~~Mijn bevalling begon goed. Ik zou worden ingeleid middels een ballonnetje. Maar toen we deze wilden laten plaatsen bleek dat ik al 3 cm ontsluiting had. Ik mocht weer naar huis om de volgende dag terug te komen om mn vliezen door te prikken. Wij de volgende ochtend weer naar het ziekenhuis. We kregen een ontbijtje en daarna was het zover. Poging 1 voor het breken van mn vliezen. Tot 3 maal toe met hulp lukte dit niet. Poging 4 is het gelukt, door de afdelingsarts en de gynaecoloog. Het was erg gevoelig omdat ze de baby stevig naar beneden duwden om grip te krijgen op het vlies. Tegelijk is er toen de hartslagmeter op het hoofdje geplakt om er zeker van de zijn dat er nu een scheurtje in het vlies zat. Ik voelde nattigheid ;-) dus het was gelukt...

Nu gingen we rustig de weeën afwachten.

Inmiddels heb ik ook mn infuus gekregen (helaas ook pas gelukt bij poging 2, 1ste was door mn bloedvat heen). De weeën kwamen niet echt, dus de weeën opwekkers worden rustig aangezet. Tot een uur of 17/18 zijn de weeën goed op te vangen en worden ze ook wel krachtiger. Helaas is zit ik dan pas op 5 cm ontsluiting. Ze zetten de opwekkers nog een standje hoger en ineens zijn het wel heel veel weeën achtereen en binnen 5 minuten zetten ze hem weer op de vorige stand. Helaas neemt de weeën activiteit niet af. Tussen de weeën is geen adempauze meer en mn buik lijkt wel verkrampt. Om 20 uur weet ik niet meer wat te doen van de pijn. De kamer staat vol met de witte jassen en de verpleegkundige heeft het idee dat ik moet gaan bevallen. Ik heb 9 cm ontsluiting, dus dat is ineens wel snel gegaan. Alleen ligt de baby als sterrenkijker en met het hoofd naar achteren. Ik verga van de pijn en weet niet meer wat te doen. Kan alleen nog maar huilen en schreeuwen (altijd gedacht dat ik dat niet zou doen, maar kon niet anders) van de pijn onderin mn buik en de been weeën die inmiddels ook zijn begonnen. Ze laten me nog draaien op elle bogen en knieën om te kijken of de baby misschien nog naar voren zakt. Dit lijkt nog meer pijn te doen en nu doet ook mn stuit zeer. Rond half 9 ben ik niet meer aanspreekbaar van de helse pijn. Ik krijg weeën remmers, maar deze deden bijna niets meer... Met mn man hebben ze overlegd wat te doen en is er besloten om een keizersnede toe te passen. Om 20.40 uur rijden ze me naar boven naar de ok. Ik vraag nog om een ruggenprik, maar de anesthesist geeft aan dat ik onder gehele narcose ga, omdat de ruggenprik te gevaarlijk is en meer tijd in beslag neemt. Nadat mn armen en benen vast liggen heb ik nog 3 heftige krampen en word ik 2 uur later wakker... Mn dochter is om 20.48 uur geboren...

Ik voel me heel verdrietig dat ik niet bij de geboorte van mn dochter was. De specialisten weten niet waar de pijn vandaan kwam, ze waren bang dat de oude wond misschien was gaan scheuren, maar deze was nog intact. Ze hebben aangegeven dat bevallen pijn doet, maar dat de pijn die ik had onmenselijk was om aan te zien en dat ze dit ook nog nooit eerder hadden gezien...

Ik heb langer dan gemiddeld in het ziekenhuis gelegen en heb ook met een psychiatrisch verpleegkundige gepraat. Het is "pas" een ruime week geleden en ik merk ook echt wel beter gaat dan een week geleden. Maar het voelt nog zo heftig allemaal...

Geboorte-informatie

Duur van de bevalling: van het breken van de vliezen tot de spoed sectio 12 uur
Bevallen na: 41.2
Gewicht bij geboorte: 3815 gram
Lengte bij geboorte: 55 cm

Geboorte-informatie

Duur van de bevalling: 19 uur (van spontaan gebroken vliezen tot spoed sectio)
Bevallen na: 40 weken en 3 dagen
Gewicht bij geboorte: 3680 gram
Lengte bij geboorte: 57 cm