L buisjes en neusamandelen

25 mei was de dag dat mijn kleine man onder het mes moest. Gelukkig maar buisjes en neusamandelen, maar voor zo'n kleintje is het al heel wat. ( en dan te bedenken dat sommige kinderen al zo veel mee hebben gemaakt, respect voor diegene) We moesten er om 8.45 zijn. We mochten bijna gelijk naar de kamer wara hij zou komen te liggen. Eerst nog even op de driewieler naar de wc. Toen mocht hij zich omkleden en zijn pyjama aan doen. En lekker op het bed liggen en tv kijken. Daar kwam de zuster aan met het slaapdrankje, en ik heb de zetpil ingebracht. Het drankje smaakte vies, maar hij heeft netjes alles opgedronken. Het zou niet lang duren voordat hij geholpen zou worden. Inmiddels kwamen de eerste kindjes die geholpen waren al binnen. L vroeg zich af waarom ze zo huilden. Hij werd al snel wat suffig van het drankje. Het was zelfs erg grappig. Hij praatte met dubbele tong en deed lacherig. Na een uur waren we nog niet opgehaald. En ik zag aan levi dat het drankje al uit begon te werken. Gelukkig kwamen daar de zusters aan om hem op te halen. De grote zwaailamp kwam op zijn bed, en we konden gaan.... Totdat 1 van de zusters een telefoontje kreeg. Ze moesten nog even wachten, want de dokter wou pauze. Zucht.... dus maar weer wachten. Na 10 minuten namen ze ons mee want lang kon het niet meer duren. We hebben afscheid van papa genomen en ik ging mee achter de blauwe deuren. Daar werden we weer in een andere wacht kamer gezet. Daar werden voor de zoveelste keer een paar vragen gesteld ter controle. Inmiddels was levi zn drankje helemaal uitgerwerkt. Dit gaf ik ook aan aan de verpleegsters. Maar daar kreeg ik geen respons op. Levi had zn polsbandje al af gescheurd, gooide met knuffels door de kamer, en wou van bed af. Leg zo kind ook maar uit dat hij nu al 2 uur stil moet liggen op bed. Ik kon het hem ook niet kwalijk nemen, want het duurde veel te lang. uiteindelijk om kwart over 11 werden geholpen. Levi moest overstappen op de operatietafel. Dat wou hij niet, dat vond hij eng. Als zijn slaapdrankje nog had gewerkt, was alles veel makkelijker te gaan. Ze hebben hem op de tafel getild, en kreeg het kapje op. Omdat hij dat niet wou, kreeg hij breathe holding spell aanvallen. Gelukkig werd hij snel in slaap gebracht. Een beetje over de rooie moest ik wachten tot hij klaar was. Ik vond het vreselijk. 10 minuten later kwam de dokter alweer bij me. Ik mocht gelijk naar hem toe, alles was goed gegaan. Maar omdat hij niet goed de narcose in ging was hij nu ook helemaal in de war. Hij had weer aanvallen en viel telkens flauw. Daardoor moest hij een kapje met zuurstof op. Dat wou hij weer niet, waardoor hij weer meer aanvallen kreeg. Toen zag hij het bloed en werd daar paniekerig om. Ik heb snel zijn shirt uitgetrokken en bij hem in bed geklommen. hij mocht lekker tegen me aan gaan liggen en een beetje bijkomen. Gelukkig ging het toen al snel wat beter. daarna mochten we weer naar de zaal waar papa ook zat te wachten. Daar aangekomen wou hij graag bij papa zitten. Dat was wel aandoenlijk om te zien. Hij moest een ijsje eten en een beker met ranja op drinken. Als hij dat had gedaan, mocht hij naar huis. Helaas wou hij niet drinken en ook geen ijs en ging iedereen om ons heen al naar huis. Uiteindelijk zijn we naar de speelkamer gegaan en hebben we het voor elkaar gekregen om spelenderwijs zijn ijsje naar binnen te werken. Ook moest hij zijn beker drinken nog op drinken. een paar slokjes heeft hij gehad. Maar hij had echt geen zin. Dus die heeft papa stiekem maar opgedronken. Toen mochten we lekker naar huis.  Thuis aangekomen was het net of er niks gebeurt was. Maar helaas stortte hij daarna volledig in.Hij wou zo graag wat eten, maar het deed hem zeer. Hij kon alleen maar huilen. Ik had het zo met hem te doen. Hij heeft lekker koude drinken gehad en een ijsje. Gelukkig ging hij zonder klagen slapen. Hij werd rond middennacht wakker en kwam toen bij ons. Ik heb hem die nacht lekker bij ons laten slapen. gelukkig ging het de volgende dag al veel beter. Lekker veel ijsjes gegeten. Gelukkig gaat het tot nu toe heel erg goed.En hopelijk blijft dat zo. Over een aantal weken weer op controle. Trots op mijn mannetje dat hij het zo goed gedaan heeft