Zaterdagochtend (27-06-2009)werd ik wakker met behoorlijke krampen en op de wc aangekomen verloor ik ook wat bloed. Ik heb toen toch maar de verloskundige gebelt en zij is voor de zekerheid even langsgekomen.Ze heeft naar zijn hartje geluisterd en gegeken of ik eventueel vruchtwater verloor.Alles was goed en niks aan de hand en ze is weer wegggegaan. Ik had weer gewoon voorweeen(inmiddels alweer 3 weken) Tegen 3 uur smiddags zwakte het weer af en ik was toen zo chagerijnig dat ik er ff tussen uit moest en ik ben in de auto gestapt en ben ff naar de winkels gereden.

Eenmaal thuisgekomen ging ik lekker op de bank liggen en om ongeveer half 6 kreeg ik ineens weer voorweeen maar het voelde toch anders ik had er meer kramp bij. De weeen kwamen om het kwartier en ik dacht toen nog steeds dat mijn lichaam me voor de gek hield en dat het gewoon voorweeen waren. tot op het moment dat ze om de tien minuten kwamen en ze wel behoorlijk pijn deden zei mijn vriend nu bel ik de verloskundige. Ongeveer een half uur later om 9 uur stond er een vrouwtje (Ella)voor de deur die ik nog nooit eerder had gezien,ze zei dat ze heel af en toe waarneemt als het niet anders kan. Het was echt een hele lieve oude dame ze heeft gekeken of ik ontsluiting had dat was al 2 cm en het was ook niet meer geworden, wel kwam er bloed mee. Ze bleef nog bij mij zitten om te kijken hoe ik de weeen opving en hoelang ze duurde.De weeen kwamen toen om de 7 minuten en hielden 40 seconden aan.Ze zei dat ze niet zeker wist of dit het echte werk was maar het zou haar niks verbazen dat ik voor maandag zou zijn bevallen. Ze zei als de weeen om de 5 minuten komen en ze een minuut aanhouden ik moest bellen en dat konden we meteen naar het ziekenhuis rijden. de verloskundige esther zou de dienst van haar overnemen rond 10 uur.

Toen Ella weg was werd het ineens toch heftiger en kwamen de weeen om de 5 minuten maar hielden nog steeds 40 seconden aan. Nog geen uur later kwamen ze ineens om de 3 minuten maar ze hielden nog steeds geen minuut aan maar 50 seconden. Ik wou eigenlijk nog ff wachten met bellen maar mijn vriend had zoiets van: En nu bellen!! hij belde de verloskundige op en we mochten meteen naar het ziekenhuis. we zijn thuis vertrokken om half 11 en we kwamen in de verloskamer aan om kwart over 11. Eenmaal daar heeft de verloskundige gekeken of ik ontsluiting had en het was binnen 2 uur ineens 6 cm geworden. Ze heeft toen om 10 voor 12 mijn vliezen gebroken. En de persweeen kwamen eigenlijk bijna meteen ik heb ze goed op kunnen houden en toen ik uiteindelijk 10 cm ontsluiting had was ons knappe jochie "Sil" er in ik denk 4a5 persweeen. Om 00:22 Is hij geboren dus dat was 32 minuten nadat ze mijn vliezen had gebroken.Mijn vriend zei meteen toen hij zijn hoofdje zag; Hij heeft haar!!

Er waren geen complicaties. Het deed wel heel erg veel pijn maar dat is logisch natuurlijk. De placenta zag er goed uit en een lange navelstreng. Ik ben wel wat meer bloed verloren dan gemiddeld.

Sil begon meteen te drinken aan de borst dus dat was een goed teken.Ze hebben hem gewogen,opgemeten en nog de standaard testjes gedaan, zijn apgarscore was een 10 dus dat kon niet beter! Hij woog 3640 gr en was 53 cm lang. En ik heb natuurlijk die hele nacht in het ziekenhuis niet kunnen slapen. Ik was helemaal betoverd door onze kleine vent.

Hij heeft zich toch nog 2 dagen voor de uitgerekende datum gemeld,wat ik niet had verwacht.Ik ben heel erg blij dat het een natuurlijke spontane bevalling was en dat het niet tot inleiden is gekomen.

Pff dit verhaal is ook weer geschreven, een lang verhaal maar eigenlijk een supersnelle bevalling!