Mijn bevallingsverhaal

hier dan mijn bevallingsverhaal....op 2 oktober had ik in de avond mijn eerste ( voor ) weeen maar zette niet door. De dag erna op 3 oktober ben ik rond 12.00 uur de slijmprop verloren en had ik om 15.00 uur een ctg en onderzoeken i.v.m dreigende zwangerschapsvergiftiging en kreeg ik ook een vaginaal onderzoek omdat ik het vermoeden had vruchtwater te verliezen. Dit bleek echter niet zo te zijn.....ik denk wel dat het vaginale onderzoek misschien een extra zetje heeft gegeven want niet lang daarna begon ik weer weeen te krijgen. Niet heel sterk, was goed te doen maar wel om de 5 minuten urenlang. Rond 22.30 uur kwam de verloskundige want was toch wel benieuwd of ik ontsluiting had. Je hebt maar 2 cm vertelde ze....vlak na haar bezoek kwamen de weeen ook minder frequent, dus ging rustig naar bed want dit zou dan niet de dag zijn.....loos alarm.....maar vanaf 00.30 kwamen de weeen toch weer opzetten, en nu een stuk sterker dan voorheen en direct ook om de 5 minuten....dan 4 minuten....verloskundige weer gebeld en zijn kwam om 02.30 uur weer kijken. Ze vertelde dat ze had gelogen en ik voorheen al 4 cm had maar ze wilde me niet teveel hoop geven....ik had nu 7 cm al! Ze heeft mijn vliezen vervolgens gebroken in bed en zijn vervolgens naar ziekenhuis gereden waar ik rond 3.00 uur aankwam. Al snel werden me de weeen teveel en vroeg ik om pijnbestrijding, maar moest daarvoor natuurlijk wel eerst een half uur aan ctg en wist in mijn achterhoofd dat ik geen pijnbestrijding zou krijgen omdat mijn ontsluiting dan al te ver zou zijn. Die gedachte maakte me gek! Er leek geen pauze te zitten tussen mijn rugweeen. Toen de ctg gedaan was werd er natuurlijk eerst gekeken naar mijn ontsluiting en ik bleek al 10 cm te hebben! Ik mocht persen maar dit lukte me niet. Ik had zoveel pijn dat ik geen controle had over het persen en de kracht niet had mijn benen naar achteren te trekken. Ik werd op de baarkruk gezet, dit vond ik ideaal! Gewoon persen alsof je op het toilet zit, heft hoofdje kwam dan ook snel in zicht en het allerlaatste stukje in bed afgemaakt. Wel vreemd om naar bed te lopen met een hoofdje tussen je benen....hihi....en daar was hij dan!!! Helemaal gaaf en gezond! Toen was direct alle pijn weg! jari is geboren op 04-10-2011 om 05.40 uur, dus is heeeel snel gegaan in het ziekenhuis. Heb een aantal hechtingen gekregen dus dat is nog even ongemakkelijk maar het was het allemaal zeker waard en ben blij dat het zo goed gegaan is en natuurlijk heel blij met onze jari.