Vanwege de ontzettend lieve reacties die in privé en in 't publiek ontving, ben ik op zoek gegaan naar een blogspot waar de lieve dames die er zin in hebben nog mee kunnen lezen. Mogelijk dat ik mijn oude blogjes hierheen verhuis, maar ik zal in elk geval mijn nieuwe verhaaltjes daar achterlaten. Met grote, grote dankbaarheid naar jullie toe, lieve dames. Jullie hebben me geraakt. Bl ...   

Al 1900 dagen schrijf en lees ik mee op de site. Nu mijn kleine trollen steeds zelfstandiger in het leven staan, voel ik geen behoefte meer om in de internetluiers te blijven hangen. Ik heb hier lieve mensen ontdekt waarvan ik er velen nog zal spreken in het Leven Na Babybytes. Ik heb hier steun ontvangen, troost gegeven en plezier gehad met het plaatsen van mijn blogs. Maar ja, om slechts te bli ...   

Boven in de gang staan fotoboeken. Velen van mijn ouders, een paar van mezelf en eentje over mezelf. We hebben er allemaal eentje, mijn broers en ik: de biebieboeken. Fotoboeken van ons eerste levensjaar, gefotografeerd, beschreven en overladen met een flinke dosis humor door ons moeki. Die van Martijn begint briljant, mijn ouders in rustieke poses met een foto van de katten eronder en de opm ...   

Eens in de zoveel tijd heb ik een afspraak met een vriendin in 't Leidse. Soms gaan er jaren overheen, maar dat geeft eigenlijk niet. We praten gewoon lekker door terwijl we shoppen voor jurken en chocolade. Iedere keer dat we samen over straat gaan, schieten mensen ons aan. Hun levensverhaal. Een cadeautje. Een glimlach met een welgemeende opmerking. We horen de vreemdste zaken aan van d ...   

Kleine kindjes worden groot. Vandaag en gisteren hebben we in hun minikamertje de nodige ongein uitgehaald in een vage poging er een groot bed in te plaatsen naast het peuterbed. Thorben verhuist naar een half-hoogslaper ('die is COOL!' verklaart hij bij het zien van het trappetje) en Ilva mag in zijn oude bedje. Manneke is maar wat trots. Ilva mag in ZIJN bed slapen en hij gaat omhoog. ...   

Vakantie. Voorheen 'hoeveel boeken kan ik verslinden in 6 weken terwijl ik onder een boom zit'-tijd. Nu 'laten we de spelletjes nog eens omwisselen, hoeveel DVD's kennen ze nog niet? De potloden liggen hier, de stiften daar en waarom is de verf nou alweer op, oh krijg nou wat, het is alweer tijd om m'n klas voor te bereiden' weken. Toch merk ik wel verschillen per jaar ...   

Ons beertje heeft een nieuwe fase bereikt: het animisme. Dankzij een gezonde dosis tekenfilms en een flinke portie creatieve mensen om hem heen, bemerkt hij leven in veel meer dan de katten en zijn zusje. Zo spreekt mijnheer deur mij vriendelijk toe op het moment dat ik de sleutel in het slot steek en bedankt Thorben de boom die hem zo lief een knobbel schenkt precies op het moment dat het mannek ...   

Het is nooit genoeg. Ondanks vele gezinnen met geldproblemen lijken kinderen steeds meer te eisen om tevreden gesteld te worden. Ik zal geen vergelijkingen aangaan met 'vroegâh' want sentiment speelt nu eenmaal een verblindende rol. Toch valt het op. Vooral in mijn huidige klasje. Wat je ook voor ze meeneemt, een ander krijgt volgens hen altijd meer. Wat je ook voor ze regelt, ...   

Nunspeet. Thuis van de beste marsepein en supercomfortabele relaxfauteuils. Een buitenplek waar overduidelijk meerdere grote firma's hun waren stallen om elders in het land geen verkooppunten te hoeven hebben. Een dorpje met stadse allures. De plek waar ik de beste tijd van mijn jeugd heb doorgebracht. Nunspeet. Numpspeet. Vanaf mijn geboorte de plek voor vakantie en avontuur. Waar d ...   

Als onschuldige, kleine kindjes kregen we thuis allemaal een aap. Ik kan me niet meer herinneren van wie, maar de aapjes hoorden bij elkaar. Net zoals wij. Martijn kreeg een groene aap, ik een blauwe en Merlijn kreeg de grote rode. Dat die rode papa-aap vrijwel direct verhuisde naar Martijns kamer, was niet wereldschokkend, eigenlijk niet eens verbazingwekkend. Hij was immers de oudste. Natuurli ...