je bent goed zoals je bent. Opvoeden doe je op je eigen manier en ik denk dat dat altijd nog de beste manier is. Tuurlijk zul je het met de ene opvoedmethode beter kunnen hebben dan met de andere, dat heb ik ook. Ik neem overal een stukje van mee en zo probeer ik mijn eigen weg daarin te vinden.
En geniet! Volop! want het gaat zo snel! Soms zul je een dag hebben dat je denkt ‘Heb ik dit wel goed aangepakt?’ dat is geen probleem daar leer je weer van. Knuffel ze plat, tel regelmatig tot 1202393 als je het even zat bent en geef je zelf regelmatig een schouderklopje. Want wat wij moeders doen is gewoon ook een topsport.

Hoeveel kinderen hebben jullie? En hoe ervaren jullie dat?
Let me know!