Senn

Senn's profiel

---

Geboorte informatie
Type bevalling: Vaginaal (met pijnverlichting)
Duur van de bevalling: Erg lang
Bevallen na: 40+3
Gewicht bij geboorte: 4040
Lengte bij geboorte: 52

Senn`s geboorteverhaal
Donderdag 8-3-‘12
’s ochtends om 5.15 uur werd ik wakker omdat er vocht langs mijn benen liep. Ik direct naar de wc gesneld en een beetje opgevangen en mijn vriend wakker gemaakt met de mededeling dat de vliezen gebroken waren. Hij reageerde van wat moet ik nu doen dan en voel je al iets (nog slaapdronken natuurlijk). Ik zei we gaan gewoon nog even slapen en kijken of ik weeën krijg. Nou dat slapen wilde niet echt meer lukken maar toch nog een beetje gelegen.
Tegen 6.00 uur kreeg ik last van weeën. Niet heel erg pijnlijk maar goed wij blij want er gebeurde iets. Misschien zouden we vandaag wel papa en mama worden:) de lieve schat vroeg meteen van wat zal ik doen met mijn werk. Ik had zoiets van nou ik trek dit nog wel en het kan nog lang duren dus ga jij maar gewoon naar je werk. Dus mijn vriend ging zoals gewoonlijk om 6.30 uur douchen en ik ging bellen met de verloskundige. Die zou tussen 8.00 en 9.00 uur langskomen. Mijn vriend en ik hebben dus nog even snel wat dingetjes in huis geregeld voor mocht het allemaal snel gaan en toen vertrok hij (na mij wel 10 keer op het hart te hebben gedrukt echt te bellen als hij moest komen) naar zijn werk.
Ik ben gaan douchen (want ja nu ging dat nog) en daarna de weeën gaan timen met mijn App. Nou die kwamen om de 7-8 minuten maar waren nog niet zo heel pijnlijk, maar wel duidelijk aanwezig.
De verloskundig stond er om stip 8.00 uur en deed een test om te kijken of het vruchtwater was. Nu was deze test negatief maar ze dacht gezien de vlokjes en mijn verhaal toch dat het vruchtwater was. We spraken af dat ik om 14.00 uur even contact op zou nemen over hoe het ging. En eerder als de weeën een uur lang om de 3 minuten waren. Nou tegen een uur of 1 was dit even zo maar na een halfuurtje zwakte dat helaas weer af.
Om 14.00 uur dus gebeld dat de weeën al wel wat regelmatiger waren maar nog niet zoals het moest. Ze adviseerde mij om te gaan douchen om zo de ween wat regelmatiger te krijgen. We spraken af dat de verloskundige om 18.00 uur nog even langs zou komen.
Rond 17.30 uur nog lekker aan de friet want ja met een bevalling in het vooruitzicht wilde ik nu het nog even goed eten. De verloskundige bleek het erg druk te hebben en kwam uiteindelijk om 19.00 uur. Inmiddels een andere dan ’s ochtends want die ging op werkreis en had dus om 19.00 uur haar dienst overgedragen. De verloskundige deed inwendig onderzoek en toen bleek mijn baarmoeder pas voor de helft verstreken. Maar goed het positieve was dat er iets was gebeurd. Zij adviseerde voor het naar bed gaan even in bad te gaan en dan zouden de weeën of in sterkte toe moeten nemen of juist af moeten nemen als het om voor weeën ging. Zij dacht dat het toch niet mijn vliezen waren die waren gebroken of alleen de buitenste vlieslaag die uit twee lagen bestaat. Ze durfde ook niet te zeggen of de bevalling door zou zetten of niet. Dat wil je natuurlijk niet horen na een hele dag weeën maar goed positief blijven en hopen dat het doorzet.

Na het vertrek van de verloskundige namen de weeën in hevigheid toe en kon ik niet meer op de bank blijven zitten. Ik moest echt ergens tegen aan gaan staan en had niet alleen meer buikweeën of rugweeën maar nu ook beenweeën. Door druk te zetten op mijn benen tijdens de weeën kon ik ze een beetje opvangen. Deze weeën kwamen rond de 4/5 minuten.
Om 21.30 uur besloot ik in bad te gaan om te kijken of de weeën dan wat minder pijnlijk zouden zijn. Dit hielp wel even. Toen ik eruit kwam namen de weeën toe, maar raakte ik langzaam uitgeput.
9-3
Om 12.30 uur hebben we daarom de verloskundige gebeld met de vraag hoe ik die beenweeën het beste op kon vangen. Zij vroeg mijn vriend of ik wilde dat ze langskwam of direct naar het ziekenhuis wilde. Ik koos voor het laatste. Dus de koffer, Maxicosi en luiertas met kleertjes voor de baby de auto in. Beiden onze schoenen aan en op naar het ziekenhuis. De rit viel mee maar de weeën waren zittend erg lastig op te vangen dus ik was blij toen ik de 3e serie weeën hangend op het dak van de auto op kon vangen. Bij de ingang stond de verloskundige al te wachten en liepen we rustig naar de afdeling, Het was er rustig (stilte voor de storm bleek later) ik was de eerste die aankwam en alle drie de kamers waren nog vrij. De verloskundige ging nog een keer bekijken of ik al ontsluiting had en ik bleek ½ cm te hebben. Gelukkig het was dus nu echt begonnen. Ik had veel pijn en vroeg wanneer pijnstilling mogelijk was. Zij raadde aan nog even te wachten, te gaan douchen en te bellen als ik het niet meer hield. Om 2.00 uur vertrok de verloskundig en ik stapte onder de douche.
Om 4.45 uur hield ik het niet meer vol en vroeg mijn vriend de verloskundige te bellen. Ik ben van onder de douche gekomen en tijdens het pakken van spullen uit mijn koffer brak ik nog een glas. Helaas bleken de schoonmaakspullen achter slot en grendel te staan dus dit moest mijn vriend opvegen met een douchetrekker. Toen de verloskundige kwam kreeg ik een prik in mijn bovenbeen. Zo waren de scherpe randjes van de weeën af en kon ik wat slapen zodat ik niet uitgeput aan de bevalling hoefde te beginnen. Vanaf dat moment ging ik aan de monitor en werd ik overgedragen aan de verloskundige van de gynaecoloog. Ik voelde mij helemaal high wel lekker want nu dommelde ik af en toe wat in.
’s Ochtends om 9.00 uur kwam de verloskundig en bleek ik 2/3 cm ontsluiting te hebben. Met veel moeite een boterham gegeten en wat gedronken. Toen maar weer onder de douche want de pijn was inmiddels weer heviger. Onder de douche moest ik overgeven en gaf ik aan nu echt een ruggenprik te willen want anders zou ik de bevalling niet meer trekken. Gelukkig werd hier direct mee ingestemd en binnen 15 minuten lag ik op de OK. Nog even paniek want ik heb een latexallergie en de Ok was niet latexvrij maar gezien mijn matige reactie erop besloten ze het er toch op te wagen. De ruggenprik en het zetten van het infuus waar ik erg tegenop zag vielen mij enorm mee. Niks geen pijn. Wat een opluchting toen ik eindelijk minder pijn voelde. De piek weeën voelde ik nog wel maar het scheelde zoveel lekker liggen en een beetje uitrusten.



Rond 15.00 uur kwamen ze nog een keer checken en had ik 4/5 cm ontsluiting en besloten ze mij weeënopwekkers te gaan toedienen. Het ging nu wel erg lang duren. Inmiddels waren er na mij nog 9 vrouwen binnen gekomen die op het punt stonden om te gaan bevallen het was dus enorm druk. Gelukkig heb ik hier absoluut geen past van gehad. De weeënopwekkers zorgden ervoor dat mijn weeën regelmatiger werden maar wel minder hevig dus de laatste paar uurtjes weinig pijn gehad gelukkig.
Rond 17.30 uur had ik het idee persdrang te hebben en drukte op de bel. Er kwam echter niemand en dus vroeg ik mijn vriend iemand te halen. Hij vond echter dat ik maar even moest volhouden maar dit ging echt niet. Dit is het enige moment geweest dat ik even mijn kalmte verloor en hem toeriep dat dit echt niet ging. Toen kwam gelukkig de stagiaire binnen zij voelde en ik bleek nog een klein randje te hebben maar mocht van haar voorzichtig meepersen. Om 17.50 uur kwam de verloskundig en mocht ik starten met persen. Mijn ruggenprik bleek leeg en ik had dus weer gevoel. Op een bepaald moment werd ik erg moe en kreeg ik het gevoel niet meer verder te kunnen. Echter hoorde ik de verloskundige praten over een knip zetten. Ik dacht bij mezelf dat gaat niet gebeuren en heb mij weer volledig op het persen gestort. Het laatste kwartier heb ik regelmatig gevraagd hoelang nog. P een zeker moment vroegen ze mij of ik mee wilde kijken met een spiegel. Ik heb aangegeven mij alleen maar te willen concentreren op het persen want ik wilde hem er echt uit hebben. Na een lange periode persen werd om 19.14 uur onze zoon Senn geboren. Hij bleek 52 cm lang en 4040 gram zwaar. Volgens de verloskundigen en gynaecoloog een uitzonderlijke prestatie. De OK bleek al gereed voor een spoedkeizersnede. Ik ben er super vanaf gekomen want zelfs hechtingen bleken niet nodig.
Heerlijk dat moment dat je zoontje op je borst ligt. Uiteindelijk viel alles mij mee. Ondanks de lange periode dat ik bezig ben geweest. Het enige wat ik als moeilijk heb ervaren was de vermoeidheid. Het persen viel kwa pijn enorm mee.
Na even een halfuurtje met zijn drietjes ben ik snel gaan douchen en werd ik samen met onze kleine man naar de kraamafdeling gebracht waar opa en oma en de ooms en tantes al met smart op ons zaten te wachten. Om 20.20 uur mocht iedereen per 2 even 5 minuten naar binnen om Senn te bewonderen. Om 20.50 uur moest iedere weer weg zijn. Dit vond ik erg jammer. Toen het bezoek wegging moest helaas ook papa weg en bleven we achter voor de nacht. Na een nachtje in het ziekenhuis mochten we de volgende morgen lekker naar huis. Hier genieten we nu lekker van onze kleine man die het super doet en ook ik voel mij prima!