Type bevalling: Keizersnede
Duur van de bevalling: 23 uur
Gewicht bij geboorte: 4510
Lengte bij geboorte: 51 cm

BEVALLINGSVERHAAL

Ik had 's woensdags 5 maart vanaf 02.00 'gekke buiken... dwz samentrekkingen die ik nog nooit eerder gevoeld had. die gekke buiken resulteerden in een bezoek 's avonds om 20.00 aan het ziekenhuis waar ik aan de ctg mocht om te kijken hoe het met de weeën ging. ze waren er wel volgens het apparaat maar of ze zouden doorzetten was nog maar de vraag... om 0.00 had ik gezegd dat ik niet meer naar huis ging want het begon me echt heel erg pijn te doen... zozeer dat ik om 01.00 een pethidinespuit toegediend kreeg om een beetje 'stoned' te worden en wat kon slapen.
nou van slapen was geen sprake want de weeën werden alleen maar heftiger en ik kon ze helemaal niet meer de baas. volgende pethidinespuit hielp niks meer en men heeft toen besloten dat ik een ruggeprik zou krijgen. inmiddels was ik al 10 uur verder en was 1 cm opgeschoten... van 0 naar één dus... nog 9 te gaan HELP!!! om 10.00 een ruggeprik gekregen en om half 12 had ik 5 cm... maar de weeën hielden op en ik moest aan de weeën opwekkers die de ruggeprik tegenwerkten.. toen ik eenmaal om 16.00 nog steeds 5 cm had en compleet afgepeigerd en in paniek was heeft de gyneacoloog besloten een keizersnee te doen... 24 uur weeën en dan alsnog een keizersnee is niet iets waar je van tevoren naar uitkijkt of überhaupt aan denkt.... ik moest op de ok dan ook een beetje huilen en was me er eigenlijk helemaal niet meer van bewust dat we een kindje hadden toen ik 'iets' hoorde huilen.
sara deed het heel erg goed en mocht gezellig bij mij naast het bed liggen. Ik werd geholpen met de voedingen op gang brengen, maar helaas wil dat niet lukken, mede door de zeer uiteenlopende meningen van verpleegkundigen die allemaal hun eigen idee hebben over aanleggen en tijden en manieren.
bovendien wilde sara niet goed toehappen omdat ze zo'n zware bevalling achter de rug had met allerlei kalmeringsmiddelen en werkt bij mij alles tegen omdat ik al die drugs in mijn lijf had en een keizersnee waardoor hormonen ook niet meewerken. Arme Saar's maagje moest ook nog gespoeld worden omdat ze nog vanalles in haar maag had wat er niet hoorde... twas al met al niet een geweldige start.

t heeft dan ook even geduurd voordat ik echt het gevoel had dat ze van mij cq ons was... ik was zo bezig met die borstvoeding dat ik helemaal vergat dat saartje gewoon lekker wil knuffelen en vastgehouden wil worden... het enige wat ik in het ziekenhuis deed was voeden en haar weer in haar bed leggen... echt, ik heb helemaal niet 'geleerd' dat je haar lekker bij je moet houden... het stomme was dat ik gewoon het idee had dat ik dat niet 'mocht'...

eenmaal thuis zijn we druk aan de slag gegaan met de borstvoeding... 10 dagen lang alles op alles gezet om het toch nog op gang te brengen maar het was tevergeefse moeite. sara wilde niet haar best doen en mijn borsten produceerden niks.. pas na een dag kon ik er een halve voeding uit halen... sara is dan ook giga afgevallen de eerste periode en toen heb ik met heel veel verdriet in mijn lijf besloten (samen met dave, de HA en de kraamverzorgster) dat het beter is voor sara om op flesvoeding over te gaan.

Ik heb daar wel veel verdriet van gehad, maar heb het nu redelijk goed verwerkt. heb ook geen moeite met vrouwen die het wel kunnen geven, alleen een klein beetje een steekje bij moeders die net bevallen zijn en het HOPSA er ineens 'gewoon' is en doen alsof dat de normaalste zaak van de wereld is.

de eerste twee weken was het dus vooral voedingploeteren en verder heeeeeel veel wennen en moedergevoel kweken. dat laatste lukte best aardig hoor... ik moest saar gewoon meer leren zien als kind en persoon dan iets waar ik als het ware op moest passen (vergelijk het met de plantjes water geven bij de buren als ze met vakantie gaan). Het gevoel moest van klinisch naar 'persoonlijk" gaan... en dat is heel goed gelukt.

met de voedingen is het nog een beetje mieren, in het begin kreeg saar hypo-allergene voeding. we merkten dat ze daar erg van over moest geven... dus nu mengen we het... maar het spugen blijft... zij het stukken minder... volgende week gaan we een nieuw experiment tegemoet... nog weer nieuwe voeding... ik ben benieuwd.