Follikelmeting, IUI 2.2

Lieve meiden,

Vandaag eindelijk week een follikelmeting, wat duurt het wachten daarop toch altijd lang. Na het debakel van de vorige keer waarbij er nog oud bloed in mijn baarmoeder zat en ik weer een maand zonder poging moest accepteren, was ik deze keer best erg zenuwachtig.

In de wachtkamer was het wat rommelig. Geen receptie aanwezig en een briefje dat we maar gewoon moesten plaatsnemen. Wat dames voor mij die al nerveuzig begonnen te worden enzo. En zelfs een stelletje dat maar liefst 35 minuten met hun envelopje bewerkte zaadcelletjes (tja, je gaat het herkennen) op hun IUI zat te wachten. (Dat kan toch echt niet?!). Ik werd zelf ook al wat onrustig, maar gelukkig werd ik na 50 minuten ook opgehaald. Kennelijk was er een begrafenis waar de hele afdeling naartoe was en was de rest niet geregeld tot irritatie van de enige overgebleven arts die nu zonder dossiers het werk van 3 artsen ineen moest doen. Dat vond ik wel erg zielig voor haar, dus no hard feelings.

Gelukkig kende ik deze arts al van mijn vorige follikelmeting (ja, die meting van dat debakel) dus we konden kordaat aan de slag.

En hoe!!!! Daar waar mijn eitje de vorige keer op dag 14 pas 13 mm groot was, had ik nu een eitje van: ..... 19,5 mm !!!!!!!! Wahoeeeeeeee!!!! Die gaat springen, en zeer zeker wel voor de gevreesde zaterdag waarop er niet geinsemineerd kan worden. En dat oude bloed is helemaal uit mijn baarmoeder verdwenen. Ik ben ineens zo verrekte blij nu met mijn lichaam en die mooie enorme zwarte vlek op dat beeldscherm! Wie weet wordt dit mijn kindje waar ik nu al apetrots op ben!

Onderweg naar huis moest ik me inhouden om niet te gaan huppelen. Zo in het voorjaarszonnetje, met een supersnel ei op komst (normaal pas op dag 20/21, nu al op dag 15 of 16 denk ik), voel ik me volmaakt tevreden. Mijn eerste poging na mijn mk staat eindelijk voor de deur.