De vierde IUI

Jeetje, waar moet ik gaan beginnen want het was zo'n ongelofelijk zware ronde..

Na de 1e echo en het ophalen van de medicatie kwam het wel hard binnen en heb ik er ook even flink doorheen gezeten, manlief was gelukkig erg meelevend en heeft uiteindelijk alle 10 (!!!!) spuiten gezet en als kers op de taart ook nog de 11e (de ovitrelle).. De gedachte dat ik mezelf moet spuiten gaat er nog steeds niet in en op deze manier doen we het toch echt samen.

In deze ronde ben ik 4 keer alleen heen geweest voor de uitgangsecho & de follikelmetingen, de eerste op dag 3 en daarna op dag 10, 11 & 12.. Drie dagen achter elkaar s'morgens daar om 8.00/08.30 uur zijn was behoorlijk pittig, maar ging elke dag met een optimistisch gevoel weer de trein in. Naja toen ik op dag 11 hoorde dat er niks veranderd was ten opzichte van dag 10 baalde ik wel een beetje en wist ik dat ook op zaterdagochtend geacht was me te melden.  Alles, maar dan ook alles voor ons kleintje. De 5e keer zijn we uiteraard samen gegaan :-)

Ik had deze ronde 3 follikels die in de race waren, 2 kleintjes op rechts (15mm) en 1 prachtige op links (19mm) !

Juist omdat ik zo bang was dat ik na het spuiten de menopur 75 IE dacht dat ik ineens een shitload aan follikels zou produceren, was ik nu gerustgesteld dat er gewoon 3 meededen! Ik heb al mijn hoop op die mooie van links gevestigd en op dag 13 mocht manlief de ovitrelle spuiten!

Op die dag hadden we ook een personeelsuitje naar de toppers, dus eventjes voordat we vertrokken jaste manlief er nog een fijne spuit in ;-)

Gelukkig had ik dus wel afleiding en kon ik er niet teveel bij stilstaan, de IUI stond gepland op dinsdagochtend 2 juni..

Precies 4 (!!) maanden na de IUI 3, misschien moet het juist wel zo zijn..

Wat een stress op dinsdagochtend, we hadden ons verslapen! !!!!! NOOIT heb ik of hebben we ons voor zo'n afspraak of uberhaupt een afspraak in het ziekenhuis verslapen, maar we waren beiden op.. Alle energie eruitgezogen.. Wat een ellende, om 07.11 moesten we de trein hebben en ik werd precies om 07.11 wakker.. Hoe dan?!

STRESS!! Lang nadenken deden we niet, tanden poetsen aankleden en meteen richting de trein.. Om 07.41 zaten we in de trein en waren we onderweg.. Het centrum is pas vanaf 08.00 bereikbaar en we moesten ons om 08.10 melden.. We hadden inmiddels gebeld en we kwamen aan op het station en regenen dat het deed.. Alle dagen droog en op deze dag dat we ons verslapen hadden natuurlijk regen.. Uiteindelijk kwamen we rond 08.40 verregend aan en kon manlief meteen zijn kamertje in om zijn kunstje te doen.

Ik zat nog bij te komen in de wachtkamer en zag gelukkig meerdere mensen met verhitte hoofden binnen komen die toch ook te laat waren.. Gedeelde smart is halve smart he, hihi. Er kwam een mevrouw in blauwe operatiekleding in de wachtkamer en vroeg aan mij of ik voor de punctie kwam en ik schoot een beetje in de lach en zei dat het bij ons gelukkig nog niet zover was.. Maar even later kwam er nog een stel gehaast binnen lopen en die mevrouw kwam wel voor de punctie en mocht met de mevrouw in de blauwe kleding meelopen, terwijl haar man ook nog zijn kunstje moest doen in een kamertje.

Na het bijkomen kwam manlief weer terug en leverden we zijn opbrengst in, dat meteen aan de andere kant eruit gepakt werd en gingen we geduldig wachten tot het geprepareerd was.

Om 09.30 (het tijdstip dat de IUI zou plaatsvinden) werden we al geroepen, maar eenmaal in het kamertje zei manlief al dat is nog lang niet klaar want we waren natuurlijk veel later gekomen & inderdaad de mevrouw zei dat het nog niet klaar was en we konden in dat kamertje met de welbekende stoel blijven wachten of gewoon in de wachtkamer. Nou, ik voelde me wel prima in dat kamertje en het was er lekker warm dus besloten daar te blijven wachten.

Ruim twintig minuten later werd er op de deur geklopt en was het dan eindelijk zover, ik was zenuwachtig en het voelde weer alsof het de eerste keer was. Ik denk omdat de laatste poging alweer 4 maanden geleden was.

Ze zei dat de opbrengst niet zo goed was en vroeg of manlief ziek was geweest of koorts had gehad, nou met Koningsdag had manlief een supervervelende voedselvergiftiging en ze zei dat dan waarschijnlijk de oorzaak geweest is.. Gek eigenlijk he, dat dat nog 3 maanden in het systeem van een man kan zitten..

0,6 miljoen met een beweeglijkheid van 97%.. Dus het was geen topopbrengst, MAAR ze deden het wel bijna allemaal!! :-)

De eendenbek, getsie die was ik even vergeten en auw ze deed me pijn.. Ik voelde me deze keer een beetje ongemakkelijk, ik kon niet verklaren waarom maar het kon me niet snel genoeg achter de rug zijn. De catheter ging erin en auw weer deed ze me pijn, ik voelde de tranen in mijn ogen schieten maar met mijn ogen stijf dicht zei ze uiteindelijk dat ze er allemaal inzaten en mocht ik me weer aankleden.

Buiten zei manlief dat ie teleurgesteld was en dat we er maar vanuit moeten gaan dat deze ronde al mislukt is, ik probeerde hem nog op te peppen door te zeggen dat ze wel bijna allemaal bewogen maar het kwam er niet in. Eenmaal thuis durfde ik pas weer naar het toilet en zijn we beiden als een blok in slaap gevallen.. Ik was ook vergeten vrij te nemen die avond, dus ik moest in de avond ook nog gewoon werken...

Wat een rotdag.. Stom en helemaal verslagen hebben we er beiden geen goed gevoel over..

Op 18 juni mag ik terugkomen om bloed te prikken wanneer nog niet ongesteld, maarja die dag heb ik nog nooit gehaald... Altijd ongeveer 13 dagen na IUI menstruatie..

De dagen kruipen nu voorbij, terwijl die 10 dagen van hormonen spuiten voorbij zijn gevlogen !

Het is allemaal 1 grote mentale mindfuck en dat is moeilijk en wordt elke keer moeilijker, het voelt allemaal zo bezwaard nu.. Mijn gedachten vliegen van misschien is het wel gelukt, naar hoezo zou het nu wel gelukt zijn als die andere 3 keer ook mislukt is..

Het was en is heftig deze ronde, hopelijk is het snel de 16e.. Dan zitten we 14 dagen na de IUI!

Liefje, papa en mama hopen dat je nu de aller aller snelste was en hopen dat je ons eindelijk gevonden hebt.. <3.