Bevallingsvehaal.

Ik had op dindag 17 maart een afspraak staan bij de verloskundige en die vroeg of ze mocht strippen, omdat ik al 41 weken was. Ik dacht prima,. Was er ook wel blij mee. Ik begon het ook wel zat te worden. Naar huis gegaan en verloor wat bloederig slijm, maar dacht er niet teveel over na, want ik verloor al een paar dagen wat slijm. Ik had af en toe wel een krampje, maar had ook last van diaree, dus dacht dat het daarvan kwam. Lekker tv gekeken s'avonds en lekker op tijd naar bed gegaan. Om 10 uur kwam mijn man thuis en we hebben nog wat bijgepraat. Om 11 uur lagen we weer in bed en om half 12 moest ik naar de wc en voelde van binnen iets knappen voor mijn gevoel. Er schoot een hele prop slijm los en voelde meteen weer krampen. Ik ben op bed gaan liggen en ze gaan klokken en ze kwamen meteen om de 5 á 7 minuten. Ik zei tegen mijn man dat hij de verloskundige maar moest bellen aangezien we ook naar het ziekenhuis moesten wat een half uur rijden was en ik er heel erg tegenop zag om met volle weeen in de auto te zitten, wilde ik op tijd zijn. De verloskundige kwam, alleen niet diegene die dienst had, want die had een andere bevalling. Zij deed een inwendig onderzoek en er was niet veel veranderd met vanmiddag, nog steeds 2 cm. En de weeen begonnen zelfs af te zakken. Toch loos alarm? Ik begon flink te balen. Ze stelde voor om onder de douche te gaan. Toen ik klaar was met douchen had ik 3 cm en het schoot niet echt op. Ze stelde voor om om 4 uur terug te komen. Ze was nog geen kwartier de deur uit of ik hield het bijna niet meer. Gelukkig kwam de dienstdoende verloskundige langs om te kijken om 3 uur, want ze was klaar met de bevalling en mijn huis lag op de route. Ik kon haar wel kussen. Ze ging kijken en ik had inmiddels 4 cm. Het was erg mistig geworden dus ze stelde voor om meteen naar het ziekenhuis te gaan. Mijn schoonouders gebeld en die waren er binnen 5 minuten. Wij de auto in en richting ziekenhuis. De weeen waren goed te doen onderweg en was nog steeds erg rustig. Bij het ziekenhuis aangekomen kwamen de weeen steeds sneller op elkaar. En na 10 minuten lopen naar de verloskamer kon ik eindelijk bijna al mijn kleren uit doen, Ik had het zo verschrikkelijk warm gekregen van het lopen. Ik moest op bed gaan liggen, zodat ze konden kijken en de vliezen konden breken en realiseerde ik me dat ik ging bevallen en werd wat angstig. Na enkele weeen staand weggepuft te hebben ging ik op bed liggen en ik had 5 cm en ze braken mijn vliezen, waarop ze zagen dat ze in het vruchtwater had gepoept. De verloskundige moest me overdragen aan het ziekenhuis, maar ze bleef gelukkig wel. En toen ging het heel snel. Ik had binnen een kwartier al het gevoel dat ik moest persen, maar dat kon nog niet. Ik zat tenslotte pas op 5 cm. Ze gingen weer kijken en het was al 7 geworden. Na nog een paar weeen en persweeen weggepuft te hebben, kreeg ik zo'n drang dat ze eruit moest, maar mocht niet mee persen, maar moest ze wegzuchten , wat ik niet kon, ik ging meepersen, want ik hield het niet meer. Toen zei de verloskundige in één keer, ik zie al een hoofdje al en een lichaam in één zin en ze was er al. Mijn man stond nog naast me en heeft het gemist dat ze geboren is. Zo snel dat het ging. 3 cm wegwerken en een geboorte in 3 minuten. Ze deed het meteen heel goed. Ik kreeg meteen spuiten voor het bloeden, omdat ik bij de vorige bevalling veel bloed was verloren en het leek nu goed te gaan. Maar toen de placenta eruit was bleek ik toch wel te bloeden en hebben ze meteen een infuus en een catheter ingedaan en hield het bloeden op en trok mijn baarmoeder weer samen. Ik ben toch weer bijna een liter verloren, maar voel me erg goed, omdat ze er meteen bij waren. Ik ben nu lekker thuis aan het genieten samen met mijn man en onze 2 zoontjes van ons prinsesje. Ze doet het heel goed en is heel tevreden.