Het voorbije jaar

Amai.. het is weer een jaar geleden dat ik hier nog ben komen bloggen..

Zo veel gebeurd op dat jaar!  Om te beginnen de geboorte van ons zoontje:

Onze tweede zoon was voorzien voor 10 april, maar koos er voor om 3 weken vroeger te komen!  En ik was zo blij!  Het werd gewoon té zwaar.  Eigenlijk moest ik nog één dag gaan werken en dan kon ik het rustiger aan doen.  Op mijn voorlaatste werkdag ben ik nog naar de kapper geweest, we zijn nog aankopen gaan doen voor de badkamer en toen we terug naar huis reden zijn we maar frietjes van de frituur gaan halen.  Toen we thuis kwamen om 18u en ik uit de auto stapte voelde ik ineens warm water langs mijn been lopen… Oh nee! Ik dacht dat ik er nog een kwaaltje bij had, namelijk mijn plas niet meer kunnen ophouden! J Ben dan maar snel naar het toilet gelopen, was lichtrozig blijkbaar, dus niet zomaar een plasje… Op die moment had ik nog geen pijn of krampen, dan maar lekker frietjes eten! Na een half uurtje begon ik toch lichtjes krampen te krijgen.  Manlief begon een beetje lastig te doen, “is het nu begonnen of niet???” … tja, wat weet ik daar nu van?  Ik dacht van wel, maar zeker ben je niet he?  Het was tenslotte nog 3 weken te gaan!  Weer een half uurtje later toch maar gevraagd om eens te timen hoe lang er tussen twee weeën zaten… 4 minuten… Hmmm… toch maar vertrekken dan!  Gelukkig had ik de week ervoor net twee koffers klaargezet!  Dus inladen en wegwezen!  In het ziekenhuis aangekomen om 20u en meteen mogen doorlopen naar materniteit, daar mocht ik aan de monitor, de weeën kwamen mooi gelijkmatig!  Het was echt begonnen!  Ondertussen hadden we de Omie en Opa opgebeld om te vragen of ze de oudste konden komen ophalen daar op materniteit, die konden hun oren niet geloven!

Toen begon het wel echt lastig te worden, de weeën kwamen razendsnel op elkaar, ik wist me geen houding meer te houden, de vroedvrouw had het bad laten vullen, omdat ik deze keer echt wel een badbevalling wou!  Badje vol, ik mij uitgekleed… geraakte ik niet in dat bad!  Ik had een weeënstorm en kreeg mijn benen niet omhoog, dus geen bad L… Dan maar het bed op want ik voelde dat ik wou beginnen persen.  De vroedvrouw wou dan eerst nog een baxter steken in mijn linkerhand, maar dat lukte niet, dan maar de rechterhand proberen en ik moest dan stil liggen!  Oooh ik voel de pijn nu nog altijd!

Toen kwam de gyneacologe van wacht binnen want de mijne was op skiverlof die week… En mocht ik beginnen persen!  Eindelijk… Daar ging ik, met alle kracht die ik nog had begon ik te persen!  Maar het ging zo traag, hij wou precies niet… Ze zijn mee op mijn buik beginnen duwen, vooral omdat ze zijn hartje niet meer konden monitoren en ze niet wisten of het was omdat ze hem niet vonden, of omdat zijn hartslag wegviel.. Even lichte paniek dus, die mij volledig ontgaan is op die moment, gelukkig maar!

Na nog 3 keer met alle macht te persen floepte hij eruit in één vloeiende beweging!  Verlossing… Letterlijk en figuurlijk!  Dat warme glibberige bundeltje baby werd op mijn buik gelegd en ik kon alleen maar kijken en glimlachen… Eindelijk, daar ben je!  Zo lang op je gewacht en nu lig je hier…  Ze lieten ons even bekomen daar op de kamer, ze dimden het licht en daar lagen we met ons drietjes… Wat een schatje… Zo hebben we even samen op de kamer liggen bekomen, liggen knuffelen, naar elkaar liggen kijken… Daarna kwam de vroedvrouw vragen of ze hem mee moest helpen aanleggen.  Ja hoor!  En alsof hij nooit iets anders gedaan had begon hij te zuigen!  Een natuurtalentje!  Wat een zaligheid… een verse baby aan de borst!  Daarna werd hij gemeten en gewogen… 4kg150 en 50,5cm!  Om 3 weken te vroeg te zijn toch een heel mooi gewichtje!

De dagen daarna waren ook een zaligheid, ik denk niet dat hij twee uur in zijn bedje gelegen heeft op die 4 dagen J  Hij deed dat heel goed, slapen, knuffelen, eten… Hij had precies een klok ingeslikt, stipt elke twee uur was hij daar om te drinken!  Super!  Zo komt de bv natuurlijk wel goed op gang!  En toen mochten we naar huis, een heel emotioneel moment voor mij, dag veilige haven, nu moesten we het alleen gaan doen… Zo spannend ook!  Maar alles verliep perfect!  Ik ben uiteindelijk 7 maanden thuis kunnen blijven bij hem, en ik heb daar zo van genoten!  Die maanden zijn voorbij gevlogen!

Nu is hij 10 maanden oud al!  En zo een lief bazeke!  Echt om op te eten, zo lief, zo schattig, echt een lotje uit de loterij!  We genieten elke dag van hem, ik, papa, grote broer… Nog twee maandjes en hij is al jarig!  Wat is dat eerste jaar voorbijgevlogen!  Veel te snel! Maar oh wat genieten we!  Hij krijgt nog altijd bv naast zijn fruit en groentjes en hij slaapt nog steeds bij mij J ook omdat hij ’s nachts nog 2 of 3 keer bij mij komt drinken…  Ik negeer de opvoedingsregeltjes ivm doorslapen en doe gewoon lekker mijn ding, ik volg mijn gevoel… en mijn kind is gelukkig!  Dus ik ook!  J