Als je geen mama hebt (of bent)

Elk jaar is vandaag een van de moeilijkste dagen van het jaar voor mij, ik sluit me dan letterlijk op in het huis en het liefst ben en blijf ik dan alleen. Ik vond het dan ook heel fijn toen vriendlief vertelde dat ie vandaag gewoon moest werken, dan kan ik vandaag even 1 met mezelf zijn. 

Als meisje van 14 jaar oud kreeg ik het meest verschrikkelijkste nieuws dat een kind kan horen na een verschrikkelijk enge nacht, mijn mama was niet meer.. Ze overleed nadat ze na een korte ziekenhuisopname van twee weken een nachtje naar huis mocht. In die nacht is alles misgegaan, tot op de dag van vandaag achtervolgt die nacht mij nog steeds, wat was ik bang en wat was het allemaal eng. Het moment dat ze meegenomen werd met de ambulance en het moment dat mijn vader terug thuis kwam met haar persoonlijke bezittingen. Mijn grootste nachtmerrie, opgroeien zonder mama was een feit.

Dit jaar ben ik 28 jaar oud geworden en einde van deze maand is de sterfdatum van mijn moeder, dat betekent dat ik vanaf die dag het langer zonder moeder moet doen dan met en die realiteit is heel erg pijnlijk. Je moeder, de rots in je leven, de vrouw waar je tegenop kijkt en met wie je alles kan delen heb ik al een half leven niet meer en dat is heel erg moeilijk.

Elke dag denk ik aan haar, er gaat geen dag voorbij maar op moederdag hoef je maar een social media pagina open te gooien en je wordt er mee geconfronteerd. Ik verafschuw het niet, maar het voelt als scherpe messteken in mijn hart omdat ik dat ook graag zou willen posten. Gekke selfies met mama, verjaardagswensen voor mama, moederdagcadeautjes, een ode aan je mama of gewoon een foto van moeder en dochter samen. 

Nu we een heel eind in ons mmm traject zitten hopen we dat het heel snel gaat lukken, zo kunnen we hopelijk volgend jaar mijn eerste eigen moederdag vieren en wordt deze dag een mooie dag gevuld met geluk, liefde en mooie momenten. 

Deze realiteit is niet de realiteit waar ik ooit op gehoopt had, maar ik zal me er doorheen moeten vechten. 

Ik zal sterk blijven en niet breken, soms zal ik buigen en er even helemaal doorheen zitten maar dat is niet erg. Het is niet gemakkelijk, het is op dit moment het allermoeilijkste wat ik in mijn leven moet doorstaan. 

Ik ben een kind zonder moeder en een wensmoeder zonder kind.

Gelukkig kreeg ik ook al een aantal berichtjes van lieve mensen die vertelden dat ze vandaag aan me dachten, dat doet me goed.