Allereerst ben ik ontzettend blij dat ik bijna weer volledig hersteld ben, ik voel me stukken beter en kan weer van alles doen.. Soms moet ik nog een stapje terug doen, maar mijn lijf geeft dat echt wel aan gelukkig.. Naar je lichaam luisteren, ik vond dat altijd zo'n cliche uitspraak maar kan nu niets anders zeggen dan dat je lijf je dat ook echt wel verteld. :-)
Afgelopen dinsdag gingen we weer in de luwte van de ochtend op weg naar het ziekenhuis voor de uitslagen. Ik was wel een beetje zenuwachtig, maar gelukkig kon vriendlief dat heerlijk relativeren en zaten we weer in de welbekende wachtkamer. Het was bevrijdingsdag, maar het was behoorlijk druk in en rondom het ziekenhuis..
Dit keer hadden we een afspraak bij een assistent, omdat het een controle afspraak na de operatie was. De wondjes werden even bekeken en toen werd ons verteld dat we volgens protocol nog 3 IUI pogingen krijgen met hormoonstimulatie, waarop ik antwoordde dat ik daar wel een opmerking over had. Ik ben het er niet mee eens dat we lukraak hormonen gaan prikken als dat nog niet nodig is.
Ze zei dat ze niet precies wist hoe en wat daarmee verder, maar dat dat de bevindingen waren na de operatie.. Vriendlief werd een beetje boos, omdat hij zich afvroeg wat dat nu nog voor zin heeft en dat het allemaal zo lang duurt. We konden toch gewoon meteen door naar IVF nu? Alles zit tegen en na alles uitgeroeid te hebben wil vriendlief alleen de beste kansen.
De vriendelijke assistent, waar ik op een gegeven moment nog een beetje medelijden mee krijg door vriendlief zijn reactie, vertelde ons dat we dit moesten zien als 3 extra kansen. Mochten we meteen doorgaan voor IVF en die mislukken allemaal zullen we ons altijd de wat nou als vraag blijven stellen. Ik snapte vriendlief zijn reactie, maar ik kon op dit moment het nieuws iets sneller relativeren dan hem.
Zo vullen we elkaar mooi aan, hihi :-)
Omdat we toch in de buurt waren, zijn we meteen even naar het IVF centrum gelopen en de vraag over de hormoonstimulatie voorgelegd. We willen vooral niet dat wanneer we zoals de afgelopen 3 pogingen in natuurlijke cyclus 2 of 3 eitjes hebben het risico gaan lopen dat met de stimulatie ik ga overstimuleren en de poging afgebroken moet worden. Gelukkig snapten ze onze zorgen en ze gaf aan dat wanneer ik de eerste echo in de IUI poging heb zullen bepalen of hormoonstimulatie nodig is.
Ik vind het allemaal spannend, vooral omdat alles nu 'schoon' en ready to go is.. Misschien is 1 poging wel genoeg, laten we maar weer lekker gaan duimen.
Volgende week verwacht ik mijn menstruatie en dan mogen we ons melden voor onze poging.
Op naar IUI 4 ! :-)
reacties (0)