Duur van de bevalling:
Bevallen na:
Gewicht bij geboorte:
Lengte bij geboorte:
 

Zonder pijnverlichting!


4.00 rond 4.00 snachts begonnen de weeen, ik had zoiets van het gaat wel weer over en draaide me steeds om, ik wou nog slapen! haha. ik dacht misschien zijn het wel voorweeen, ben pas 37weken+6dagen, dus vond het zelf wel erg vroeg. ook moest ik die nacht er zoooooo vaak uit om te plassen (leek wel elk half uur). ik heb ook mw vriend gewoon laten doorslapen, had niet echt het gevoel al dat het begonnen was.

4.45 de wekker van mijn vriend gaat, en hij moest eruit omdat hij moest gaan werken. vond dat wel een beetje eng worden, straks was het wel echt begonnen en dan..... dus ik zei ehm schat ik denk dat ik weeen heb. weet je wat, kleed je aan maak je klaar voor je werk alvast en dan ga ik bij houden om de hoeveel minuten ze eigenlijk komen, en als het stopt ofzo dan kan je altijd naar je werk nog gaan. dus me vriend zich klaar maken voor zijn werk, en ik lag ondertussen nog in bed en ging kijken om de hoeveel minuten de weeen kwamen.

5.30 me vriend komt bij me kijken en vraagt als hij wel of niet kan gaan werken? nou de weeen komen om de 4/5 minuten dat is al snel! en we bellen de verloskundige maar om te vragen wat het beste is, die zei dat we het een uurtje moesten aan kijken en dan moesten terug bellen, en dat het geen werken zal worden voor me vriend.... dus me vriend zijn werk gebeld, en gezegd dat hij voorlopig niet komt, en als er meer nieuws is dat hij dan even belt als hij nog wel of niet komt werken. ondertussen pakken we de laatste dingetjes nog in om mee te nemen naar het ziekenhuis. en kijk ik ondertussen nog even op de computer als afleiding, ze deden eigenlijk nog niet heel veel pijn gelukkig, maar ging er alsnog van uit dat het voorweeen waren, want ze duurde maar een halve minuut ongeveer.

6.20 de weeen worden wat erger (sterker), en we bellen de vk en mogen langs komen, ze verwachte dat ik misschien op 1 of misschien 2 cm zou zitten, maar mocht voor de zekerheid langs komen.

6.40 warem we in het ziekenhuis, (geboortehotel) we hadden de tas maar in de auto laten staan, als we die nodig zouden hebben kon me vriend het altijd nog halen. ik kwam in het geboorte hotel en mocht gaan liggen op het bed, de verloskundige ging even kijken hoe het ervoor stond, en al 4 cm ontsluiting, dat had de vk niet verwacht, maar dat ging gelukkig erg snel. voor de duur van de weeen ging het wel erg snel voor een 1ste kindje (vond ik natuurlijk niet erg) haha. de weeen kwamen nog steeds rond de 4 minuten. ondertussen maar me ouders wakker gebeld dat het was begonnen, en die kwamen naar het ziekenhuis.

9.00 me moeder was ondertussen geariveerd (ze is er ook de hele bevalling bij geweest, dat vond ik wel erg fijn) de vk ging weer even kijken hoeveel ontsluiting er was, en ik had al 7 cm! woei dat ging snel en de pijn viel toen opzich nog wel mee, en de vk heeft toen mijn vliezen worden gebroken. bleh wat was dat een vies gevoel dat ware water langs je benen. maar de ontsluiting ging gelukkig snel, de weeen werden erna steeds heftiger, en af en toe schoot ik wel in paniek. gelukkig kon mijn vriend me weer rustig krijgen als dat even gebeurde :) ik had zoiets als dit nog langer duurt dan trek ik het niet meer, en zei kunnen ze me niet wat geven, maar de ontsluiting ging zo snel dat het er al te laat voor was, dus kreeg niks, en opzich kon ik ze wel goed onder controlle houden. tussen de weeen door probeerde ik me helemaal te ontspannen om kracht op te bouwen voor de volgende wee en natuurlijk het persen. dat lukte gelukkig goed.

10.40 me buik trekt samen, hey dat voelt anders, help ik denk ik dat ik moet persen, de kraamverzorgster belt de verloskundige op en die komt weer kijken, eerst naar me buik, en ja die trok samen, en toen ging ze weer kijken en had 10cm ontsluiting en ik mocht al rustig mee gaan persen. en daar begon het dus niet meer leuk te worden.... 1,5uur lang geperst om de 3 min kwamen de weeen ongeveer, en raakte er helemaal uitgeput van. hij wou het hoekje niet om! voor mijn gevoel lag ik pas half uur te persen zo in rust was ik af en toe.... maar raakte er wel uitgeput van. we hadden al van alles tussendoor geprobeerd een beetje staant persen (niet echt fijn) en ook de baarkruk, maar niks hielp.

12.10 de verloskundige ging met de gynaecoloog overleggen wat er moest gebeuren. en er werd gekozen voor de tang verlossing, na de volgende wee moest ik het bed uit en werd ik in een rolstoel de gang door geduwd en op naar een ziekenhuiskamer (die zat gelukkig om de hoek van de gang en niet ver weg) onderweg nog een pers wee, dus ik help ik moet persen, en moest dus gewoon zachtjes mee persen, en hup snel het bed weer op. daar was de gynaecoloog die al klaar stond met nog een paar andere mensen, wel een stuk of 5 pfff werd er een beetje onrustig van en merkte dat het wel moest opschieten. ik deed me ogen maar weer dicht en probeerde me te ontspannen.

12.20 ik word plaatselijk verdoofd beneden, omdat ze me gaan helpen met de tang, en ze gaan met de tang de baby halen op de weeen, ik voelde gelukkig niet dat de tang naar binnen ging en op de wee werd ik ook nog is ingeknipt (ik hielt de hele tijd mijn ogen dicht omdat ik niet wou zien hoe ze dat deden, want dan zou ik in paniek raken). het inknippen voelde ik niet eens (gelukkig) en de baby zijn hoofdje was er uit, toen raakte ik wel een beetje in paniek, dat deed toch wel zeer en schreeuwde haal hem eruit haal hem eruit! maar moest wachten op de volgende pers wee, en toen kwam hij er eindelijk uit. hehe wat was ik blij!

12.30 onze zoon joey is geboren! en hij doet het goed, dat is natuurlijk het aller belangrijkste :D

ondertussen was er naast ons in de kamer ook een vrouw gekomen die ook moest bevallen, en ik moest dus wachten om gehecht te worden, daar lag ik dan in de steunen met me benen, en verloor heel veel bloed (zag ik zelf niet) ik heb dik 3kwatier gelegen voordat ze me kwamen hechten! na een kwatiertje wou de verloskundige het wel doen, maar die wist even niet hoe ze moest beginnen, en moest dus echt wachten. na 3 kwatier gewacht te hebben kwam er eindelijk iemand die me kwam hechten, kreeg eerst nog een beetje verdoving erbij en werd toen gehecht, pffff wat deed dat zeer! denk je alles gehad te hebben en dan krijg je dat ook nog is erbij. de coasisitent en de vk vroegen als ze mochten kijken hoe het gedaan werd als ik dat goed vond, tja prima ik hielt toch al open kijk doos zei ik en iedereen moest lachen.

ik was in ieder geval blij dat het voorbij was, en dat hij er goed uitkwam ook al was joey een beetje blauw door de tang, dat zou wel weer weg trekken zeiden ze :)