Een moeder mag niet ziek zijn

Herkenbaar hé... Ik voelde het al de nacht van maandag op dinsdag opkomen. Keelontsteking, eentje van de nare soort, met koorts, rillingen, zweten en veeeeeel pijn. Witte zweren. Maar het is schoolvakantie dus alle kindjes zijn thuis. Dus, gaaaaaaaaan! Want dat gaat de hele dag door van 'mama', 'mama', 'mama', 'maar mama'. En 's avonds val ik natuurlijk in elkaar. En dan wil die baby niet slapen. Lekker in een koude slaapkamer voeden tot ze met de tepel in haar mond in slaap wil vallen. Nou niet dus. Intussen liggen er boven nog 2 schatjes die nog even mama willen voor ze het zouden wagen hun oogjes dicht te doen. Zegt manlief nadien doodleuk 'verlof morgen wordt wel een beetje moeilijk, het is nogal druk op het werk'. Euh, ja, sorry dat mijn ziek zijn niet in je planning past... Het is echt geen mannengriep. 'Ok', zegt hij, 'op één voorwaarde: dat jij volgende keer dat ik ziek ben mij wel serieus neemt.'  Wel meneer, dit is GEEN mannengriep, niet een klein hoestje en liggen sterven op de zetel terwijl je je hoofd moet vasthouden tijdens elke hoestbui omdat het anders te veel pijn doet. Ik ben ECHT ziek. OK? ECHT ZIEK! Misschien moet ik morgen maar eens een mom-on-strike-actie doen. En kan ik dan nu een kwijlbakje krijgen, want slikken doet te veel pijn.