Mijn motto is HAKUNA MATATA....
Voor velen is het heel normaal om kindjes te krijgen...Helaas...voor ons is dit niet het geval. vanaf 2012 hopen wij al op een klein wondertje in ons leven. Tot januari 2016 gebeurde er niks, ondanks dat mijn OG vrij regelmatig zich aan diende raakte ik niet zwanger. Ziekenhuis in...ziekenhuis uit en vele onderzoeken en een afwijzing voor hulp in de vorm van iui/ivf verder dachten wij dat het einde verhaal was voor ons. Januari 2016 gebeurde er een wonder, vermoedelijk mede omdat ik zo'n 10kg afgevallen was, ik was overtijd, voelde me raar en voila....2 streepjes. Helaas eindigde dit in een missed abortion. Hierna was het zwanger raken geen probleem meer...Alleen het zwanger blijven helaas tot op heden (eind 2016) wel...
Moeten wij onze droom...onze allergrootste wens....kindervoetjes over onze vloer een een stemmetje dat papa/mama tegen ons zegt...echt gaan opgeven??? Of zou er toch nog een wonder gebeuren???