Gisteren...

Gisteren was de grote dag aangebroken. Mijn dochter zou na ruim 4 jaar haar broertje weer zien (zoon van haar 'vader' en diens andere ex ).
We vertrokken al mooi vroeg want het was een behoorlijk eind rijden (2.5 uur) . Normaal na 10 minuten zeurt m'n dochter al :' zijn we er al? Duurt het nog lang?' Maar deze rit heeft ze met veel geduld uit gezeten. Ze is een fan van grote bruggen die over water gaan & we hadden 2 van die joekels op onze weg , dus die reis alleen al was voor haar een toppunt.
Toen we er bijna waren mocht ze een spraakbericht sturen naar haar broertje dat we nog maar een paar minuutjes hoefden te rijden, dus toen we eenmaal aangekomen waren stonden hij en z'n moeder al voor de deur te wachten.
B. En J vlogen elkaar in de armen en hebben elkaar de uren erna niet meer los gelaten.veel knuffelen, stoeien en lachen.het ventje was maar 1 jaar toen ze elkaar voor het laatst zagen, maar doordat er nog steeds allemaal fotos van B. Hangen bij hun in huis en zelfs bij zn oma ( die voor mn dochter ooit ook als een oma was ) is hij haar nooit vergeten en zegt altijd tegen iedereen dat hij een grote zus heeft.
Hij zei ook meerdere keren tegen B.dat hij van haar houdt.super aandoenlijk om hun zo te zien. Bij het vertrek moesten ze allebei ontzettend huilen, maar de moeder en ik hebben gezegd dat we snel weer afspreken. En dat we er niet meer zolang tussen laten zitten.

Ikzelf heb een lang en goed gesprek gehad met de moeder van het jochie. Waardoor ons allebei erg veel duidelijk is geworden.
We zijn allebei ontzettendgemanipuleerd,belogen en bedrogen door die vent. Hij heeft ons opzettelijk tegen elkaar opgezet om over bepaalde dingen maar te zwijgen wat ie heeft gelogen en geflikt.
Zij onderneemt al stappen& ik ga er bij meehelpen.
We hebben een paar mooie foto's gemaakt van hun saampjes ( die deel ik uit privacy niet ) maar och wat lijken ze op elkaar . We schrokken er beiden van.

Het was een zeer positieve en mooie dag!