Ons lieve mooie meisje Isabeau ?
Onbezorgde zwangerschap tot 25 juni 2013, op dat moment 21+0 weken zwanger.
Op die dag hadden wij de 20 weken echo. Een echo waarvan wij hadden gedacht er zonder kleerscheuren weg te komen .. niks was minder waar. Een hartafwijking .. maar wat voor één? De gynaecoloog wist dat ook niet, want ja .. die man is natuurlijk geen cardioloog. Doorverwezen naar het UMCG. Hele medische circus begon .. zwangerschap afbreken of toch doorgaan? Op 5 juli, mijn verjaardag, hebben we ervoor gekozen om voor je te gaan! We hielden al van je, we wouden je niet kwijt, je hoorde bij ons!
22 oktober 2013; controle bij de verloskundige. Op dat moment 38+0 weken zwanger. Verloskundige voelde 4 cm ontsluiting ... ik merkte niks daarvan. Dus direct opname ivm Isabeau haar hartje. Ze moest in het UMCG geboren worden ivm opvang op neonatologie en daarna haar operatie.
23 oktober 2013; 6 cm ontsluiting .. nog steeds niks gemerkt daarvan. Spoedoverleg om mij die middag nog verder in te leiden zodat ik met een beetje geluk die middag nog zou bevallen. Kwart over 1 zou ik opgehaald worden. De deur ging om 13:05 open. Er kwam een spoedkeizersnede tussen omdat anders moeder en kind het misschien niet overleefden. Die gaan voor! Dat snap ik! Die hele dag volledige bedrust omdat niemand kon voorspellen hoe snel het ging.
24 oktober; de dag dat ik zou bevallen van onze mooie dochter! Om 5 uur was ik klaarwakker! Dus ik ben me maar gaan douchen, haar netjes ingevlochten en een make-upje opgedaan. Want ja .. ik had nog tijd en wou wel een beetje fris op de foto ... 7 uur werd ik opgehaald. Op naar de verloskamer. Wat een raar gevoel .. de laatste keer dat ik zo zou lopen met mn mooie dikke baby buikje.
Eerst een infuus geprikt, want mocht het wel nodig zijn, zat die er alvast in. Toen hebben ze op het hoofdje van Isabeau een hartslag metertje gedraaid. Ze lag op de vliezen dus met enig geluk zouden ze breken. Om 9 uur was het nog hetzelfde .. ik voelde geen weeën. Toen maar aan het infuus. Pfoe! Na een uurtje puffen zat ik dan ook op 10 cm. Isabeau lag nog wat hoog dus ik mocht nog niet beginnen met persen. Half uurtje de persdrang wegzuchten, toen kreeg ik groen licht! Na 20 minuten persen was ze er dan! Onze mooie Isabeau, 47 cm en 2930 gram. Aan de buitenkant zo perfect, maar aan de binnenkant een groot probleem. Ze huilde direct, wat een heerlijk gevoel! Ze werd direct meegenomen en onderzocht door de kinderarts. Daarna heb ik haar nog ff kunnen zien voordat ze naar de neonatologie werd gebracht.
Ik heb al blogs geschreven over de tijd hierna, mocht je het graag willen lezen.