Gesproken met mams (nav vorig blog)

Gisteravond zou mijn moeder komen en zou mijn partner even met haar gaan praten over de negativiteit rondom mijn bevalling.

Ze kwam niet. Uiteindelijk belde mijn zus om verhaal te halen want mijn moeder was verdrietig en boos en had haar verteld dat ze niet mocht komen maandag als de kleine geboren is en ook dat ik haar niet zou bellen. Dat was dus niet waar!
Ik heb het mijn zus uitgelegd en ook dat ik geen antwoord kon geven op WANNEER ze kon komen maandag, want dat was mijn moeders vraag en mijn antwoord was 'ik weet het niet'.

Ik krijg een keizersnede, ik weet helemaal niet hoe ik mij daarna voel. We willen wennen aan de kleine en ik wil rustig bijkomen van alles.
Ik zou haar sowieso als eerste bellen ondanks dat ons contact helemaal niet zo goed is.

Het vervelende is dus dat ze er echt als eerste bij wil zijn. Ze is doodsbang dat mijn schoonfamilie de kleine eerder ziet dan zij. Mijn schoonfamilie is gewoon geduldig en komt pas later op de dag.

Ik heb later met mijn moeder alles uitgesproken. Ze is waanzinnig onzeker. Ik heb haar vanaf het begin af aan bij alles willen betrekken maar ze toonde totaal geen interesse. Na elke echo of elk verloskundige bezoek belde ik haar op en reageerde ze op de automatische piloot en vrij snel ging het gesprek dan over iets anders, haar honden bijvoorbeeld. Na een aantal keer zelf teleurgesteld te zijn geweest door haar reacties heb ik besloten om iemand te bellen die wél blij was en leuk reageerde. Niet geheel onlogisch natuurlijk.

Ze begrijpt nu wel een beetje dat het ook aan haarzelf ligt. Ik heb wel gezegd dat het nog niet te laat is. De kleine moet nog geboren worden en ik zou het heel erg leuk vinden als ze zich meer zou interesseren en als we haar meer zouden kunnen betrekken bij alles.

Hopelijk pikt ze het op en hopelijk brengt ze ook wat positiviteit mee naar het ziekenhuis aankomende week ipv al die negatieve verhalen. We zullen zien.
Bedankt voor al jullie reacties!