mijn~meisje's kinderen

Spring naar: tweede zoon eerste zoon eerste-dame-

tweede zoon

tweede zoon
  • Geslacht: jongen
  • Leeftijd:
  • Verjaardag over:
  • Geboortedatum:
  • Categorie: Kleuters
  • Profiel: 221 tekens

tweede zoon's profiel

Geboorte-informatie

Duur van de bevalling: 2 uur 20 minuten 
Bevallen na: 39,2
Gewicht bij geboorte: bijna 8,5 pond 
Lengte bij geboorte: 52
 

bevallingsverhaal



eerste zoon

eerste zoon
  • Geslacht: jongen
  • Leeftijd:
  • Verjaardag over:
  • Geboortedatum:
  • Categorie: Pubers
  • Profiel: 177 tekens

eerste zoon's profiel

Geboorte-informatie

Duur van de bevalling:5,5 uur
Bevallen na: 40.4
Gewicht bij geboorte:3490
Lengte bij geboorte: 52
 

Geboorteverhaal



eerste-dame-

eerste-dame-
  • Geslacht: meisje
  • Leeftijd:
  • Verjaardag over:
  • Geboortedatum:
  • Categorie: Pubers
  • Profiel: 6104 tekens

eerste-dame-'s profiel

Geboorte informatie

Type bevalling: Vaginaal (met pijnverlichting)
Duur van de bevalling: 12 uur
Bevallen na: 39 weken en 6 dagen
Gewicht bij geboorte: 3810
Lengte bij geboorte: 49
 

savonds zat ik op de wc en ik merkte dat ik rose-achtig slijm verloor. ik vertelde het tegen mijn man. ik weet dat het niks betekend maar ik had echt het idee dat het zou beginnen. daarna lekker in bad en laat slapen. Wat eigenlijk niet zo slim was... bleek later. om ongeveer half 2 werd ik wakker van pijn in me buik. het voelde een beetje als mentruatie pijn. het deed niet erg zeer maar prettig was anders!! naja ik wist niet zo goed wat ik moest doen en ben op een gegeven moment maar naar de wc gegaan. naja weer terug in bed. tijdens de weeen ging in tellen hoe lang ze duurde. er zat ongeveer 6/7 minuten tussen en ze duurde 20 tot 30 seconden. Door het tellen werd mijn man wakker en vroeg wat doe je. Waarop in antwworden volgensmij is het begonnen. toen was het ongeveer kwart voor 3. hij kwam tegen me aan liggen. ik merkte dat de weeen steeds sterker werden. en op een gegeven moment 5:30 (ongeveer) hebben we de verloskundige gebelt. deze kwam vrij snel. ze voelde en ik zat op 4/5 cm. op naar het ziekenhuis. eenmaal aangekomen was het wachten wachten wachte wachten. en ondertussen de pijn opvangen... die weeen werden erger en ik besloot onder de douch te gaan. ik merkte dat ik het erg fijn vond om de straal op me buik te hebben. en de weeen verdwenen eignelijk bijna. ik had niet meer veel last van de pijn. toen ben ik op een gegeven moment onder de douch weg gegaan. ondertussen is er nog een paar keer naar de baby geluisterd. alles was goed. en ook is er een paar keer gevoelt. rond 12 uur zat de dienst van mijn verloskundige er op zo ze wisselde. maar ze moesten ook bijna voelen hoev ver ik was met de ontsluiting. oke de eerst verloskundige. ruim 7 cm. naja toen de anderen (de nieuwe) ook maar even voelen. en die zei 5. ooo ik zat dus nu nog maar op 5 cm... dat viel even zwaar tegen... nog maar net op de helfd... en ik was al zo moe... na 1,5 uur slapen.. helaas kon ik niet slapen door de weeen. naja omdat ik zeer zwakker weeen had (ze deden wel zeer maar kon ze goed opvangen. werden mijn vliezen gebroken. wat voelt dat raar!!!! naja daarna werden de weeen vluch heftiger!! ze deden echt veel meer pijn!!! naja ik besloot weer onder de douch te gaan. want de vorige keer kon ik ze daar goed opvangen. oke het werkte wel een beetje maar ik kreeg naast buik weeen ook been en rug weeen... ik had ze dus allemaal... was deed dat zeer.. en van het puffen ging ik hypervnetileren. ik had me adem wel ondercontrole maar kon niet de laatste uitblaas doen. wanneer ik even geen wee had probeerde ik heel goed uit te blazen maar helaas werd het daar neit beter van. mijn handen bleven tintelen. ooo en dan ook nog die pijn. ik wouw echt neit meer. zo op een gegeven moment barste ik in huilen uit. en hebben ze me huilend onder de douch weg gehaalt. terwijl ik in de douch zat voelde ik mijn dochter naar beneden zakken naar mijn rug/kont toe. voelt idd een beetje als dat je poepen moet. toen ik weer op het bed zat kreeg ik weer een ween maar dit keer gign ik niet puffen maar ik hielt me adem in ofzo ik weet het neti meer. maar in een keer waren mijn tintelingen over en ook mijn hyperactiviteit. oo dat was een stuk beter. en de verloskundige vroeg wat was dat nou? waarna ik ei dat het zo veel beter was. zo ik probeerde de weeen daarna zo op te vangen. maar op een gegeven moment hielt ik het echt neit meer. gelukkig duwde de verloskundige op mijn rug waardoor die rug weeen iets minder werden. maar bij elke wee zat ik nu ik wil niet meer ik wil niet meer ik wil niet meer. ik zat er door heen... als ze me toen hadden gezecht wil je een kijzersnee dan had ik volmondig ja gezegt.  maar de verloskundige stelde voor pijnstilling. ik zie ja. nou dan moet eerst nog 20 minuten een band om je buik die de hartslag van de babybeluistert. voor dat je pijnstilling kan krijgen. wat duurde die 20 minuten lang. ik zat toen ongeveer op 7/8 cm gevoelt tijdens een wee. maar de pijnstilling(morfine) begon te werken en ik kon de weeen weer meer verdragen. :) en tussen de weeen door lag ik heerlijk in een roes. te ontspannen. op een gegeven moment werden mijn weeen weer erger. ik zat dus bijna op het einde. en al vrij snel daarna kreeg ik een perswee. heel even maar ongeveer 10 seconden als het dat al was. en de keer daarna weer van die contracties in me buik. van de perswee. me buik spande steeds aan. waardoor ik ook al mijn vruchtwater verloor. dat spoelde mooi over mijn been heen.  de verloskundige kwam voelen en ja ik had 10 cm. zo ik mocht gaan persen. auw.. nu deden de weeen niet zeer maar dat het kindje je vagina zo oprekt!.... en terwijl je perst moet je je adem in houden. naja als je dan je adem loslaat (wat bij mij wel is gebeurde) dan ga je zoort van raar gillen. dat gebuerde dus wel vaak... naja ik zag al steeds wat daar onder. wat donkers. en ik had op een gegeven moment geen zin meer in persen. zo ik persde wel maar neit erg hard ofzo. naja op een gegeven moment ben ik dus geknipt en toen kwam het hoofdje er uit. en de wee er na de rest. en ik kreeg een baby op mijn buik. en mijn eerste reactie was o mijn god. mijn pijn was gelijk weg.  mijn man moest huilen en knipte de navelstreng door. wouw na zo veel pijn hadden we een kindje!! en iemand vroeg wat is het. ik had er nog niet eens naar gekeken zo kijken en het was een meisje :) wat we ook al wel wisten eigenlijk. maar nu dus 100% zeker.  

na bijna 1 uur kwam de placenta er uit. zo net geen operatie :) waarna ik gehecht werd onder verdoving zo dat voel je niet :) alleen een keer. maar de verloskundige zei dat dat moeilijk tot niet te verdoven is. gelukkig deed het neit erg pijn daarna maar prettig was anders. goed lopen kon ik niet aleen mar wagelen :P maar nu bijna 6 maanden later is alles mooi genezen en we hebben eenprachtige dochter die nu heerlijk levendig is en lekker an het draaien :D