Eerste IUI gehad

Allereerst, dit is een hele lange blog, dus als je niks te doen hebt succes met lezen en anders gewoon verder klikken, hihi ;-)

Na de uitgangsecho even een dag of 2 van de leg geweest, daarna het proberen naast me neer te leggen en toen einde van vrijdagmiddag op 5 december ging de telefoon. Het was het ziekenhuis, de medicatie van manlief werd veranderd van pregnyl naar ovitrelle en de fertiliteitsarts wilde ons toch nog wel even zien. Ik vertelde haar dat ik dat wel prettig zou vinden en vertelde over de uitgangsecho, mijn twijfels en onzekerheden. Het was een superlieve dame aan de telefoon en ze zei dat die maandagochtend een plekje vrij was en of dat dan zou lukken.. Tuurlijk zei ik en ik grapte nog dat als de arts geen echo zou maken, ik het zelf wel zou doen omdat zelfs ik dat wel met mn ogen dicht kon doen inmiddels, hihi.

Maandag 8 december waren we dus weer in het ziekenhuis, de nieuwe medicatie werd uitgelegd.. Het allergrootste voordeel is dat het nu maar 1 keer per week geinjecteerd hoeft te worden, het gevoelsmatige nadeel voor manlief was dat de dosis behoorlijk verhoogd zou worden.. Van 3 keer per week 1500 IE (in totaal 4500 IE) prikken, naar 1 keer per week 6500 IE. Dus manlief zat wel even tegen het plafond, de beste man zei dat hij de komende 4 weken dan ongeveer 3 kwart van de spuit moest zetten en dat was prima. Toen ik hem vertelde van mijn bezorgdheid over de telkens terugkomende cyste(s) zei hij dat ik wel erg bezorgd keek en dat ik dat van me af moest laten glijden. Hij zal toch wel even gaan kijken en wat denk je? Die cyste van de woensdag ervoor was binnen 5 dagen ineens verdwenen! Wat?! Het zag er goed uit voor dag 8 van de cyclus, 1 ei van 14 mm en nog een paar kleinere eromheen. Ook zei hij dat mijn rechtereierstok het werk deed en mijn linkereierstok een beetje lui was haha. Dat was mij ook al opgevallen het afgelopen jaar, ook na alle echo’s. Altijd waren de eitjes rechts en met ovulatiepijn ook, hij vond dit niet vreemd en zei zelfs dat sommige vrouwen hun hele leven vanuit 1 eierstok ovuleren. Nou, ik ging erg gerustgesteld naar huis en de afspraak van woensdag positief tegemoet.

Woensdag 10 december op dag 10 van de cyclus moest ik nogmaals een echo maken en op dat moment zal besloten worden of de IUI wel of niet door zou gaan. De mevrouw die ging kijken zei dat ze toch wel weer een cyste zag.. (Ik dacht; Wauw, zeg dat woord NOOIT meer, kan het niet meer aanhoren!!) Of het was gewoon een niet meedoend eitje die zal verdwijnen vanzelf.. Daaromheen zag ze 3 eitjes, 1 van 17 mm en 2 van 15 mm.. Oh en misschien ook nog 1 kleintje van 14 mm zei ze..  Het baarmoederslijmvlies was 7,5 , dus ook prima in orde. Ze vond het bijzonder omdat ik de IUI doe in spontane cyclus, zonder hormooninjecties en dat ik dan zoveel eitjes van mezelf had was best bijzonder alsdus de mevrouw. Dus ik begon te sputteren of het dan wel door kon gaan en toen kwamen de woorden, ja hoor geen probleem!  Ik kreeg het recept voor de ovitrelle mee en ik moest nog even bloed prikken voor de oestradiol waarden. In de middag zou ik teruggebeld worden met alle informatie over de IUI. Wauw… We gingen erg positief naar huis en waren in goeden doen! Heel erg blij en eindelijk fijn nieuws na een week van onzekerheid.. Mentaal is dit de zwaarste ervaring wat ik heb moeten doorstaan en ik ben zeker niet schoon van onbesproken ervaringen.. Jeetje! In de middag ging de telefoon, alles was goed en de IUI zou op vrijdag plaatsvinden.. Manlief moest om 8.00 uur melden en produceren in de kliniek en dan zal de IUI om 09.30 plaatsvinden.. Wow, ik zat te shaken op de bank ! Ze belde rond 15.30 en zei dat ik tussen 16.00 en 16.30 de ovitrelle injectie moest zetten.. Brrrr! Wat een spanning.. Ik prik manlief al jaren en daar heb ik nooit problemen mee gehad, maar toen ik rond 16.30 in de slaapkamer op bed ging zitten met de ovitrelle injectie brak het klamme angstzweet me uit, ik begon te trillen en de pen gleed bijna uit mn hand van al die dingen. Ik heb het geprobeerd, ik heb moed ingesproken, ik was telkens bijna met de naald in mn buik.. Op het moment dat ik ook mn hart in mn keel voelde en mn adem zwaar begon te worden heb ik manlief geroepen.. Wat gebeurde er met mij?! Ik kon het niet, ik kon het gewoon echt niet en dat maakte me verdrietig.. Manlief bood zelf aan om het te doen en ik was verbaasd, omdat hij het bij zichzelf ook niet doet.. Toen ik ontspannen plat ging liggen en hij lief vroeg of ik er klaar voor was heeft hij de ovitrelle injectie gezet.. Wat een schat en wat was ik trots op hem!  Yay, het was nu een feit.. Het zal gaan beginnen.

Vrijdag 12 december, we hadden beiden amper tot niet geslapen en we namen een trein eerder omdat je het nooit zeker weet met de NS. Om 06.40 zaten we in de trein op weg naar misschien wel de allerbelangrijkste afspraak van ons leven. Een uur later kwamen we aan op plek van bestemming en we dachten dat het ivf centrum nog wel gesloten zou zijn en we 20 minuten in de miezerregen moesten blijven wachten, maar niks  was minder waar.. We konden gewoon naar binnen lopen en er zaten  gewoon al een stel of 5 in de wachtkamer, mannen kwamen alleen binnen, vrouwen alleen.. Het was gewoon al heel erg druk!! Dat vond ik best indrukwekkend en laat ook maar weer eens pijnlijk duidelijk zien dat zoveel mensen in hetzelfde schuitje als ons zitten.. Van een klein handje hulp met bijv IUI naar de gecompliceerde hulp van IVF en ICSI.. Ik kan niets anders hebben dan heel veel respect voor ons allemaal, want de mentale last en reis naar onze hartenwens is zo zwaar en duurt soms zo lang. Ik deed voorzichtig met de koffie, want de behandeling moest met een volle blaas en ik had geen zin om met buikpijn van de volle blaas in de wachtkamer te gaan zitten.

Manlief kon eindelijk zijn potje met het formuliertje ophalen en daar ging hij dan, naar een kamertje op commando produceren.. Ik vond het bijzonder en in de tussentijd zag ik andere mannen ook heen en weer lopen en het viel me op dat de mannen allemaal best snel weer terug kwamen… Zo ook manlief, we lachten naar elkaar en vond het ook nog wel wat komisch ook terwijl het zo serieus is natuurlijk. Hij had het formulier ingevuld, zich gelegitimeerd en in het kastje in de muur zijn potje achtergelaten.. En nu moesten we nog een uur gaan wachten.. Dat uur is achteraf eigenlijk best snel gegaan!

We werden binnengeroepen en ik moest me in het kamertje van de behandeling legitimeren zodat het allemaal klopte.. Hij vertelde dat de productie goed was en dikke prima voor de IUI.

5 miljoen na opwerking, wauw! 5 miljoen, wie had dat gedacht.. Ons allereerste zaadonderzoek was ‘niet te tellen en onvruchtbaar’ en op deze dag na jaren van medicatie was het gewoon goed! Wat bijzonder en wat waren we blij, manlief was heel erg trots en bleef maar zeggen 5 miljoen, hihi.

De eendenbek was zoals gewoonlijk pijnlijk en niet prettig, de catheter deed ook pijn toen die door de baarmoedermond heen ging en ik krampte een seconde ineen van de pijn.. Daarna ontspande ik me snel en hield manlief mijn hand vast.. Ik wilde de arts niet aankijken, omdat ik er hoe klinisch ook een bijzonder moment met manlief van wilde maken.. Dus ik keek hem aan en deed daarna mijn ogen dicht en had zijn hand vast.. Het was zo gebeurd, het was klaar.. Alles ging er weer uit en volgens protocol moest ik meteen opstaan en aankleden..

Dat was het dan, IUI 1 zat erop en we waren in totaal nog geen 10 minuten in die kamer geweest.

De last van de volle blaas was na de IUI ineens verdwenen en ik durfde niet naar de wc om te plassen, de hele weg naar huis heb ik er ook geen last van gehad gelukkig. Toen eenmaal thuis toch gegaan en dat was best raar, maargoed.. Het zat erop en op 26 december mogen we thuis testen en wanneer op 29 december nog steeds niet ongesteld, terugkomen om bloed te prikken.

Waar veel mensen nu iets hebben dat het jaar bijna voorbij is en dat de tijd vliegt, zijn hier de eerste 2 dagen na IUI omgekropen en we hebben nog 12 lange dagen te gaan.. 2e kerstdag is testdag... Hoe bijzonder gaat deze kerst worden? Mocht het niet in 1 keer gelukt zijn, weten we in ieder geval hoe het allemaal in zijn werk gaat en wat we kunnen verwachten.. Dus winst hebben we sowieso geboekt!

2014 is nog lang niet voorbij, dit worden hele spannende weken!