Wanneer je (on)bewustzijn met je aan de haal gaat..

Misschien hebben jullie het al eens in eerdere blogs gelezen dat ik soms bij nieuwe dingen zo in de stress schiet, en mezelf zo kan opwinden onbewust
Dat ik daardoor verkeerd ga ademhalen, zonder dat ik het door heb. Mijn ademhaling gaat sneller, dieper, en korter, vaak met alle lichamelijke reacties van dien
Mijn darmen gaan dan erg rommelen met buikpijn en diarree tot gevolg, vaker plassen en gevoel van onbehagen en misselijkheid, vaak is de enigste uitweg op dat moment
Maar mijn vingers in de strot te steken om dat zware gevoel maar weg te krijgen. Alsof je een marathon aan het doen bent.

Zo een verlies van controle gaat ook gepaard met veel huilen, want ik voel mij net een ontvleugelde vogel die dan niets meer kan door haar gemoedstoestand.
Ik ben zelf gediagnosticeerd met autisme, pdd nos om precies te zijn, mijn moeder ook + die had ook zekere vormen van angst (reizen o.a). Dit heb ik dus ook, dat resulteerde 9 van de 10x in een
Paniek aanval i.c.m hyperventileren. Meestal als de trigger weg is genomen gaat t beter.

Maar nu komt t...
Mijn zoontje heeft 4 dagen terug een best korte nacht gehad, waardoor we zelf weinig slaap hadden gekregen ( 3,5 uur)
Dus we zijn er toen maar om 5 uit gegaan. Vlak voordat mijn man naar zijn werk ging zei ik al tegen hem.. ik voel mij niet ok..
Toen begon ik alweer verkeerd te ademen, en ben ik wederom gaan hyperventileren, met misselijk zijn, overgeven, diaree, warme en koude rillingen en jankbui
Mijn man is toen ook nadat ik hem gebeld had weer naar huis gekomen. Later in de ochtend ging het gelukkig al wel weer beter. Maar toch wel weer de angst van
Oh nee, komt dit nou elke ochtend terug.

Nou dat deed t dus ook, minder, maar wel weer misselijk, en diaree, en had t stervend koud terwijl het 24 graden in huis is.
Gister en vandaag met ontbijten, heeel moeilijk, alsof er een dikke steen op de maag ligt, heb wel trek, maar krijg het moeilijk naar binnen.

Tja en waardoor...de enigste stressfactoren die ik mij kan bedenken zijn mss de verbouwing in oktober en dat ik dan alleen voor de kleine moet zorgen terwijl ik met m logeren ben
Bij mijn pa. En zo zijn er nog wel een paar voorbeelden. Ik probeer mij daar allemaal niet druk over te maken, maar onbewust...

Ik weet iig dat ik niet zwanger ben gezien de misselijkheid want ik ben nu ongesteld.
Heb voor woensdag een afspraak bij de huisarts om te kijken wat hij voor mij kan betekenen.
En zien of deze stoornissen behandelbaar zijn.

Want ik wil niet zo verder.