Tussen hemel en hel...

Daar ben ik gisteren geweest... Gisteren was het de dag van de pickup!  Spannende dag dus...  De 4e alweer, maar de eerste keer in het nieuwe ziekenhuis, dus een beetje een andere werkwijze.  's Morgens moesten we ons aanmelden, kregen een bed toegewezen op een zaaltje op de dagkliniek.  Na mij kwamen nog 2 dames binnen, voor hetzelfde.  Die twee begonnen elkaar al danig uit te horen, hoeveelste keer? al kinderen? vanwaar ben je?  Ik stak mijn neus diep weg in mijn boek met als onderliggende boodschap "laat mij maar met rust" .. en manlief maar lachen.  Sorry, had veel te veel zenuwen om nu effe gezellig te liggen meekakelen.  Het duurde niet lang of ieder was verzonken in één of ander boek in afwachting tot ze ons kwamen halen. De twee andere mannen waren alweer vertrokken.

 Blijkbaar was ik eerst aan de beurt.  Kreeg nog snel een injectie in mijn bil waar je wat suffig van zou worden en daar gingen we.  Manlief kwam mee, ook al hadden ze gezegd dat de man waarschijnlijk niet mee binnen zou mogen.. wel, dat zouden we dan nog wel eens zien!  :-)  Aangekomen aan het kamertje waar alles zou plaatsvinden moesten we even wachten, ik mocht nog eens naar toilet en de verpleegster vroeg aan mijn man of hij graag mee binnen wou .. JA NATUURLIJK!!  :-)  Die kreeg dan ook een schort en mutsje voor op zijn hoofd en hoesjes over zijn schoenen.  Net echt :-)  Dan mocht ik plaatsnemen op de tafel.  De gyne kwam binnen en probeerde me een beetje gerust te stellen, legde alles nog eens een keer uit en daar gingen we... De rechterkant viel nogal mee, daar waren 2 follikels en de pijn viel nogal mee, gelukkig had ik de hand van manlief vast om in te knijpen...  En voor de linkerkant was dat echt wel nodig!!  Het deed zo'n pijn... Zo pijnlijk had het nog nooit geweest, op een gegeven moment heb ik gewoon mijn ogen dicht gedaan en begon als gek te zweten, net alsof ik elke moment van mijn stokje zou kunnen gaan... Vreselijk!!  Links hebben ze 5 follikels geprikt en het leek een eeuwigheid te duren!  Toen het voorbij was vroeg de gyne of het ging.. en ik brak gewoon.. kon het niet tegenhouden, de tranen stroomden over mijn wangen... Manlief wist niet goed wat hij moest doen, kon mij alleen maar aaien en in mijn hand knijpen... Weet ook niet waarom ik moest huilen, alles bij elkaar zeker?  De voorbije mislukte pogingen, de teleurstellingen, nu weer nieuwe hoop, en die pijn... Ik mocht nog even blijven liggen om te bekomen en dan mocht ik rechtzitten, kreeg een verbandje en werd terug naar mijn kamer gereden.  Daar kon ik wat rusten en wat drinken.  Heb even geslapen denk ik.

Ondertussen waren de 2 andere vrouwen ook geweest, de ene had blijkbaar 15 eitjes en de andere 12!  Voelde mij een beetje teleurgesteld... Bij mij hadden ze "maar" 7 eitjes gevonden...  Maar kom, als er daar een goeike tussen zit dan is dat heel goed voor mij!  Duimen maar dat ze allemaal mooi bevrucht geraken en dat we zaterdag twee mooie embryootjes terugkrijgen die mogen uitgroeien tot hele mooie babytjes!  :-)  Het was pijnlijk genoeg, dus het resultaat mag er ook wel naar zijn vind ik!!

Om 13u mochten we naar huis en heb mij op de zetel genesteld, manlief keek naar de Tour, en ik, ik heb bijna 3 uur geslapen denk ik :-)  Heb niet veel pijn meer gehad. Gelukkig!  Maar wel heel moe.

Zaterdag worden we dan verwacht voor de terugplaatsing... Ik kijk er naar uit! 

Deze keer moet het gewoon lukken!