Op 14 april had ik in de avond al wat last van zuur en zeurderig gevoel in mijn buik. Toch gaan slapen maar om twee uur wakker en manlief wakker gemaakt. Samen de weeen getimed en de ene keer om de 5 min maar dan weer 7 min en dan weer drie. Om 5.00 uur waren we het zat en toch de vk gebeld. We mochten gelijk naar het ziekenhuis komen aangezien de tweede meestal sneller komt en ik bij mijn zoon veel bloed was verloren. In het ziekenhuis aangekomen bleek ik 3 cm te hebben. De vk moest even weg en zou later terug komen. Dat later werd veel later aangezien er een spoed tussen was gekomen. Pas om 10.00 uur kwam er een andere vk om te kijken hoever ik was, en wat denk je nog maar 3 cm. Na overleg mijn vliezen gebroken om 10.45 en toen ging het erg rap. Ik wilde nog even douchen, maar onder de douche kreeg ik toch pijnlijke weeen dat ik helemaal licht in mijn hoofd werd. Toch maar weer in bed en proberen de ademhaling onder controle te krijgen. Vond dit erg moeilijk en die weeen waren niet vol te houden...... Wilde graag verdoving maar had al volledige ontsluiting. Na 3 keer persen was ons prinsesje der al geboren op 12.50 uur.