Vera-Louise

Vera-Louise's profiel

---

Geboorte informatie
Type bevalling: Vaginaal (zonder pijnverlichting)
Duur van de bevalling: 8 uur en 40 min
Bevallen na: precies 41 wkn
Gewicht bij geboorte: 3085
Lengte bij geboorte: 48cm

Vera-Louise`s geboorteverhaal
Na lang ongeduldig te zijn geweest had ik het die nacht even niet meer verwacht dat het zou beginnen. Om 13:45 werd ik wakker van het warme vruchtwater dat uit me stroomde. Ik wist meteen hoe laat het was. Al snel kwamen de weeen en nog even slapen had dan ook geen zin meer. Ze werden al snel heftiger en ik kon ze niet allemaal goed wegpuffen. Om 05:45 kwam de verloskundige. Ze toucheerde me en voelde al bijna 5 cm ontsluiting. Gelukkig mocht ik van haar in bad. Ohhhhh dat was erg fijn. Ik kon me beter ontpannen en daarna kon ik het allemaal veel beter aan. En dat terwijl ik al persdrang begon te krijgen. Erg vervelend om die weg te moeten puffen. Ze stelde me voor om een tijdje te staan en lekker te hangen aan mijn man (die ook een super hulp is geweest trouwens). Mijn vreugde kon niet op toen ik na 30 minuten hoorde dat we alweer 4 cm verder waren. Alleen dan die laaste cm nog. Wat een rot cm. Die schoot voor meter op! Ik kon niet elke persweee meer wegpuffen en begon soms per ongeluk al aardig mee te persen. En ja hoor, eindelijk, om 9:35 mocht ik het echte werk doen. Ohhhhhh wat verschikkelijk, maar ik wist wel dat ik er bijna was, dus doorzetten. Na 50 minuten was het eindelijk zover. Ze kwam met haar handje naast haar gezichtje, zwaaiend met haar vingertjes, naar buiten. Ze had wel de navelstreng om haar nekje, maar die is snel doorgeknipt. Ze was dus wel wat blauw, maar dat kwam heel snel bij. Eindelijk, na zo`n lange tijd, zoveel teleurstellingen en tranen, lag er eindelijk een prachtig kindje op mijn buik. Had twee hele kleine schaafwondjes, waar 2 hechtinkjes is moesten, maar de schade viel me erg mee. Ze dronk al snel snel bij me. Maar ik bleef maar bloed verliezen. Ik werd naar boven geholpen om te rusten, maar daar viel ik helemaal weg. Het bleek dat er een flink stolsel was blijven zitten, die er voor zorgde dat de wond van de placenta maar bleef bloeden. De baarmoeder trok niet goed samen. Gelukkig reageerde mijn lichaam goed op de tweede prik die dat samentrekken verstrekt en hoefde de ambulance niet te komen. Anders had ik met spoed onder het mes gemoeten. Gelukkig viel dat mee. Maar ohhhhh ik was zo verzwakt. 850ml bloed verloren, terwijl dat 300 normaal is. Ik ben vandaag pas weer een beetje op de been. Maar genieten doe ik al vanaf het eerste moment. Wij zijn dolgelukkig.