Nova

Nova's profiel

---

Geboorte-informatie
Duur van de bevalling: 10 min
Bevallen na: 39 weken en 1 dag
Gewicht bij geboorte: 3830
Lengte bij geboorte: 51

Danila

Danila's profiel

---

Geboorte informatie
Type bevalling: Keizersnede
Duur van de bevalling: 20 u 30 min
Bevallen na: 41 weken en 3 dagen
Gewicht bij geboorte: 4710 gr
Lengte bij geboorte: 54 cm

Danila`s geboorteverhaal
Maandag 31 mei 2010 zou ik worden ingeleid. `s Ochtends om half 8 moesten we ons melden in het ziekenhuis. Spannend en ik had best wat zenuwen. Ik had 1cm ontsluiting en de baarmoedermond was nog niet rijp, desondanks werden m`n vliezen gebroken. Ik kwam eerst aan een infuus met antibiotica vanwege een streptokok bacterie en tegen 10 uur werd ik aangesloten. Om 11 uur, redelijk snel, kwamen de eerste weeen. Gelijk elke minuut. Zo...dat was ff wennen! Ook met het opvangen, ik had er redelijk moeite mee, zittend, liggend...uiteindelijk vond ik er redelijk mijn weg in. 6 Uur later had ik nog steeds 1cm en de baarmoedermond was inmiddels wel rijp. Maar tja, 1cm, om nou daarvoor 6 uur in de weeen te liggen, dan kost het ff moeite om de moed erin te houden, maar goed, we gingen door.
3 Uur later nauwelijks 3cm en de weeen kwamen nog steeds elke minuut en heftiger met daarbij flinke rugweeen. Het putte me uit en uiteindelijk werd er besloten om een ruggeprik te geven zodat het wat draaglijker zou zijn.
En draaglijk werd het want ik voelde ze nauwelijks, een beetje druk onderin de rug, maar niets om over te klagen.
Helaas werd de ontsluiting niet bevordert en werden de weeen opgeschroefd naar 120 (meestal maximaal 90, 120 voor vrouwen boven 150 kilo, en dat ben ik nou NET niet haha;)).
Ondanks de pijnbestrijding moest ik deze weeen opvangen. Inmiddels zat ik op 3cm, maar na 5 uur op 120 te hebben gezeten en de gynaecoloog om half 4 `s nachts constateerde dat er geen vordering in de ontsluiting zat besloot hij een keizersnee te doen.
Op dat moment werd het me ff te veel. Ik wilde zo graag dit kindje zelf op de wereld zetten! Het zou waarschijnlijk mijn enige zwangerschap zijn.....rillend werd ik naar beneden gereden en klaargemaakt voor de ingreep.
Mijn vriendje zat naast me en na enig gesjor en gedruk onder mijn ribben hoorde ik ze zeggen: zooo, dat is een flinkerd!
Een hoofdje zag ik, boven het groene kleed en op dat moment kwamen de tranen...`die is van ons` piepte ik tegen mijn vriend. Op de vraag hoe ze heet kon ik alleen maar de eerste 2 letters uitbrengen......wow, dit is zo onwerkelijk!!!!!!
Meteen verdween dat kleine mensje en na een paar minuten mocht ik even aan haar ruiken, gewikkeld in aluminiumfolie lag ze eventjes bij m`n gezicht. Oh, heerlijk, die zoete geur, gehuld in huidsmeer, dit kleine mensje is van mij, van ons.....
Voor ik het wist was ze weer weg en heb ik een heel gesprek gehad met de gynaecoloog die me ondertussen aan het dichtnaaien was (hoe plastisch).
`Had je van te voren verwacht dat het zo gezellig in de OK zou worden?` zegt hij.
Ja, je moet wat om de tijd voor je gevoel wat te versnellen, ik wilde nl zo snel mogelijk mijn dochter zien!
Na 1,5 uur komt mijn mannetje de verkoeverzaal binnen, helemaal in tranen met onze kleine meid. `Kijk meisje, moet je nou eens kijken!`. Bij het zien van papa met z`n dochtertje kwamen ook bij mij de waterlanders.
Eindelijk mocht ik haar bij me houden!
Na 6 dagen in het ziekenhuis te hebben gelegen ben ik thuis, samen met mijn kleine meid, met mijn geweldige vriend en ik geniet!
Ik kijk nu naar mijn kleine meid en krijg alleen maar een brok in mijn keel, ze is zo mooi, zo klein (maar oh zo groot haha).
En weet je? Het is allemaal zo de moeite waard geweest, het maakt niet uit hoe je een kindje op de wereld zet, pijn vergeet je, maar dit is voor altijd!