L

S.F.

S.F.'s profiel

---

Geboorte informatie
Type bevalling: Keizersnede
Duur van de bevalling: 20 uur
Bevallen na: 41 weken
Gewicht bij geboorte: 4120 gram
Lengte bij geboorte: 54 cm

S.F.`s geboorteverhaal
Vrijdag 8 juli bij de gyn nog te horen gekregen dat de kans op een natuurlijke bevalling echt minimaal was en dat er in principe op maandag een keizersnede gedaan zou worden, tenzij het in het weekend nog zou gaan beginnen.

Vrijdagavond erg last van mijn buik en onderrug, maar weet dat aan het inwendig onderzoek van die ochtend. Was namelijk niet echt prettig. De pijn kwam met vlagen heftiger terug. Kon ook niet echt slapen ervan. Mijn man lag ondertussen een half bos om te zagen naast me, dat helpt ook niet echt.
In de vroege ochtend werd de pijn toch steeds heftiger. Mijn man werd wakker en riep gelijk `je hebt weeen`, maar ja, naief als ik was dacht ik nog dat je weeen door je hele buik moest voelen en niet alleen onderin. manlief toch gaan klokken.

In de loop van de middag, ik had inmiddels 3 uur lang om de 10 minuten weeen toch maar gebeld naar de verloskamers, gewoon voor de zekerheid. De gyn had gezegd dat ik bij 1 uur weeen om de 10 minuten moest bellen. Mocht even langskomen. Ctg gemaakt, zag er keurig uit. En hoewel het apparaat volgens mijn man geen weeen constateerde, kwam de verloskundige op een gegeven moment weer binnen lopen met de melding `jij hebt heftige weeen meid!`. Eerlijk gezegd wel blij, want was al bang dat ik een aansteller was..... Inwendig onderzoek gehad, bleek geen ontsluiting te hebben en de baby bleek ook niet te zakken. Gyn erbij gehaald. Tja, wat doen we ermee.... Zolang het goed gaat met de baby kijken we het aan. Vanavond om acht uur weer onderzoek. ondertussen hier blijven, want me die wond van de eerdere keizersnede moeten we je echt goed in de gaten houden.

Om een uur of half zes kreeg ik een weeenstorm. Om zes uur heeft mijn man de verloskundige geroepen, hij had het idee dat het niet goed ging. Ctg aangesloten en bleek inderdaad dat de hartslag van ons meisje erg hoog was. Verloskundig gaf al gelijk aan dat de baby gehaald moest worden. Ze heeft de gyn gebeld voor overleg, gelijk het ok team gebeld en ik heb even een potje zitten janken om vervolgens om de te flauwe grapjes van mijn man weer helemaal dubbel te liggen.

Binnen no time was ik klaargemaakt voor de ok, Ruggenprik werd gezet. Dit keer in een keer goed, maar het schoot door naar boven. Gevolg: niet alleen mijn benen werden verdoofd, maar ook mijn armen. Verder voelde het alsof er een volwassen kerel op mijn borst zat (heb even gecheckt, bleek niet zo te zijn). Zuurstof bij gehad en toen ging het wel. Gyn is gaan snijden en om 19.07 uur is op de klanken van 9 milion bicycles in Bejing van katie Melua onze dochter Sanne-Floor geboren. Ze heeft vrijwel gelijk even de hele ok tot de orde geroepen met een volume waar menig operazanger nog jaloers op zou zijn. Ze is goed ingepakt en ik mocht haar op mijn gemak bekijken voor ze werd weggebracht. Man met haar mee natuurlijk. Ik werd dichtgenaaid en naar de care-afdeling gebracht. Daar eerst nog even een bloeddrukmeter over de flos geholpen. Ik ging namelijk bij de metingen van klinisch dood naar een bleoddruk van 225/197. Wees gerust, beide waarden klopten niet. Bloeddruk was prima.

Na een half uurtje kwamen mijn man en dochter erbij. Ze heeft lekker bij me gelegen en al liggen duimen, zo schattig! Verpleegkundige die ook bij de ks was geweest vertelde dat de actie van de verloskundige heel goed was geweest. Het litteken op mijn baarmoeder stond al op springen. Als we nog een uur gewacht hadden, was de kans reeel dat ons meisje niet meer geleefd had en was het van mij ook nog maar de vraag. Het stomme is, best heftig om te horen, maar ook wel een geruststelling dat de ks dus echt nodig was.

Heb de rest van de nacht last gehad van naweeen en heb nu ook nog behoorlijk veel pijn, maar dat prachtige meisje hier naast me maakt een hoop goed!

Als het goed is blijf ik tot dinsdag in het ziekenhuis en kan ik dus op de tweede verjaardag van Jasper naar huis.

J

J's profiel

---

Geboorte informatie
Type bevalling: Keizersnede
Duur van de bevalling: 45 minuten
Bevallen na: 34 weken en 5 dagen
Gewicht bij geboorte: 3126 gram
Lengte bij geboorte: 48 cm

Jasper`s geboorteverhaal
Bij 33 weken en 5 dagen kreeg ik `s nachts ondraaglijke buikpijn bovenin de buik, ter hoogte van mijn middenrif. bij controle in het ziekenhuis leek er niks aan de hand te zijn. Ik reageerde goed op pijnstillers, en de dag erna voelde ik me weer prima. Ik mocht dus naar huis. Later die week kreeg ik dezelfde pijnen weer terug. In eerste instantie dacht ik: `laat ik me maar niet aanstellen, alles is gecontroleerd, er is niets aan de hand`. Na 2 slapeloze nachten was het echter niet meer te houden en zijn we toch weer naar het ziekenhuis gegaan. Mijn bloeddruk was prima, het kind deed het prima, maar ik reageerde nauwelijks meer op de pijnstillers. Mijn bloedbeeld liet verschillende afwijkingen zien. Enerzijds alsof ik een ontsteking had. De chirurg is erbij geweest om te checken of het misschien mijn blindedarm was. Anderzijds liet het lichte tekenen van hellp zien. Ik moest in ieder geval in het ziekenhuis blijven tot er meer bekend was. De dag erna voelde ik me weer kiplekker en hoopte dat ik alsnog naar huis mocht. Helaas, de gyn was onverbiddelijk. Achteraf gezien maar goed ook . Later die dag (ik was inmiddels 34 weken en 5 dagen) kreeg ik wat last van hoofdpijn en zag ik niet helemaal scherp. Omdat ik iedere kleine verandering moest melden heb ik de zuster maar gebeld. Direct bloed afgenomen en de gyn van huis laten komen. 20 minuten later werd ik van mijn kamer weggereden onder het motto dat ik rust moest hebben en daar te veel prikkels waren. Ik snapte er even niets van. Toen mijn man 10 minuten later in het ziekenhuis arriveerde werd ons verteld dat ik hellp syndroom had en dat ons kindje de volgende dag of de dag erna gehaald zou worden (afhankelijk van mijn bloedbeeld). Dat is even schrikken! Het was pas helemaal schrikken toen een uur later de gynaecoloog kwam vertellen dat mijn toestand dusdanig aan het verslechteren was dat ze niet meer gingen wachten. Hij had het operatieteam laten optrommelen en we gingen direct aan de slag. Een blaaskatheter inbrengen, naar de ok, ruggenprik (die eerst 2 keer mis ging), en snijden maar. Om 21.56 uur is onze zoon Jasper geboren. Ongeveer 5 seconden mocht ik hem zien en toen werd hij meegenomen om de couveuse in te gaan. Mijn man met hem mee en ik bleef `alleen` achter in de ok. Een goed half uur later waren ze klaar met de wond dichtmaken en werd ik naar de intensive care gebracht. En dan lig je daar...alleen...... Niet gaaf. Gelukkig had de ok assistent een foto van Jasper gemaakt en die direct uitgeprint. Die kwamen ze brengen zodat ik alvast kon bekijken hoe mijn ventje eruit zag.
Na een uur of 3 was de pijn eindelijk wat gezakt en mocht ik naar beneden om heel even bij mijn zoon te gaan kijken. Wat een ventje zeg! Prachtig! Ik dacht altijd dat ik de schoonheid van mijn kind wel zou kunnen relativeren. Nou, niets is minder waar!
Hij maakte het naar omstandigheden wel redelijk. Zijn ademhaling was nog niet goed. Hij pakte te weinig zuurstof, dus dat kreeg hij bij. Verder kon hij zich natuurlijk nog niet op temperatuur houden en had hij een infuus in zijn armpje.
De volgende dag weer bij hem kijken. Hij kreeg de fles. 5 cc om precies te zijn, waarvan hij er maar 3 op kon. Voor mij is dat 1 slok! maar in de loop van de dag ging hij vooruit. Hij dronk zijn flesjes leeg en had zelfs al geplast en gepoept. Zijn ademhaling ging ook steeds beter vooruit.
Dag 2 en 3 kreeg hij even een terugslag. Hij dronk minder, gaf meer terug. IN combinatie met hormonen en herstellende van een operatie levert dat aardig wat tranen op kan ik je verzekeren! Maar daarna ging hij steeds meer de goede kant op. En wat we wel gehoopt, maar niet gedacht hadden....... afgelopen dinsdag hebben we hem mee naar huis mogen nemen. Hij was 10 dagen oud en ik zou 36 weken zwanger geweest zijn. Hij maakt het nou goed. Ik ook, alhoewel de slapeloze nachten die hij veroorzaakt in combinatie met een in het ziekenhuis opgelopen darminfectie, wel maken dat ik prikkertjes nodig heb om mijn ogen open te houden. Maar.... hij is het waard!