Het doet pijn

Ik ken het <3

Wij zijn nu sinds september 2017 aan het proberen, en vanaf dat we ongeveer een 6-8 maanden bezig waren zonder succes, begon ik me steeds verdrietiger te voelen bij elke aankondiging. In een paar maanden tijd, haalden opeens keiveel mensen in onze omgeving ons in. De 1 nog sneller zwanger dan de ander.

Heb zelfs een keer tijdens yoga vreselijk zitten huilen, omdat een meisje vertelde spontaan met 1x proberen zwanger te zijn, maar dat ze "ook wel heel relaxed was en dat dat vast de reden was dat het zo snel was gegaan". Ik voelde me toen zo schuldig... naar haar toe dat ik haar goede nieuws overschaduwde met mijn tranen en naar mijn man en mij, omdat ik inmiddels al flink begon te obsederen en het niet los kon laten... Opeens was ik bang dat het daarom niet wilde lukken.

We weten inmiddels een aantal maanden dat mijn echtgenoot vruchtbaarheidsproblemen heeft en gaan binnenkort starten met IVF/ICSI. Ik merk nu dat ik langzaam weer meer kan genieten van zwangerschappen om me heen en weer wat durf te dromen. Ook hoor ik nu opeens van steeds meer (jonge) stellen, bij wie het zwanger worden niet zomaar gaat/ging, waardoor ik me minder eenzaam voel. Voor deze mensen ben ik extra blij als het lukt <3

We blijven hopen <3

ik herken die pijn en verdriet. En je hoeft dit ook niet te verbergen. Ik heb er mee leren omgaan, waardoor het niet de overhand kreeg en ik toch oprecht blij kon zijn voor een ander stel. Ik hoop dat jij niet al te lang hoeft te wachten. Dikke knuffel

Ik begrijp je helemaal. Na het verlies van Storm en nu nog, kan ik een zwangerschapsaankondiging heel slecht aan. Dat is menselijk hoor. Ik hoop echt dat het voor jullie gauw raak mag zijn. En een blijvertje! Knuff!

Ik snap je heel goed. Laat los. Alles heeft zijn tijd. :) Ik heb ook met goede moed een lange periode moeten wachten. Als ie komt ben je alles zo weer vergeten. Probeer alleen daaraan te denken. :)

Die pijn mag er zijn en is heel menselijk. Ik weet hoe die pijn voelt. En het is echt goed om het soms te voelen en te huilen

Dat is ook een stukje verwerking. De 3e, 4e en 5e zwangerschap was ik zwanger gelijk met iemand uit m'n naaste omgeving. Het zij een collega, vriendin en zelfs m'n eigen zus. Al de drie keren ging het bij mij mis en kon ik wel een paar maand later op kraamvisite. Ik hield me altijd sterk en was goed in maskers. Maar ik heb ook gehuild. Als ik alleen was. Want het gaat niet om het niet een ander het geluk gunnen. Alleen gun jij het jezelf ook. Bij elke zwangerschap aankondiging dacht ik, hun wel .. waarom ik dan niet...? En nu ben ik bijna 14 weken zwanger. Gister nog op controle geweest en het lijkt echt goed te gaan. Iets wat ik dacht dat het niet voor mij was weggelegd. Ik kan het nog steeds niet geloven helemaal. Ik wil er maar mee zeggen dat je verdriet er echt mag zijn. Huilen is goed. Je moet het niet opkroppen. Maar je moet ook hoop blijven houden. Terwijl ik dacht dat onze tijd niet meer zou komen, kwam het toch nog.

na 9 jaar uiteindelijk besloten voor een kindje en het was meteen raak 1ste ronde 7 weken echo was goed kloppend hartje mooi volgend echo 12 weken daar lag ik dan manlief stond klaar met de mobiel om te filmen want ja we zouden toch nu wel een minimensje zien en de gun keek ons aan van dit ziet er niet goed uit ja dat zag ik natuurlijk ook meteen het was gestopt met 9 weken en ik had niks gemerkt geen bloed kramp niks😢 zelf thuis opgewekt en was het meteen na 7 uur pijn kramp weeen kwijt zooo wat was dat een opluchting ik wil het verwerken en meteen verder proberen 3 maanden verder nog niet raak op vakantie geweest makkelijk gezegd dan gedaan niet mee bezig geweest losgelaten genoten van de vakantie rust wel gezond gegeten doorgegaan met foliumzuur slikken en andere vit zoals visolie, en ja hoor de 5de maand raak en mooie dochter van nu 7jaar inmiddels 3 kids heb ik...

probeer het los te laten en gezond eten slik foliumzuur ik weet zeker dat je binnenkort zwanger raakt geloof erin😉🍀🍀

Pfff zo herkenbaar! Ik heb het precies met mijn eigen schoonzus .. toen ik zwanger was . Week later hoorde ik dat zei ook zwanger is .. verhaal kort te maken zei is nu 36 weken zwanger en ik zit met een overleden kindje in een urn naast mijn bed .. gun het hun ook van harte Maar ja .

Ik voel het met je mee

Poe herkenbaar dat gevoel bij die aankondigingen. Zeker bij iemand van wie de eerste even oud is als die van ons. Zij postte pas dat ze een tweede krijgen en ik voelde echt een steek in mn buik daarbij.

Ook heel lastig: Het lijkt ook nu onze eerste wat ouder wordt dat het normaal is voor mensen (die je amper kent) om te vragen of er al een tweede komt. Of dat ze vragen of de tweede op de “planning” staat..? Ja dat steekt. Wij zijn inmiddels al 10 maanden bezig voor de tweede, nu in ronde 8. Dit wil je dan eigenlijk in hun gezicht schreeuwen. En: “wat weet jij er nou van?!?!?” Maar in plaats daarvan mompel ik dan maar weer wat, of zeg ik van ‘ neuuhh, nog even niet hoor..” terwijl ik vecht om de tranen binnen te houden van frustratie.

Snap je gevoel helemaal. Als je iets wilt wat je graag wilt, en het maar niet wil lukken. En elders gaat het bijna aan de " lopende band". het enige wat zo lastig is, is geduld hebben.

Een goede vriendin van me stopt met haar pil en is gelijk derna zwanger al 2 keer zo... eerste ronde direct raak.. ik deed vandaag men beklag.. ik kreeg als antwoord.. je bent nog 'maar' 4 maand bezig.. je doet alzof het al jaren is.. ja ik wil graag een 2de kindje enja 4 maand duurt lang dan.. iemand die niet weet hoe het voelt elke maand die teleurstelling die kan het niet begrijpen... en al zeker niet als ze dan ale dagen klagen dat ze hun zwangerschap al beu zijn terwijl jij het zo graag wil 🤷‍♀️🤦‍♀️ ik ben graag hier op babybytes omdat ik me hier begrepen voel.. en ik herken wat je zegt.. bij elke zwangerschapsaankondiging steekt het..

Ahhh meid toch !!!

Ik snap wat je bedoelt !!! Maar bekijk t zo voor je t weet ben je zelf ook zwanger . T is zwaar omdat je een kinderwens hebt vandaar !!! Maar t is jou van harte gegunt voor je t weet ga je een blog openen zwanger en ga ik je heeeeel erg van harte feliciteren !!! Gelukkig kan je bijna je eisprong zoeken !!! Ik duim voor je