Zaterdag 13 december stond ik onder de douche toen ik mijn slijmprop verloor. Zondag de hele dag wat slijmverlies met lichte bloedsliertjes erdoor. Nergens last van en lekker de hele middag op verjaardag visite geweest bij mijn zus. Maandag een drukke dag gehad. De ramen gelapt, bij mijn moeder geweest, naar de verloskundige geweest op de fiets. 's Avonds gingen we nog op visite bij mijn vriendin die net verhuisd is. Toen we weer thuis kwamen gingen we onze tanden poetsen en moest denken aan wat mn moeder had gezegd: dinsdag de 16e word hij geboren! (k was de 19e uitgerekend). Ik zeg nog tegen mijn vriend: Heel stom maar ik ga er ook gewoon van uit dat hij morgen geboren word! We zijn nog even lekker samen gaan douchen en om 12 uur gingen we lekker naar bed. 'welterusten"zegt mijn vriend...en op dat moment zeg ik: Ik denk niet dat het slapen word. Ik kreeg erge buikpijn en dacht dat ik naar het toilet moest. Ik hoefte niet dus ging weer naar boven, ik lag nog niet in bed en daar barste het los!! Na 2 flinke weeen knapte er iets in mij en daar ging mn vruchtwater! Snel met een handoek tussen mijn benen weer naar bededen. Vanaf dat moment kan ik me alles niet helemaal meer herinneren. Er barste een weeen storm los met eigenlijk alleen maar hele pijnlijke rugweeen. Heb flink overgegeven en wist niet meer waar ik het zoeken moest. Ondertussen was het half 2 en mn vriend vroeg of hij de vk moest bellen. K was bang dat het te vroeg zou zijn en vroeg of hij ng even wilde wachten (straks kwam ze voor niks). Na 15 minuten heeft hij gebeld want hij zag dat dit niet ging 'volgens het boekje'en dat ik wel erg veel pijn had. De vk was er om half 3 en hielp mij de weeen op te vangen (ik was ng gewoon aan het ademhalen want je moet nooit te vroeg met puffen beginnen werd mij verteld) Ze vroeg of ik dacht dat ik naar boven kon lopen. Vraag me niet hoe ik er gekomen ben, maar heb het gered. Toen ik op bed was gesprongen (klossen zijn best hoog) voelde ik dat ik aan het persen was. K zei tegen de vk dat ik persdrang had en ze wilde even kijken hoever ik gevorderd was. Nou je raad het nooit: Volledige ontsluiting en het ze voelde zijn hoofdje al!! (zelf was ik bang dat ik ng mr 5 cm zou hebben) Wat een opluchting ik mocht persen!! Na 20 minuten persen kwam hij als superman (met arm naast zijn hoofd) ter wereld!! Zn hoofdje was nog maar net geboren en hij huilde al, terwijl zn beentjes ng in mijn buik trappelden. De vk wilde hem op mijn buik leggen en hij plaste gelijk over mij heen hahaha. Doordat hij met hoofd en arm tegelijk kwam scheurde ik bijna totaal. De vk kon het gelukkig zelf nog hechten.. Doordat alles zo snel is gegaan was ik bestwel in een soort shock maar omdat ik de dag daarna met de vk en mijn vriend de hele bevalling heb doorgesproken ben ik trots dat ik het zo goed gedaan heb! Mijn vriend was mijn grootste steun tijdens de bevalling en nu een week later weet ik het zeker: Dit was zooooo de moeite waard!!!

Zo dat was mijn verhaal!!

Liefs Nelleke