lady-v's profiel
Over mij
[url=http://www.babybytes.nl/1404770400][img]http://www.babybytes.nl/countdown/_babygirl/1404770400.jpg[/img][/url]
Mijn verhaal
Het begon allemaal een goeie 8 jaar geleden! Woonde samen en zoals dat gaat als je 21 bent, begin je "actief" aan kinderen te denken. Want die grote wens was er al heel lang. Het rare bij mij was dat ik geen pil, of ander dergerlijk voorbehoudsmiddel OOIT gebruikt had en nooit zwanger geworden ben.
Misschien puur toeval? Mijn vermoedens zeiden van niet, dus maar afspraak bij de gyn in UZ Leuven gemaakt!
Eerst kregen we een of andere vervangster die blijkbaar niet goed wist, welke taal ik sprak! Ze stuurde mij gewoon naar huis met een blad waar ik mij temperatuur op moest schrijven!!!
Ik wist dat ik het daar niet bij kon laten en was een beetje ontgoocheld, dat er ondanks de bewijzen dat ik niet zwanger werd, ik nog maar eens een jaar moest proberen met temperaturen.
Dan maar een nieuwe afspraak met een echo deze keer!!!
Bij de echo konden ze al snel zien dat er iets mis was, mijn eierstokken waren veel te groot en er was iets met mijn baarmoeder. Bang wachtend in de wachtzaal kwam een Dr. Poppe mij roepen. Hij vertelde dat de kans groot was, dat ik endometriose en veel cysten op mijn eierstokken had en dat hij al direct een afspraak had vastgelegd voor een laparascopie!
Zo een laparascopie gebeurt in dagkliniek, ze zouden alles weglaseren en alles schoon achterlaten.
Niet dus, toen ik wakker werd vertelde ze me dat ze niks hadden kunnen doen omdat het veel te erg bleek te zijn om er zomaar aan te beginnen!
Er werden nieuwe afspraken gemaakt voor echo's, darm- en blaasonderzoeken, want die bleken ook aangetast. En het ergste van al vond ik, dat je daar in de wachtzaal moest gaan zitten waar ook gewoon zwangere vrouwen zaten, ik werd er dan ook telkens weer op mijn tekortkomingen gewezen, want ik kon niet zoiets simpels als zij, zwanger zijn.
Ondertussen waren we bijna een jaar verder, de "grote" operatie zou in september 2008 zijn.
Ben getrouwd in augustus 2008, achteraf bekeken om ook iets te hebben om naaruit te kijken. Vrienden en familie kregen een kind of trouwde! En ik had nog niets, dus waarom ook niet trouwen? Dat kon je zo regelen, daar moest je niet vruchtbaar voor zijn... Natuurlijk zagen we elkaar graag en dachten we dat we voor altijd bij elkaar zouden blijven!
Ben voor de grote operatie een week in het ziekenhuis moeten blijven, had stents in mijn urineleiders die er na een week of 6 uit mochten.
Na de operatie zouden ze mij 1 jaar de kans geven om op natuurlijke wijze zwanger te worden!
Ze zeiden toen dat ik 20 percent kans had per maand om op een natuurlijke wijze zwanger te worden.
In het gesprek een jaar na de operatie bij de fertiliteitsarts heb ik dan ook verteld, dat ik terug aan de pil wou en niet wou starten met IVF. Het zou veel te zwaar zijn en ik zou er helemaal alleen voor staan. Het voelde allemaal zo oneerlijk.
Dus resultaat: geen zwangerschap en een relatie die helemaal stuk was (om zovele redenen).
Ben ondertussen gescheiden! Een van de redenen dat we uit elkaar zijn is dat er in januari 2009 een depressie (onvervulde kinderwens) is ontstaan. Ben er helemaal alleen uitgekropen (zonder anti-depressiva, want wou zwanger worden) en had me voorgenomen om van alles nog te genieten, dat je zomaar kon doen zonder kinderen!!! Reisjes plannen, uitstapjes, concerten, discotheek... Noem maar op!!! Moest eigenlijk zowat alles alleen doen, mijn echtgenoot had het toen te druk met gamen, heel het huishouden en al wat er bij komt kijken was voor mij alleen en zo zijn we uit elkaar gegroeid!
Daarbij nog die vervelende opmerkingen van, "je moet er niet zoveel mee bezig zijn, want dan gaat het niet!" en "jou tijd komt vroeg of laat wel"!!! Dan nog die opmerkingen van mensen die eigenlijk wisten wat er met mij aan de hand was, maar die gewoon niet wisten hoe ze erop moesten reageren. Zelfs je eigen moeder niet, want toen ik haar de eerste keer aan telefoon vertelde, dat ze iets gevonden hadden dat me zo goed als onvruchtbaar maakte, zei ze doodleuk: maar uw zus heeft toch al een kind, bij haar lukt het wel!!! Vraag of zij voor u zwanger wil zijn!!! Man, dat kun je toch echt niet geloven!!!
En dan nog al die vrouwen die hun verhalen vertellen van dat het de eerste keer raak was, een naaste collega was in die periode ook zwanger, en kon het maar niet laten om, dan ook wel de hele dag, over haar zwangerschap te vertellen. Zot en ziek werd ik ervan, ben veel al huilend naar huis gegaan!
Nu zijn we een hele tijd verder, en heb ik een nieuwe vriend! Heb ondertussen alle reisjes en uitstapjes gedaan die ik nog wou doen ( om die onvervulde kinderwens een beetje te vergeten). En we hebben samen een huis gekocht.
Ik had het gevoel dat al die vervangende dingen niet meer uitmaken, dat het niet meer genoeg is om mijn echte wens in het duister te kunnen zetten. In juli 2011 ben ik dan ook terug met de pil en de anti-depressiva gestopt. Er was iets dat aan me knaagde en in oktober werd het duidelijk op de echo. Ik had een hydrosalpinx en heel veel vergroeiingen van de vorige operaties. Anatomisch is alles bij mij verstoord. In januari 2012 ben ik voor de 3de keer geopereerd. Eind maart zijn we gestart met IVF.
De eerste poging is uitgedraaid op een nachtmerrie... Er ging niets vanzelf... Had een hele pijnlijke pick-up en terugplaatsing. Onderweg hebben ze nog cystes moeten wegprikken. Die geven zelf hormonen af en daardoor konden de hormonen die ze toedienden voor de IVF hun werk niet doen. Ze hebben 13 eicellen kunnen plukken. 1 embryo is er terug gezet maar had niet zo een goede kwaliteit. De medicatie was te sterk en achteraf bleek mn schildklier er ook voor iets tussen te zitten. Dus van de 13 eicellen zijn er maar 6 bevrucht geraakt. Er werd geen enkele ingevroren. Ze zijn allemaal stuk gegaan op dag 5.
Dan maar een tweede poging starten. Die verliep eveneens stroef en moest abrupt onderbroken worden want er scheelde iets met mn schildklier. Ze hebben de ziekte van Hashimoto vastgesteld. Er zijn verschillende bloedonderzoeken, echo's en scans geweest. Als de medicatie die ik hiervoor moest nemen bijna op punt stond zijn we gestart met poging nummer 2 bis.
Deze verliep wel geheel naar wens. Had een kort schema en er werd ook ICSI toegepast. Veel minder stressvol, geen cystes onderweg, andere medicatie die me beter leek te liggen. Uiteindelijk hebben ze 14 eicellen geplukt. 4 waren nog niet helemaal rijp maar de andere 10 zijn met succes bevrucht. Ze hebben op dag 3 na de pick-up een 8-cellig embryootje van topkwaliteit teruggeplaatst... Helaas zijn ook de andere 6 emmy's niet blijven zitten.
We zijn na een beetje surfen op het internet terecht gekomen bij acupunctuur als ondersteuning van de ICSI. We hebben een sessie van 12 beurten afgewerkt omdat ik een koude baarmoeder zou hebben.
Dan maar een 3de pick-up. Ze deden me weer slapen en ook deze keer hebben ze 10 eitjes geplukt. 6 ervan waren goed om bevrucht te worden. 3 embryo's zijn eruit voortgekomen. 2 hebben ze teruggeplaatst, maar helaas zijn ook deze niet blijven zitten. Er zit nog eentje te wachten als cryo.
Deze keer proberen we het met een osteopaat erbij...
Heb veel moeten verdragen en heb veel afgezien maar mama zal ik ooit worden. Al moet hemel en aarde verschoven worden.
There can be miracles, when you believe!!!
