Het was het heetste weekend van de eeuw, temperaturen rond de 38 graden. Dat was afzien! Ik was blij dat de kleine nog even bleef zitten want puffen met dat weer was afzien geweest... Op zondagavond wilde ik naar bed gaan maar het was nog steeds erg warm en dus zat ik om half 2 's nachts nog steeds in de tuin met een boek, de thermometer gaf nog 24 graden aan. Slapen lukte niet.

Op dat moment voelde ik wat in mijn buik; samentrekkingen van mijn buik maar echt heel erg pijn deden ze niet. En ik had niet het idee dat ze als een 'golf' kwamen, dus naar mijn idee waren het geen weeen. Ik bleef nog even rustig zitten. Een uurtje later, rond half 3, werd het iets heviger en had ik wel het idee dat de pijn telkens in een golfbeweging kwam, dus het was begonnen!

Om 4 uur kwamen de weeen om de 4 a 5 minuten en besloot ik mijn man wakker te maken. Hij was gelijk enthousiast! Ik was op dat moment minder enthousiast....
Na ruim een uur weeen om de 4 a 5 minuten belde mijn man de verloskundige op, die kwam tegen half 7 langs. Ik had op dat moment 2 cm ontsluiting, dus de verloskundige zei dat ze over 2 uur wel weer opnieuw zou komen kijken.
Tegen 9 uur kwam de verloskundige weer langs om te kijken hoe het ging. Inmiddels had ik 4 cm ontsluiting. Omdat ik graag in het ziekenhuis wilde bevallen zijn we richting ziekenhuis gegaan.
Aangekomen in het ziekenhuis besloten we om de vliezen te breken om zo de weeen wat meer op te wekken en de ontsluiting hopelijk wat meer op gang te laten komen.
De weeen kwamen wel op gang maar de ontsluiting bleef maar steken rond de 5 cm. Tegen 11u had ik last van buikweeen en beenweeen. Het was erg lastig om ze op te vangen, ze kwamen ongeveer iedere 2 minuten. Omdat ik hele erge weeen had en het er niet naar uitzag dat de kleine zich snel zou melden, besloten we om een ruggenprik te laten zetten. Ik werd door de verloskundige overgedragen aan het ziekenhuis. Gedurende een half uur werd de kleine zijn hartslag in de gaten gehouden. Dat was allemaal goed en ik kreeg mijn verdiende ruggenprik rond 12.30 uur.

De ruggenprik gaf veel verlichting; ik voelde, als ik een wee had, alleen nog maar wat harde buiken, maar geen pijn meer gelukkig. Daardoor kreeg ik even rust. Omdat mijn ontsluiting nog steeds niet echt doorzette, kreeg ik weeenopwekkers. Tegen 17.30u voelde ik weer weeen; de persweeen waren begonnen want die voel je kennelijk door de ruggenprik heen. Omdat ik nog niet voldoende ontsluiting had, de kleine niet goed lag (sterrenkijker) en nog niet helemaal was ingedaald, mocht ik nog niet gaan persen. Er werd bloed uit het hoofdje van de kleine geprikt om te kijken hoe zijn PH waarde was en of hij zich nog op zijn gemak voelde in mijn buik. Gelukkig was dat nog zo. Ik moest de weeen wegpuffen totdat ik voldoende ontsluiting zou hebben. Tegen 19u had ik eindelijk volledige ontsluiting maar ons kleintje lag nog steeds niet goed. Ze wilden nog een keer meten of hij nog ok was in mijn buik, omdat hij in het vruchtwater had gepoept. Dit ging 3x mis en er werd een andere gyn bijgehaald. Die prikte wel goed en uit het bloed bleek dat ons kleintje het nog goed had in mij. Uiteindelijk rond half 8 mocht ik gaan persen, ook al lag hij niet goed en was hij nog niet voldoende ingedaald.
Na 23 minuten persen was hij er dan eindelijk! De gyn was erg verbaasd dat ik hem er zo snel had uitgeperst, omdat hij een sterrenkijker was en niet volledig was ingedaald. Ook bleek na de geboorte dat hij 4210 gram woog!

Het 'nawerk' duurde wel erg lang naar mijn idee en ik was er helemaal klaar mee, wilde gaan genieten van onze mooie zoon Krijn! Om 20.01u was hij geboren en tegen 22.45u was alles klaar en kon eindelijk het genieten gaan beginnen.

Al met al een lange, zware bevalling maar als ik zie wat ik ervoor terug heb gekregen zou ik het zo weer doen!