Ik heb afgezien!!

Mijn sinterklaascadeautje voor 2012??  Tandpijn!  Op 6 december tandpijn gekregen, meteen gebeld naar de tandarts, mocht direct de dag nadien komen voor een ontzenuwing.  De pijn zou dan wel verdwijnen... Niet dus.  Pijn bleef hardnekkig nazinderen.  Zaterdag 8 december dan maar tandarts van wacht gebeld, die kon enkel de tijdelijke vulling er terug uit nemen en antibiotica voorschrijven aangezien er een ontsteking onder zat.  De pijn zou dan wel verdwijnen.  Niet dus.  Werd gewoon erger.  Zondag 9 december dan maar naar de huisarts van wacht omdat het niet te doen was van de pijn (tja, zwanger he, dus mag je praktisch niets nemen voor de pijn).  Die kon enkel zwaardere antibiotica voorschrijven en stuurde mij terug naar huis. Met de boodschap dat antibiotica 48u de tijd nodig had om zijn werk te doen... De pijn zou dan wel verminderen.  En idd na 2 dagen begon de medicatie te werken en werd het terug draaglijk.  Heb 2 dagen zonder pijn gehad.  Toen begon het spel opnieuw!!!  GRRRR... En deze keer eens zo erg!  Heb dan maar naar gyne gebeld met de vraag of ik echt niets kon nemen voor de pijn.  Nurofen zou helpen en kon geen kwaad, maar als je de bijsluiter leest mag je het eigenlijk ook niet nemen tijdens je zwangerschap!  Pfff... Toch maar gedaan omdat het echt niet te doen was... Maar toch met een dubbel gevoel. 

Ondertussen een afspraak gemaakt bij een endodontoloog omdat de tandarts zei dat ze niet meer kon doen voor mij, aangezien het zo'n grote ontsteking was.  De endodontoloog kon dus ook niet veel doen, moest de ontsteking laten genezen, afspraak op 11 januari voor een wortelkanaalbehandeling of zoiets...  Man man man ... ondertussen nog wreed afzien!!  Nurofen hielp maar even en je mag er dan "maar" 3 per dag nemen!!  Ik liep de muren op van de pijn!

Mijn kaak begon dan ook op te zwellen!  Na een paar dagen had ik 3 kaken ipv 2... En zo een pijn!!  Heb ik nog nooit meegemaakt!  En een kleinzerige ben ik niet, al zeg ik het zelf, maar hier was geen houden aan!  Heb toch wel een paar huilbuien gehad omdat ik het gewoon niet meer zag zitten.  Mijn antibioticakuur was dan al een tijdje gedaan en had dus maar 2 dagen verlichting gegeven vooraleer het terugkwam in alle hevigheid...  Zondag 23 december uit pure ellende toch maar langs spoed gegaan.  Daar konden ze ook niet veel doen, behalve terug antibiotica voorschrijven en ik moest zo snel mogelijk langs de tandarts voor de abces te laten draineren...  Ik had iemand zijn nek kunnen omwringen!!!  Ik wou enkel verlost worden van die pijn en nu stuurden ze me weer gewoon terug naar huis met een voorschriftje en de wijze woorden "nog even doorbijten hoor" ... GRRRRR 

Maandag 24 december dan maar gebeld naar de tandarts van wacht (de mijne was niet te bereiken) en ik mocht 's middags meteen komen.  Daar aangekomen keek ze me met grote ogen aan en zei ze "oooh nee!! met zo'n grote abces kan ik niets doen nu!  Dat moet eerst ontzwollen zijn" GRRRRR die had ik ook tegen de muur kunnen plakken!!  De tranen stonden in mijn ogen... Daar zat ik dan... Een hoopje ellende, een kaak die verschrikkelijk veel pijn deed, zwanger, ik voelde me zo in de steek gelaten!  Niemand die mij kon of wou helpen...  Ik moest dus weer afwachten tot de antibiotica zijn werk deed en wanneer de zwelling afnam mocht ik terugbellen, dan zou ze de tand trekken.  Dus.. Ik weer naar huis.. Daar ben ik in een huilbui geschoten, ik kon het gewoon niet meer verdragen, na 3 weken afzien stond ik nog nergens!!

Kerstavond ... vieren we altijd onder ons drietjes gezellig thuis... Dit jaar was ik dus totaal niet in de stemming...  Gelukkig heeft mijn man onze kerstavond nog wat kunnen redden.  Hij heeft voor alles gezorgd, de tafel mooi versierd, lekker gekookt, zelfs menukaartjes gemaakt!  En ik hoefde alleen maar de benen onder tafel te steken en iets proberen te eten.  Om daarna weer op de zetel te gaan liggen voor verplichte rust.  Al bij al was het nog wel een gezellig avondje.  Heb er natuurlijk niet ten volle van kunnen genieten maar mijn twee mannen hebben veel moeite gedaan om er iets moois van te maken!

Op Kerstdag was het al iets beter, de medicatie begon te werken.  Beetje bij beetje werd mijn gezwollen kaak wat minder en kon ik bellen naar de tandarts.  Donderdag 27 december mocht ik dan komen, tand zou getrokken worden.  Dat was ook geen lachertje!!!  Zo pijnlijk!  Ik plakte tegen de plafond van de pijn!  Gelukkig was het snel voorbij...  Heb de boosdoener meegekregen in een potje, die komt zeker in het babyplakboek!! haha  De dag zelf had ik nog wel wat last, vooral van dat gat in mijn mond :-)  Maar de dag nadien was alle leed geleden... Zaaaalig!!!  Geen pijn meer ...

Nu kunnen we EINDELIJK weer gaan genieten van die dikke buik!!!!  Want met de baby gaat alles nog tip top!  Hij (jaja het is een jongen!) is echt een hevig bazeke!  Het is dikwijls feest in de buik en sinds kort kan manlief de baby ook voelen!  In het begin legde ik zijn hand op mijn buik als hij weer aan het stampen was, maar elke keer viel de baby dan stil... de grapjas :-)  Maar sinds kort kan hij hem dus ook voelen.  Altijd weer leuk!

De laatste 3 maanden zijn ingegaan en voor mij hoeft het niet zo heel erg snel te gaan nu, laat mij nog maar wat genieten van die dikker wordende buik!  Hoewel ik toch ook wel razend benieuwd ben naar dat kleine manneke...