37 weken zwanger

Vandaag 37 weken zwanger. De laatste loodjes wegen het zwaarst. En duren het langst. Ben er toch echt wel flauw van. Die dikke buik die in de weg zit. Die hormonen die ongewenst door je lijf gieren. De moeheid die toeslaat. En de onzekerheid of ik het allemaal wel kan. De bevalling, 2 kindjes... Zucht... Het zal vast allemaal goed komen. Maar toch denk ik steeds, kan ik dit? Die slapeloze nachten. Die zullen we natuurlijk nog wel even houden. Maar als ik dan slaap....... heb ik tenminste geen dikke buik die in weg zit. En kan ik me gewoon lekker omdraaien, Zonder er wakker van te worden. Hoef ik niet midden in de nacht AU te roepen omdat alles zeer doet. Laten we hopen dat het 3 weken zijn en niet nog langer. Mag van mij ook minder lang, maar laten we daar maar niet vanuit gaan. Ik Word nu ook wel heel nieuwsgierig. Ons meisje wat toch binnen kort bij ons komt. Hoe zal ze eruit zien. Lijkt ze miss op mij? (zoontje lijkt op zn vader) Hoe zal alles gaan met een tweede erbij. En kunnen we elkaar eindelijk knuffelen buiten mijn buik. Wat zal dat weer een fantastisch moment zijn. Onze dochter voor het eerst vast houden. Tis bijna nog spannender als bij de eerste. Hoe zal grote broer L. erop reageren. Hij mag nu graag knuffelen met mijn buik. En geeft er veel kusjes op. Rijd met auto's over mn buik. Omdat baby dat wel leuk vind, en zo ook kan spelen. houd zn drinken voor mn navel zodat ze kan drinken. Het is zo schattig. Hij word vast een hele grote stoere trotse broer. We gaan nog even 3 weken volhouden. Maar ook dat kunnen wij power vrouwen! Alle dames die bezig zijn met de laatste loodjes, succes! Jullie kunnen het!