Michiel
- Geslacht: jongen
- Leeftijd:
- Verjaardag over:
- Geboortedatum:
- Categorie: Pubers
- Profiel: 203 tekens
Michiel's profiel
Geboorte-informatie
Duur van de bevalling:
Bevallen na:
Gewicht bij geboorte:
Lengte bij geboorte:
`s geboorteverhaal
Tygo
- Geslacht: jongen
- Leeftijd:
- Verjaardag over:
- Geboortedatum:
- Categorie: Pubers
- Profiel: 3872 tekens
Tygo's profiel
Geboorte-informatie
Duur van de bevalling: 4 uur
Bevallen na: 40+2
Gewicht bij geboorte: 3480
Lengte bij geboorte: -
Tygo`s geboorteverhaal
Hij zou geboren worden in stuit, dus spannend was het zeker.
`S ochtends om 7 uur werd ik wakker... Mijn ondergoed was aardig vochtig, maar ik had vaker urine verlies gehad dus dacht er niet teveel van. Ik ging naar de wc gelijk met war schoon ondergoed om mezelf te verschonen... Toen besefte ik me dat ik maar door bleef druppelen.
Ik had al 2x eerder met vals alarm het ziekenhuis gebeld omdat ik dacht dat mijn vliezen waren gebroken. Dus ik wou dit eerst echt zeker weten. Maandverband in gedaan en binnen 15 min moest ik weer een andere. Dus ik vond dit wel gebroken vliezen signaal... Ik stopte alles in een plastic zakje om toch mee te nemen als een soort `bewijs`
Vriendje wakker gemaakt en door naar het ziekenhuis... Eenmaal in de hal brak echt alles los. De verloskundige die ons ontving zag mijn natte kruis en zei direct `dat hoef ik niet te testen... Dat zijn gebroken vliezen`
Maar ik had ondanks de vele voorweeen nu helemaal geen weeen... Die vk verklaarde het als `druk is van de ketel nu`
Tegen 15:00 was er nog geen signaal dat er iets ging gebeuren. Ik mocht op de kraam afdeling liggen en er werd me verteld dat het kan zijn dat we de dag erna pas wat signalen zouden krijgen. Ik belde mijn moeder om haar te laten weten dat er iets aan de gang was maar vandaag misschien nog niet eens wat hoeft te gebeuren. Ze bood aan even langs te komen en nam zelfs wat extra spulletjes mee voor de overnachting.
We waren aan de praat en ineens een beetje kramp...
Ineens een beetje vaker kramp. 15:30 zei mijn moeder `volgensmij gaat het nu gebeuren hoor` ik had om de paar minuten kramp. We hebben de verpleegster erbij geroepen en die deed al een beetje van `meh, dat gaat nu vast nog niet gebeuren hoor` ze maakte een hartfilmpje en keek naar mijn weeen... Ze is er kalmpjes bij weg gelopen. Ze zag hoeveel last ik had van de weeen en ze trokken heftig naar mijn rug maar deed er ontzettend loom over. Toen ze terug kwam en het uitgespuugde papiertje bekeek was ze er lang naar aan het kijken en besefte zich dat er toch echt wel iets aan de gang was... Ze zei dat ze me naar de verloskamer kon brengen maar dit nog steeds niet echt nodig was... Kon zijn dat ik daar nog even zou zitten...
16:00 bij de verloskamer aangekomen zei ze nog `misschien kan je zo nog even douchen ofzo` met de houding alsof er nog niet echt wat aan de hand was. Zelfs een beetje het idee dat ze me vond aanstellen.
Toen de verloskundigen en gynocoloog binnen kwamen en mijn ontsluiting werdt gecontroleerd was er geen tijd meer om even lekker te douchen... De gynocoloog zegt ineens `stiekemert, je hebt al 8cm ontsluiting!` Naja zo stiekem was het geloof ik niet aangezien ik wel probeerde aan te geven wat er aan de hand was...
Maar niet de puf om dat even te vermelden :p
Een paar minuten later had ik al persweeen en ik wist niet waar ik het zoeken moest. Ik moest echt nog even wacht met persen.
Mijn lichaam deed het haast al vanzelf.
Maar ik moest echt wachten...
Ze ging even kijken en zei direct `oh een voet, laten we ons maar klaar gaan maken dan`
En vanaf daar ging het allemaal nog veel sneller en intenser. 20:09 was hij geboren.
Voor iedereen die het aan durft om een stuitbevalling te doen... Ik heb het echt niet erger gehad dan iemand die een normale bevalling door zou gaan. Sterker nog ken ik meiden die het echt heftiger hebben gehad dan mij. Tuurlijk kan het ook lastiger worden, maar het hoeft zeker niet! Bevallen is sowieso niet leuk, maar ik ben blij dat ik voor natuurlijk ben gegaan :) (en ze houden je echt super in de gaten, als er twijfel is kan je altijd nog keizersnede doen)