surroKIWIbaby's kinderen
Spring naar: Surro baby Cathal F-i-e-n-n-a E-l-y-s-s-a D-a-x-e C-a-i-o
Surro baby Cathal
- Geslacht: jongen
- Leeftijd:
- Verjaardag over:
- Geboortedatum:
- Categorie: augustus 2022
- Profiel: 5795 tekens
Surro baby Cathal's profiel
Geboorte-informatie
Duur van de bevalling: 3h ofzo
Bevallen na: 40w en 1 dag
Gewicht bij geboorte: 3240g
Lengte bij geboorte: 50cm
Op zaterdagmiddag - de dag voor DE uitgerekende datum kreeg ik flinke weeen. Ze kwamen vrij regelmatig in tegenstelling tot de vele voorgaande avonden waar ik er af en toe een paar op een rij had en dan weer een uur niks. Nu bleven ze komen en ondanks dat ik er nog wel doorheen kon praten, waren ze best intens en pijnlijk en leken ze echt wat te doen.
Dus zo een uur of 1 op zondagochtend de midwife en onze vrienden toch maar gezegd richting ziekenhuis te gaan, want het kon nog wel eens gebeuren! Vol spanning en enthousiasme kwamen ze me even later ophalen, mijn vriend bleef thuis bij de kids, hij mocht vanwege de corona maatregelen toch al niet erbij zijn (eigenlijk was maar 1 support persoon per kamer toegestaan, maar voor de vader hadden ze een uitzondering gemaakt gelukkig)
na een paar uur rondlopen op de kamer, wiegen, draaien, dansen, wilde de midwife graag een inwendig onderzoek doen en bleek ik 3cm te hebben. Ze had moeite mijn cervix te bereiken om een 'stretch en sweep' te doen en de membranen wat los te maken, maar ook dat leek de weeen uiteindelijk niet verder aan te wakkeren. De conclusie: het zet nog niet door, ga maar weer naar huis. Dus zo rond 9h op zondagochtend stapte ik de keuken weer binnen, je had de gezichten van de kids moeten zien toen ze doorhadden dat de baby weer mee naar huis gekomen was in mijn buik!
Afijn, de hele zondag steeds weeen die niet in sterkte toenamen, wel wat kunnen slapen tussendoor, maar ook een flinke wandeling zorgde niet voor veel vooruitgang. Om half 9 naar bed gegaan en gelukkig een uurtje kunnen slapen. En daar waren de weeen weer! Nu leken ze wel sterker te worden, langer te duren en pijnlijker te zijn, maar er zat steeds vrij veel tijd tussen. Uitiendelijk om 1h op maandagochtend toch de midwife maar weer laten weten dat ik het moeilijk begon te hebben, ik lag nog steeds in bed, maar kon ze slecht opvangen. Al wilde ik ook niet opstaan, omdat het dan waarschijnlijk aangewakkerd zou worden en ik wilde niet dat de ouders de geboorte van hun baby zouden missen als het net zo af zou lopen bij de bevalling van F-i-e-n-n-a!
Om half 3 dus opnieuw richting ziekenhuis! Inmiddels waren we op wk40dag1 aangekomen, een dag met een mooie datum 8-8-2022
Dit keer bij aankomst gauw in het bad gesprongen, want het opvangen van de weeen viel me zwaar en water kan heel wat verlichting bieden. Buik, rug, benen, alles deed mee!
Al snel wist ik niet meer hoe ik zitten moest, weeen wegpuffend, zuchtend, brommend, op knieen, voorover, achterover, een been omhoog, van alles geprobeerd, maar ik had een ontzettende druk down under, maar niet het gevoel dat ik aan persen toe was. Na ongeveer anderhalf uur kwam de midwife vragen of ik een inwendig onderzoek wilde om te kijken hoever we waren. Op dat moment werd ze weggeroepen naar een andere kamer waar nog iemand aan het bevallen was.
Dus maar weer doorgegaan waar we mee bezig waren...
Ineens had ik toch wat persdrang, dus perstte voorzichtig met een fikse wee mee en toen knapte er duidelijk iets daaronder. Op hetzelfde moment zag ik een wolk groen water het bad in vliegen en wist ik al hoelaat het was. Door de vader werd op de knop gedrukt en hij ging bij de deur kijken of er iemand kwam (we mochten ivm corona maatregelen de kamer zelf niet af, alleen de midwives mochten de gang over) en op dat moment had ik toch ineens een persdrang!
De moeder was van plan geweest bij mijn in bad te stappen en de baby te vangen, ze had zelfs een zwembril mee haha. Maar toen ik dan riep dat ik persen moest, was ze helemaal in shock denk ik, ze zat in haar badpak en badjas op de stoel naast het bad met grote ogen te kijken (persoonlijk had ik ook het groene water voor gezien gehouden, denk ik hahaha)
Maar als er iets is wat ik niet kan, dan is het niet persen tijdens een perswee, dus ik riep in het algemeen dat ik aan het persen was. Binnen een paar seconden stond het hoofdje en voor ik er wat tegen kon doen, floepte eerst het hoofdje eruit en vervolgens het lijfje er meteen achteraan. Ik riep nog: "oh daar is het hoofdje" en "daar is de rest" En ondertussen ik hing over de rand met mijn gezicht de andere kant op, terwijl er aan mijn achterkant een klein lijfje in het groene water dreef! Zowel vader als moeder als midwife waren er niet om het kleine lijfje uit het water te vissen, dus ik heb het maar gedaan! Zodra zijn gezichtje boven water kwam, kwam er meteen een pruttelgeluidje uit en in de tussentijd kwam iedereen verbaasd binnenrennen en werd er door vader en moeder geknuffeld en een traantje gelaten.
De navelstreng zat om het nekje en er zat ook nog een knoop halverwege, hij was dan ook niet lang genoeg om skin to skin met de ouders te doen, tenzij we hem vervroegd doorknipten - en dat is dus precies wat ze gedaan hebben.
Hij kleurde mooi bij en had een apgar score van 9 en 10, niet slecht voor een baby met meconiumwater!
Welkom op de wereld kleine jongen!
10 minuten later kwam ook de placenta eruit en mocht ik me even opfrissen onder de douche, terwijl de ouders skin-to-skin tijd hadden met hun kersverse zoontje.
Het blijkt maar weer dat de baby degene is die de bevalling aankondigd, niet het lichaam. Mijn 4 zijn allemaal vlak voor 42w pas gekomen, terwijl dit kindje 100% de genen van onze vrienden heeft en op zijn uitgerekende datum al aanstalte maakte om geboren te worden!
F-i-e-n-n-a
- Geslacht: meisje
- Leeftijd:
- Verjaardag over:
- Geboortedatum:
- Categorie: Pubers
- Profiel: 256 tekens
F-i-e-n-n-a's profiel
Geboorte-informatie
Duur van de bevalling: stortbevalling - van 4cm naar baby in 5 minuten
Bevallen na: 41+4
Gewicht bij geboorte: 3650 g
Lengte bij geboorte: 52 cm
Geboorteverhaal
zie blogs
E-l-y-s-s-a
- Geslacht: meisje
- Leeftijd:
- Verjaardag over:
- Geboortedatum:
- Categorie: Pubers
- Profiel: 9605 tekens
E-l-y-s-s-a's profiel
Geboorte-informatie
Duur van de bevalling: 2u45min
Bevallen na: 41+6
Gewicht bij geboorte: 4050 gr
Lengte bij geboorte: 53 cm
E-l-y-s-s-a`s geboorteverhaal
Dinsdag 28 april – 40w en 11 dagen zwanger
Morgen moet ik me met de middag melden in het ziekenhuis voor een CTG om te kijken hoe het gesteld is met de beeb. Vorige week had ik ook al een CTG gehad, waarop haar hartslag af en toe flink daalde zonder aanwijsbare reden, dus ben benieuwd hoe het deze keer eruit zal zien. Voor de zekerheid het scheermesje nog maar een keer op gevoel langs de onderkant gehaald en wat laatste dingetjes in de klaarstaande tas gegooid. Deze laatste staat al weken klaar, maar ja de kans dat ‘morgen’ de dag zal zijn, wordt met de dag groter natuurlijk!
Woensdag 29 april, 15.00 – 40w en 12 dagen zwanger
Rond de middag is iets later geworden, mijn midwife woont op een uurtje rijden afstand en ze had net vanmorgen een bevalling gedaan, dus of het iets later kon vanmiddag. Uiteindelijk is het bijna 16.00 als de jongens en ik haar en haar studente eindelijk zien in het CTG kamertje in het ziekenhuis. Met de middag was mij een stuk beter uitgekomen, want dat had een kind gescheeld, mijn oudste gaat nl tot half 3 naar de psz, maar nu moeten er 2 (kn)apen zoetgehouden worden. De jongste zit voorlopig lekker vast in de buggy, dat is namelijk nogal een wegloper als het hem te lang duurt, dus allerhande knaagwerk voor ze meegenomen en wat speelgoed en verder heeft vooral de oudste zich vermaakt met het opblazen en leeg laten lopen van de bloeddrukmeter ;-)
Afijn, ik zat heerlijk vastgeketend aan het bed, toco op de buik om de weeen te meten en de CTG met een klodder gel onderop om haar hartslag te meten. Elke 10 minuten gaat er een afscheurstrookje langs en als er al een flink lint op de grond ligt, dan lig je er al een hele poos. Die arme knullen van me, wat hielden ze zich goed!
Beeb’s hartslag was wederom nogal onregelmatig, met dan weer een flinke dip, vervolgens weer versnellend tot gemiddeld aan de te hoge kant, maar ze was dan ook heel druk, bezig sprintjes te trekken ofzo daarbinnen. En weer vertrouwde mijn midwife het niet zo, dus de hulptroepen werden ingeschakeld. Eerst kwam de hoofdzuster van de kraamafdeling kijken, met een frons op haar gezicht schudde ze het hoofd... Die wist ook niet wat ze ervan maken moest. Dus toen de kinderarts erbij... NOU, het is dat mijn midwife me voor die man gewaarschuwd had, een regelrechte Amerikaan die het niet zo heeft op grote babies (check!) overtijd lopen (check!) onstabiele hartslag (dubbelcheck!!) met andere woorden, het liefst zou hij me meteen meenemen naar de ok... SLIK!
Daar gaat mijn droom, mijn thuisbevalling, mijn waterbevalling, mogelijk zelfs mijn normale bevalling!
Ik hoef vast niet te vertellen dat tijdens dit relaas de traantjes over mijn wangen biggelden, terwijl ze daar met 2 rijen dik hoofdschuddend aan mijn bed stonden.
Toen ik dan ook met moeite en overslaande stem uit kon kramen dat een operatie meer dan mijlenver van mijn gewensde thuis-water-bevalling afstond en of er geen veilige middenweg bestond, keek hij me even aan of ik gek was (want wie speelt er nu met het leven van zijn ongeboren kind, veiligheid voor alles!) maar nogmaals de trace van de CTG erbij pakkend: want ja, ze herstelde wel elke keer vlug en goed van haar dipjes en de hoge hartslag was ook wel weer te verklaren doordat ze zo ontzettend druk was daarbinnen en nee, babies die het moeilijk hebben, de laten toch een heel ander hartslagverloop zien.
Nou en toen kwam het hoge woord eruit: Je moet blijven, je mag niet van de CTG af, we brengen je een hormoonveter in en als je morgenochtend genoeg ontsluiting hebt, ga ik je waters breken en je mag het zelf proberen, maar de ok staat klaar als er ook maar IETS mis lijkt te gaan... Daar kon ik me natuurlijk wel in vinden.
Dus mijn vriend maar eens even gebeld dat hij de jongens maar moest komen halen, omdat naar huis gaan er niet meer inzat voor me. Hij had ook meteen mijn schoonzusje opgetrommeld, zodat die snachts eventueel bij onze kids kon blijven als hij wel naar t ziekenhuis geroepen zou worden.
Woensdag 29 april 19.30 – 40w en 12 dagen zwanger
Intussen in een bevalsuite geinstalleerd kreeg ik weer fijn wat draden aan mijn buik gehangen, een gat in mn hand geprikt (waar ik nu, een week later NOG STEEDS een blauwe plek van heb!) en flink wat uitleg over de hormoonveter. Om 19.40 bracht ze de cervidil in en legde hem zo dicht mogelijk tegen mijn baarmoedermond (intussen 2cm ontsluiting, zacht en al verkort) en nog geen 20min later had ik de eerste echte wee te pakken. Hoera.
Donderdag 30 april 01.00 – 40w en 13 dagen zwanger
De weeen zijn de afgelopen uren alleen maar sterker geworden, zo’n 3 a 4 per 10 minuten, inclusief been- en rugweeen en maken dat ik niet meer weet hoe ik op dat rotbed liggen moet! De afdelingsmidwife die het om 23.00 heeft overgenomen is super lief voor me en ik mag van haar heerlijk een uur in bad! Lekker even van alle dradentroep af en een poosje relaxen in het water. De CTG had dan ook geen enkel dipje in de hartslag van onze beeb laten zien gelukkig.
Donderdag 30 april 03.00 – 40w en 13 dagen zwanger
Helaas lig ik weer aan de draden en op bed. Een klein inwendig onderzoek laat zien dat ik inmiddels 4cm ontsluiting heb, maar dat de bmm nog altijd 1 cm lang is. De afdelingsmidwife belt mijn midwife, aangezien zij nog wakker moet worden, uit bed moet komen, zich op wil frissen en dan nog bijna een uur rijden moet.
Donderdag 30 april 05.00 – 40w en 13 dagen zwanger
Mijn eigen midwife is een half uur geleden aangekomen en inwendig onderzoek laat zien dat ik nu al bijna 7cm ontsluiting heb en de bmm nagenoeg verstreken is. Ze probeert mijn waters te breken, maar er lijkt geen water uit te komen.
Ik mag even van het bed af om de weeen beter op te kunnen vangen, het lijkt ineens heel hard te gaan. Ze belt nog gauw mijn vriend, dat hij maar liever opschiet haha
Donderdag 30 april 05.30 – 40w en 13 dagen zwanger
Ik zit intussen voorover gebogen op mijn knieen op bed als mijn vriend binnenkomt. De eerste perswee dient zich aan! Die rotjurk zit nog in de weg, want mijn benen kunnen niet ver genoeg uit elkaar naar mijn gevoel, maar ik heb mijn handen nodig om de opstaande rand van het bed vast te houden. Gelukkig voelt mijn midwife dit aan en ze sjort de jurk tot over mijn gat omhoog haha Beeb is onderweg!
Mijn vriend is nog geen 5 minuten binnen als ik de tweede perswee krijg en het hoofdje naar buiten komt en bij de volgende perswee is onze kleine E-l-y-s-s-a geboren! Van 4 cm tot volledige ontsluiting en een baby op de arm in 2u en 45 minuten, wat een recordtijd! (voor mijn doen hihi)
Ik kreeg de prik voor de placenta (blijkt te moeten als je ingeleid wordt!) en 10 min daarna is ook de placenta geboren. Het heeft de vorm van een hart, vertelt mijn midwife me later <3
Donderdag 30 april 07.00 – Niet meer zwanger
Mijn midwife stelt voor om het bad in mijn badkamer te vullen, zodat moeder en kind even samen genieten kunnen van het warme water en om de ziekenhuisbevalling zo toch nog een beetje goed te maken, zo lief! Intussen is mijn vriend richting werk vertrokken – vandaag was een van de ochtenden op de kalender met een groot kruis erdoor, omdat hij zeecontainers moest laden (hij is de manager in een nog nieuw bedrijf en niemand anders kan of mag het doen!) tussen 7 en 9. Het was dus zaak dat beeb OF ruim voor 7en OF ruim na 9en zou komen, wat gelukkig goed is afgelopen, want om 05:44 kwam ze ter wereld :D
Donderdag 30 april 09.00 – Niet meer zwanger
En rara wie komt daar aankakken met zijn haaknaald? Juist! Vriend dokter ? Intussen zit ik prinsheerlijk te genieten van een lading geroosterde boterhammen, een bakje yoghurt met perziken en een beker warme chocolademelk voor de broodnodige energietjes na het rennen van deze marathon, aangekleed en wel op het bed, met een klein, in roze doeken verpakt meisje aan mijn borst. Dat gezicht! Boekdelen is een understatement... Geen idee waarom hij dacht dat ik op m zou wachten, hij stormde nog net niet de kamer uit na een gemompeld ‘congratulations’ – eind goed al goed?!
Donderdag 30 april 11.00 – Niet meer zwanger
THUIS!!!
Epiloog
Degenen die mijn blogs gelezen hebben, kunnen zich misschien nog wel herinneren dat de echoscopist gedurende de 3 echo’s die we na de 20w gehad hebben, steeds niet kon bevestigen of ons beebje haar bovenlip wel intact was. Wat jullie niet weten, is dat ik zelf diverse malen een ‘golflijntje’ langs heb zien komen tijdens deze pogingen. En wat ik dus van binnen al wist, is dat onze E-l-y-s-s-a een klein hazenlipje heeft. Zo klein, dat er gelukkig nog net genoeg bovenlip zit, om normale borstvoeding mogelijk te maken. Ik zou zelfs zweren dat ze nog beter de borst pakt hierdoor, omdat haar lip ‘van nature’ goed naar buiten krult aan beide zijden. Als ze zo’n 4 maanden oud is, zullen we naar Christchurch vliegen, waar zij in het voor ons dichtsbijzijnde kinderziekenhuis geopereeerd zal worden. De vooruitzichten zijn dat er amper een lijntje zichtbaar zal zijn en dat haar neusje op een iets latere leeftijd mogelijk nog wat rechter gezet zal moeten worden, als dat met het sluiten van de lip niet al vanzelf gebeurt. Wordt vervolgd...
D-a-x-e
- Geslacht: jongen
- Leeftijd:
- Verjaardag over:
- Geboortedatum:
- Categorie: Pubers
- Profiel: 427 tekens
D-a-x-e's profiel
Geboorte-informatie
Duur van de bevalling: 8u
Bevallen na: 41.4
Gewicht bij geboorte: 4390 gram
Lengte bij geboorte: 56
D-a-x-e`s geboorteverhaal
Met 7cm om 11u het ziekenhuis in, na 3u blijven steken op 9,5 cm en om 16u kunstmatig water gebroken en 8 min later was hij er! Weer een waterbevalling en 3 kleine cosmetische hechtingen. Trots op ons gezinnetje en grote broer doet ook zo zijn best!
C-a-i-o
- Geslacht: jongen
- Leeftijd:
- Verjaardag over:
- Geboortedatum:
- Categorie: Pubers
- Grootste prestatie: Ik word grote broer!
- Profiel: 4878 tekens
C-a-i-o's profiel
Hi meiden, sorry onderstaande heb ik gekopieerd van mijn andere profiel, dus helaas in t Engels...
Birth details
Original due date: 28/06/2011
Type of delivery: Waterbirth
Duration of labor: 11 hrs
Weight @ birth: 9lb13 / 4460 gr
Length @ birth: 21.3 inch / 54 cm
Caio-William`s birthstory
On Monday 11th I went to hospital for another CTG (Non-Stress-Test) to see if Caio, now 12 days overdue, was in any stress. He wasn't , heart rate great and some mild regular tightenings on my side. I had been having light contractions for about 3 weeks now, mostly irregular and usually fading away again by night/morning.
I did ask my midwife to give me a stretch-and-sweep, not expecting her to have to lean over me while pulling my insides like a mad woman, it looked (and felt!) like a very heavy job and was far from a pleasant experience LOL
BUT... it did bring on contractions for real! As soon as I 'recovered' enough from the S&S and could walk properly, we went for a walk around town, only to have to slow down every few minutes because of a painful contraction YAY!
They never slowed or faded and by night time I messaged my midwife in anticipation. They were still there the next morning (and through the night, since I didn't get much sleep) and were definitely getting stronger and more regular. I was checked for dilation by my back-up midwife mid morning on the 12th and was fully effaced and at 4 cm dilation already!
I labored at home till around 2 and headed to the hospital. At that stage the contractions made me lean over and hold onto the very convenient hand-rail in the hospital hall ways, THIS IS IT!
My next check showed nearly 6 cm dilation and Caio's head engaged till -1 so we went for a half hour walk around the hospital wards, including some stairs on our way.
The shower brought some relief and contractions were still strong and regular, but my head kept spinning and my acid reflux worse than ever, so luckily they gave me something for that.
By 5 PM after another walk and shower we filled up the pool as I had planned a water birth. With still no pain relief whatsoever the water was really calming and comforting. I felt like I had to keep the contractions going by moving and even getting up out of the water a few times, though all I wanted was sit in the water and relax, but I knew they would take me out of the pool if my contractions slowed down, so I did 'the right thing' even though it hurt like hell LOL
By 6:30 I was nearly 9 cm dilated and baby's heartrate was still high with 160 BPM not suffering from the contractions. They broke my waters to speed things up a little.
3 hours later I started to feel the urge to push and was checked: fully dilated and baby's head was at +1 - nearly on it's way out YAY!
At 10:30 I started pushing, contractions were very intense but with more time in between I got some time to rest and re-hydrate. My partner was running up and down to the tap to try to cool me with a cold wet face cloth - he was doing sooo well! (I didn't even yell at him LOL)
By 11:15 they made me change positions (still in the pool) from squatting down/kneeling to a semi-recumbent position and I could feel his head move down!
Another 3 pushes and his head finally crowned, only to find the cord was wrapped around his neck and his little shoulders were in the wrong position to be pushed out, so the midwife had to move him around into a better position while I could see his little head and still feel the rest of him squirming inside: such an alien sensation!
At 11:27 PM I gave birth to Caio William after an 11 hour labour, in the pool, no pain relief, what an experience! I had a 2nd degree tear and many small ones all around from trying to turn Caio's body...ouch!
My little man latched on like a champion, he was 9lb13 and 13 days late - skin rather peely, but sooo worth the wait!
We got to spend the rest of the night in hospital and were sent home a full day later. Caio is now 1 week old and a real character already! He's doing great on breastfeeding and pooping LOL