Vandaag heb ik besloten om mijn profiel leeg te halen. Serenity is nu alweer ruim een half jaar. Wat gaat het hard.

Sjon en ik zijn er over eens dat er geen derde meer komt. Met pijn in mijn hart neem ik afscheid van de prille babytijd. Tuurlijk, ze is nog een baby, maar geen new born baby meer. En toch geniet ik nog iedere dag van haar en zou haar voor geen miljoenen willen missen. Mijn kinders zijn mijn alle. Mijn hubby komt op de tweede plaats.

Waarom ik dit profiel leeg maak. Omdat ik nu ook al een paar weken niet online geweest ben. Niet op mijn profiel, niet op de chat. Denk dat het -achteraf gezien- toch nog te pijnlijk is, omdat ik geen derde meer 'mag'. Maar het is gewoon beter. Buiten dat ben ik bijna (over 2 dagen) 700 dagen lid. een mooi moment toch? Ik heb heel wat lief en leed kunnen delen met de meiden hier. Ik en ook enorm op ze gesteld geraakt en zal ze gerust ook missen. Was net nog heel even op de chat. kijken of er nog een paar oude bekende waren. ja die zaten er. Heb van hun dus wel afscheid kunnen nemen, maar van de rest niet. Dus mochten ze me daan zoeken en ze lezen dit berichtje "lieve schatten, dank je wel voor de afgelopen 3 jaren fijn tijd. En dan met een aantal in het bijzonder. Namen ga ik niet noemen. Dat weten ze zelf wel.

Een aantal waren getuigen bij een 'live' geboorte van mijn dochter. Ik vond het heel lief dat sjon jullie via de chat zo op de hoogte hield.

Oke, ik laat mijn profiel nog even staan. heeel mss kom ik dan nog eens op de chat.

Dag lieverds, het gaat jullie goed.

Kus

Woensdag 26 augustus 2009

Zo, even hier weer wat neer pennen.

Serenity is 25 mei geboren met 3270 gram en 49 centimeter. Inmiddels is ze alweer 13 weken. De 3 maanden voorbij. Mijn god, wat gaat het snel. Vlak na de geboorte merkte je al, dat ze onrustig was. Normaal moeten ze zo'n 2 uur wachten op eten, maar na een uurtje begon ze al te gillen, krijzen en totaal uit haar plaat aan het gaan. Wel was ze heel erg vlot. Haar hoofdje hield ze al na 2 dagen recht op, volgde de mobiel en zitten was totaal uit den boze. Ze wilde staan. Als ze tegen je aan lag (jij zittend dus) en haar hoofdje bij je schouders was ze steeds met haar voetjes aan het trappen op je schoot. Ze had me ook een kracht, dat wil je niet weten. Een kwart slag rollen ging ook makkelijk. Zelfs de kraamhulp vond haar super snel. Maar ja, dat eten. Op den duur zei Marjan (kraamhulp) ook "als ze wilt, geef dan maar na anderhalf uur". Dat werkte, maar voor korte duur. Na 16 dagen kwam de wijkverplegingen van het CB langs. Ik vertelde het verhaal, want we zaten inmiddels op 10 flesjes per dag. De volgende dag op CB komen om te wegen. Ja, ze wat gigantisch gegroeit en aangekomen. We gingen over op Nutrilon Forte, wat voor hongerige baby's is. De eerste paar dagen leek het goed te gaan. Maar na dag 5 was het weer een ramp. Ik het CB gebeld. Heb echt een half uur aan dat mens haar kop lopen zeuren om een oplossing. Ze zei steeds "je overvoerd je kind". Nee, ik overvoer haar niet, maar ze heeft echt honger. Je hoorde haar maagje gewoon knorren. Zo zielig en de flessen (inmiddels al een stukje groter) waren binnen 5 minuten leeg. Na een kwartiertje hoorde ze haar huilen op de achtergrond. Het huilen ging over on gillen en daarna krijzen. Toen begreep ze daadwerkelijk wat ik nou bedoelde. Moest een fles zoeken met een kleinder gat. Ja hallo!!! New born spenen lijken mij klein genoeg, niet. Als je de fles op de kop zet, komt er niet eens wat uit. Dan mochten we nutritron erbij gaan gebruiken. Dat is johannesbroodpitmeel, ofzoiets. 1 schepje op de 100 ml. Jaaaaaa wat een verademing. Ons prinsesje hield nu wel de tijd vol. Sterker nog, zelfs de nachten werden met 2 uurtjes verlengd. Wat een heerlijkheid.

Inmiddels zijn we 2 en halve maand verder en sinds een kleine week gaat ze slechter eten. Dat wilt zeggen, normaal kreeg ze 2 x 200 en 3 x 230 en die gingen leeg. Nu niet meer. De laatste voeding gaat zo wie zo niet meer leeg. Als ze 100 ml drinkt is het veel. Ze krijgt nu 5 x 200 fles en nog drinkt ze niet alles op. Zal mijn prinsesje eindelijk vol zitten?

Het slapen gaat ook prima. Uiterlijk 8 uur in de avond ligt ze op bed. Oke is laat, maar ik ben pas om 7 uur thuis, dus nog even knuffen, flesje, pijama aan, nog even knuffen en lezen en dan naar bed. Rond half 11 krijg ik haar met moeite wakker voor een fles. Vandaar dat ze die dan ook heel slecht drinkt. Dan leg ik haar terug in de wieg en slaapt ze tot een uurtje of 6. Vaak maakt Sjon haar om kwart over 6 wakker. Dan ga ik me snel aankleden en wassen, dan Serenity aankleden en wassen en dan beneden de fles. Na Sesamstraat valt ze in slaap. Dan brengen we Mitchell naar school en thuis word ze dan weer wakker na een slaapje van 3 kwartier. Daarna lekker spelen, gymen of liedjes zingen. Net waar ze zin in heb. Kwart over 10 weer een haze slaapje van 15 minuten. Om half 11 fles. Spelen en slapen. Half 3 een fles, spelen en slapen. Om half 6 Sesamstraat kijken en als ik thuis kom weer een fles en dan begint het bed ritueel weer. Op woensdag avond ben ik vrij dus dan gaat ze douche met Sjon en op zaterdag gaat ze of onder de douche of in het badje. Op zondag ga ik meestal met haar in het grote bad. Vind ze zalig. Tussendoor iedere avond op de commode wassen.

Verder is het een heerlijk kind. Niet zo super makkelijk als Mitchell toen hij klein was, maar ook niet moeilijk. Ze huild alleen als ze moe is, want ze vecht tegen haar slaap en vaak als ik haar dan even help is het zo gedaan. Verder huild ze ook als haar iets niet lukt. Dat vind ik wel zielig. Een poepbroek ofzo vind ze niet erg. Gelukkig stinkt het goed genoeg, anders zou je het niet eens merken. Er zitten veel dagen bij dat ze nog niet eens een uurtje per dag huild, maar helaas zitten er ook wel eens dagen bij dat ik zoiets heb van "ja ho nou maar even".

Op de eerste entingen heeft ze geen reactie gehad. Wel had ze vreselijk liggen huilen op dat moment. Afgelopen donderdag heeft ze de tweede entingen gehad. Ze is 4 dagen totaal van de kaart geweest. Niet willen eten, heel warm, maar geen koorts, heel erg veel slapen. En dat laatste is al een uitzondering. Gewoon wat hangerig. Maandag werd het eindelijk iets beter en gisteren weer een stukje. Maar slaapt nog steeds meer dan voor de entingen. Ze heeft alleen nog steeds harde plek op de plaats waar de tweede spuit was gezet. Doe niks anders dan masseren. Donderdag heb ik ze al gekoeld. Vrijdag was haar hele bovenbeentje opgezet. Ze je voelde gewoon die spier die opgezet was. Die is gelukkig wel weer normaal. Alhoewel ze toch best wel spieren heeft. Je voeld het lekker door het babyvet, hahaha.

Over ruim 3 weken de laatste serie spuiten. Als ik er aan denk draait mijn maag alweer om. Vind het zo zielig, maar toe maar. We hebben weinig keus. Kunnen we meteen kijken wat ze nu weer te zeuren hebben.

Kijk het is nu 5 over half 10 en ze slaapt alweer. Ga nu even snel de was ophangen. Daar kom je niet aan toe als ze wakker is:-)

================================================

Vrijdag 15 mei 2009 (39 weken)

Het moet niet gekker worden. Loop nu al meer dan een week met echte weeën die maar niet doorzetten. Vorige week vrijdag nog spoed controle gehad, omdat ik alleen maar ziek, zwak en misselijk was. Dinsdag gestript en vanaf die tijd verlies ik van alles. Af en toe zit er wat verdund bloed in het verband. Iedere dag heb ik wel wat weeën, maar niet regelmatig. Stel me er niks meer bij voor. Het zet toch niet door. Neem nou gisteren. Bijna de hele dag ben ik aan het lopen geweest. Heb twee keer vistie gehad van dezelfde vriendin en ze begon stiekem te klokken. 3 keer in 20 minuten, maar veel te zwak. Het nadeel is dat ik, dan niet kan blijven zitten, maar ze zijn ook niet zo erg dat ik moet gaan puffen ofzo......Wat ik dan voel is een soort verkramping onderin mijn buik. Je voelt het verkrampen en daarna net of het open getrokken word. Je voelt dat er wat gaande is, maar wat er nou gebeurt weet ik niet. Het is ook best een naar gevoel. Heb ook gewoon geen zin meer om mij aan te kleden, want mijn kleren zitten echt niet lekker meer. Nu zit ik weer achter de pc en heb weer steeds dat gevoel in mijn onderbuik. Nu wel iets minder sterk dan gistermiddag, maar ben net mijn bed uit. De vk zegt steeds "ga effe lekker slapen of liggen, dat doet je goed". Maar als ik dat doe trekt het weer weg en ik wil juist dat het doorzet. Van de week dacht ik "weet je wat, ik ga in bad zitten en dan de douchekop erop". Had ik het maar niet gedaan, want ook toen trokken ze weg. Zo raar. Al met al worden deze weeën dus nog steeds voorweeen genoemd, terwijl ik ze heel anders ervaar. Ze zijn zelfs al naar mijn rug geschoten. Maar goed. Het weekend is weer in aantocht, dus wie weet heeft Poefje er 1 deze dagen wel zin in. De meeste baby's worden in een weekend geboren toch?

Sjon ziet het niet meer zitten en kan Poefje er nu wel uitkijken. Hij slaapt volgens mij nog beroerder dan ik. Hij begint nu ook er niet meer bij te zijn met zijn gedachten. Zit je lekker op de bank met elkaar te praten, en dan krijg je geen antwoord. "Ja hallo, ik klets tegen je". "O sorry" hoor je dan. Schiet lekker op. We wachten het maar weer af, maar zou zo blij zijn als mijn kleine meid erwas. Kan ik me tenminste weer normaal gedragen, lopen, zitten (oke na de eventuele genezing van de hechtingen), en vooral niet steeds spugen.

================================================

Dinsdag 24 maart 2009 (31 weken en 4 dagen)

Zit net even lekker mijn tijd te dooien en dacht "goh laat ik mijn profiel eens lezen"zie ik tot mijn grote schrik dat ik mijn profiel helemaal niet meer bij gehouden heb. Heb gewoon een week of 14 over geslagen. Ik schaam me dood. Wel heb ik geregeld een blogje achter gelaten, maar dat is toch wat anders.

Vanmorgen weer gewerkt. Ik hoef nog maar 2 keer naar dat project en dan lekker verlof. Kijk er echt naar uit. Gelukkig ben ik wel droog over gekomen. Wat een prut weer. Afgelopen weekend was het zo lekker. Heb heerlijk in mijn tuintje gezeten met mijn bakkes in de zon. Viel zowat in slaap ervan. Het zonnetje is al heerlijk warm. En nu? Regen regen regen en hagel. Ja echt waar. Toen ik vanmorgen op weg naar het project was kreeg ik een hagelbui over mij heen. Niet echt een giga bui waar je nat van werd, maar toch. Ze waren er.

Het is nu 11 uur geweest en heb de kachel maar weer hoog gezet. Zit te wachten op de drukkerij. Vandaag worden de boeken weer opgehaald. De kaarten die we uitgekozen hebben, hebben we al doorgegeven. Net als de tekst. Alleen konden we de goede drukkleur voor de tekst niet vinden. Nu zou ze, als ze de boeken op kwam halen, meteen de kleurenwaaier mee nemen. Dan konden we aan de hand van de waaier de goede kleur uitkiezen. We hebben afgesproken om 11 uur, dus ze zal zo wel komen.

Sjon moest vanmorgen om half 8 beginnen. Doet hij dagelijks hoor, maar nu moet hij door tot 21.00 uur vavond. Word hier niet echt vrolijk van. Of Mitchell blijft thuis of ik neem hem mee naar school. Kan hij me misschien een beetje helpen "ahum".

Voor de rest gaat het hier prima. Ben al 1 gekneusde rib rijker, mijn rechterzijkant word beurs getrapt, maar Poefje heeft er fun in. Tja "Girls wanna have fun" alleen neemt zij het letterlijk. Ze doet me geregeld echt zeer. Normaal zitten op de bank zit er niet meer in. Ik hang zo veel mogelijk op mijn linker bil, zodat ze niet zo snel bij mijn rib komt. Maar wat ze ook doet, ze raakt hem bijna altijd. Hij krijgt dan ook al leuke klurtjes aan de buitenkant. Jeuk. Jeetje ik word ook helemaal knetter van de jeuk. Krab mijn borsten zowat kapot. Gek word ik ervan. niet alleen op mijn tepels, maar ook vooral aan de onderkant en zijkanten. Ben al met tig dingen aan het smeren geweest. After sun, body milk, lotion, BBBB zalfjes, menthol poeder niets helpt. En sjon maar zeggen "je moet niet zo krabben". nee das effe lekker. Neem jij die jeuk dan. Mijn borsten zien er ook niet uit. Ze zijn zo mega. Heb nu een bh aan maat 90 E en nog krijg ik ze met moeite erin. Ze zijn gewoon reusachtig. Sjon zegt zelfs dat hij ze nu toch echt te groot vind worden. Mitchell daar in tegen komt er maar al te graag tegenaan liggen, maar ze zijn hard, hahaha. En dat ligt weer niet lekker. Buiten dat, als hij tegen mij aan ligt krijgen mijn ribben weer een opdonder dus duw ik hem weg om alles weer in zijn gareel te krijgen. Vind ik wel sneu voor hem. hij kan niet eens meer lekker plakken.

Nog een kleine 9 weken voor de uitgerekende datum. Zelf denk ik dat Poefje op 10 mei komt. Dat is ook de dag dat ik Ukkie ben verloren en ben op de uitrekendag van Ukkie ook zwanger geraakt. Misschien heel stom hoor, maar dat zit erin. Sjon zelf denk dat het in de eerste week van mei komt. 37ste week dus. We wachten het af. Mitchell heeft helemaal geen idee.. Hij telt letterlijk de weken af. Bij iedere vrijdag zegt hij "mam, nog 9 weken he, of nog 6 of uiterlijk nog 11". Hij is het nu al helemaal zat. Jaja, nog uiterlijk 11 weken, maar daar gaan we even niet van uit. Eerst op naar het verlof over 3 weken en dan nog even genieten van mijn buikje. Dan mag ze komen.

================================================

Dinsdag 16 december 2008 (17 weken en 4 dagen)

Goh, laat ik hier ook eens weer wat bij schrijven onder genot van een kop koffie en een bewegend kindje in mijn buik. Ja, Baby Poef is weer wakker en ik vind het zooo gezellig. Zogauw Mitchell dichter bij mij komt of tegen mijn buik praat voel ik van alles binnen. Hij word dan gewoon druk!. Niet dat dit al weken is hoor. Welnee. Zaterdag avond voor het eerst. Zondag praktisch de hele dag stil geweest tot s'avonds en gisteren was het hek van de dam. Hij heeft nu echt ontdekt dat je meer kan doen dan zwemmen met armen en benen. Hij vind het ook gezellig als er een warme hand van een van mijn mannen over mijn buik wrijft en als Mitchell dan nog eens gezellig op mijn buik gaat liggen met zijn hoofd is hij helemaal blij. Hij kickt er vrolijk op los. En ik? Ik moet dan alleen maar lachen. Dit gevoel is zo onbeschrijvelijk. Na de bevalling van Mitchell mitste ik mijn buik erg, maar het meeste miste ik zijn geschop. Eigenlijk ook achterlijk als je je bedenkt dat hij 3 ribben naar de knoppen schopten. Maar goed. Dat is gewoon een gevoel wat alleen een vrouw herkent en verder nieuwand anders. Sjon vraag wel eens "wat voel je nou". Tja, hoe leg je dat nou uit? Het is niet uit te leggen.

Alles gaat voorzpoedig. Mijn werk weet het inmiddels en werd wel 3 keer gefeliciteerd door mijn bazin. Ze was echt heel erg blij voor me. Maar ik wilde graag doorwerken tot 4 weken voor de bevallingsdatum. Helaas, dat mag dus niet. Ik zin in de schoonmaak en dan blijk je met 6 weken te moeten. Nu kwam ik dan niet uit met de schoolvakanties maar dat was ook geen probleem, want ik mocht dan gewoon twee weken vakantie opnemen. Mijn ouders, die ook oppas opa en oma zijn van Mitchell en dus ook voor Baby Poef, daan in september 3 weken nar griekenland. Ik heb dan geen oppas op dat moment. Voor Mitchell nog geen probleem, want die kan met bepaalde projecten mee en anders kan hij een uurtje alleen blijven. Maar ik kan hem geen baby onder zijn hoede geven en die kan ik ook niet mee nemen. Was ook geen probleem. ik mocht die 3 weken gewoon vrij nemen. Nou zeg, wat een tof wijf is dat toch. Kon haar wel zoenen en er viel een last van me af.

Zo maar nu eerst weer werken en daarna naar het ziekenhuis. Jawel, Mitchell heeft zijn pols weer eens gebroken. Vorig jaar 9 weken gips gehad omdat meneer een gecompliceerde botbreuk had (hand stond naar zijn arm omdat zijn ellepijp en spaakbeen doormidden lagen) en nu dus weer 4 tot 6 weken gips voor zijn pols. Denk dat het echt een brokkenpilootje is.

================================================

Donderdag 20 november 2008 (13 weken en 6 dagen)

Ik merk nu toch dat deze zwangerschap totaal anders is dan zo'n kleine 10 jaar terug. Denk eigenlijk eerder dat het eraan ligt dat ik ouder ben intussen en nu ook werk. Heb nu allemaal klachtjes die ik met Mitchell niet had. Eerst had ik altijd zo iets van "jeetje waar hebben ze het over? Wat is nou bandenpijn", maar nu sinds een paar weekjes weet ik wel degelijk wat dat is. Als ik loop, nies, hoest of verkeerd opsta krijg ik me toch een steken waar je niet vrolijk van word. Ook de stoelgang gaat nu moeilijker en dan die maagzuur. Verwar het niet met maagbrand, want dat heb ik niet. Zogauw ik die maagzuur op voel komen ga ik snel naar de keuken voor melk. Had altijd zo iets van "ja right, zuur en melk, lekkere combi", maar het werkt gewoon echt. Ben dan ook echt een melk verslaafde momenteel en drink gemiddeld een liter per dag aan die zooi, buiten de koffie, thee en limo. En mijn buikje. Die groeit en groeit maar. Trok gisteren een t-shirt aan die ik al een tijd niet aan heb gehad en deze zat gewoon wat strakker om mijn buik. Wel grappig want je ziet het nu gewoon. Zelfs op mijn werk. Die weten het nu ook, althans, alleen bij fysiotherapie. Op kantoor nog steeds niet. Krijg dus leuke reacties zowel van patienten en van de therapeuten. Ze houden me dan nu ook extra in de gatn en zijn super lief voor me. Oke waren ze altijd wel, maar soms een dolletje moet kunnen. Nu kijken ze uit met wat ze zeggen. Tenminste, 1 therapeut dan, want die kan nogal eens uit de hoek komen en hij weet nu dus ook hoe ik kan reageren, hahaha. Op school weten ze het nogn iet. BSO wel, maar de leerraren neit. Kan het ze ook niet zo zeggen, dus probeer het steeds met een grapje ofzo, maar ze "happen" niet. Nou ja, ooit komen ze er wel achter.

Verder gaat het lekker. Dit weekend word het weer heel erg koud en vies buiten. Weer de plannen naar de maan dus, maar lekker binnen hangen bij de kachel. Vind ik ook wel lekker.

================================================

Donderdag 6 november 2008 (11 weken en 6 dagen)

Jeetje wat is deze week snel gegaan. Echt niet te geloven. Ook misschien omdat je nu van afspraak naar afspraak loopt. Vanmiddag is het zo ver. Nog 7 en een half uur te gaan, dan mogen we naar de echo. Toen sjon ons vanmorgen wakker maakte was het eerste wat Mitchell zei "vanmiddag mogen we naar de echo". Hij is er helemaal vol van. Ik ben dan ook razend benieuwd wat hij zou zeggen of hoe zijn reactie is. Het is voor hem de eerste keer dat hij het gaat zien. Nou ja de vorige keer zag hij het ook wel, geloof ik, maar toen bewoog het niet. Nu wel. Ik heb er zin in, Sjon heeft er zin in en Mitchell ook. Zucht, nog 7 en half uur wachten. Wat duurd het lang. Moet zo eerst werken en daarna boodschappen doen. Dat scheeld alweer in tijd. Denk dat ik daarna maar een de GTST's van deze week ga kijken. Loop achter. Mitchell vind dat ook nog wel leuk dus gaan we vanmiddag door als hij thuis is. Dat dooit de tijd nogal. Na de echo meteen door naar mijn werk. Hoef ik er vanavond niet meer uit. Bedenk wel even een smoes voor mijn vroege aanwezigheid of ik vertel gewoon de waarheid. lijkt me logischer en denk dat ze me wel snappen:-) Zo niet hebben ze een probleem, Ben er dan toch al, hahahaha.

================================================

Dinsdag 4 november 2008 (11 weken en 4 dagen)

Straks voor de eerste keer naar de VK toe en eerlijk gezegd ben ik zo gespannen als een snaar. Heb er ook helemaal geen goed gevoel bij. Waarom? Het is mijn eigen schuld. Als ik terug kom van de vk laat ik een blogje achter. Het zal dan allemaal wel duidelijk worden of mijn gevoelend kloppen of niet.

================================================

Vrijdag 31 oktober 2008 (11 weken)

Happy Helloween!!!

Jaa we zijn weer een weekje verder. We zitten nu op 11 weken en het is allemaal zo spannend. Dinsdag en Woensdag had ik wat raars. Ik had pijn in mijn buik in de buurt van mijn maag. Maakte me dus geen zorgen om baby Poef, maar vervelend was het wel. als ik rechtop zat had ik echt een idee dat alles in de verdrukking zat. ging ik naar voren leunen op tafel, zodat mijn buik enzo vrij spel hadden verdween de pijn. Heel raar. Toen ik naar bed wilde gaan heb ik beide dagen zuur over gegeven. WEl achterlijk, want brandend maagzuur voel je ook als je zit. Nu dus niet, dus het branden niet, lijkt mij. Gisteren ben ik in de aovnd uurtjes maar aan de melk gegaan en meot toegeven dat het hielp. Heb geen maagpijn meer gehad. Of het nou door de melk kwam of toeval is weet ik niet, maar het voelde wel even lekker.

Dinsdag is het zo ver. Dan mag ik vor de eerste keer naar de Verloskundige. Ik ben zooo benieuwd en hoop dat ze het hartje al kan vinden. Dan ben je toch wat geruster om naar de echoscopiste te gaan en haal je Mitchell wat lekkerder uit school. Lijkt me vreselijk om weer een negatieve echo te krijgen dus even duimen dat ze hem hoord.

Zondag is het ook weer tijd voor een nieuwe buikfoto. Sjon voelt dagelijks mijn buik veranderen. Raar, want mij valt het 1 keer in de zoveel tijd op, maar zit ook niet de hele tijd over mijn blote buik te aaien. Nog niet. Als het aan sjon ligt wel, hahahaha.

Maar goed. Eerst nog 1 dagje werken en dan lekker weekend. We hebben een druk schema voor morgen. Mitchell's kamer gaan we eens drastisch aanpakken. Bedden weer bovenop elkaar (hij heeft een stapelbed en die staan nu los van elkaar). De kledingkast die nu in de hal staat, gaat naar zijn kamertje en dan eens die zooi opruimen Mijn god wat een speelgoed heeft dat kind toch. Snap best dat Bart Smit regelmatig ons beld of wij nog iets op voorraad hebben. Hij ozu een eigne winkeltje kunnen beginnen. Niet erg natuurlijk, voor een groot gedeelte hebben we het zelf gedaan, maar nu moet er echt verandering in komen. Hij word ouder dus bepaalde spullen kunnenn u echt wel weg. Nu nog kijken of hij er afstand van kan doen, hahaha.

================================================

Maandag 27 oktober 2008 (10 weken en 3 dagen)

Nou het is weer in alle hevigheid terug. Niet het overgeven en het misselijk zijn hoor, maar het trekkende gevoel van mijn buik. Heb ook een idee dat ik weer een stuk dikker geworden ben. Heb er af en toe al last van als ik verkeerd zit. Dan krijg ik echt steken aan de rechter onderkant.

Gisteren kwam mijn schoonmoeder even langs. Ze was in Lelystad, dus belde op of ze even mocht komen. Het eerste wat ze deed was naar mijn buik kijken (was ook de eerste keer dat we haar zagen na het vertellen van zwanger zijn). Ze schrok ervan. Toen ik op de wc was, vertelde ze Sjon dat zij het idee had dat ik al over die 3 maanden heen ben. Het zelfde had ik Sjon ook al verteld. Ook ik had dat idee. Ben even gaan rekenen. Als dat zo is ben ik nu geen 10 weken maar 14 weken. Als ik vrijdag een afspraak ga maken met de vk ben ik of 11 weken of 15 weken. Dan die week erop misschien een echo. dus met 12 of 16 weken. Dat is wel erg laat leek ons, dus wat gaan we doen.

Ik ga straks om 9 uur de verloskundige bellen en dan zal ze uiteraard vragen wat mijn laatste data was. Nou heel simpel. 15 augustus of 19 juli. Dan kunnen hun kiezen, hahahahaha. Ik weet het niet meer. Ik heb haast niet meer misselijk. Alleen nog als ik heel vroeg op sta en ga meteen eten, zodals vandaag. Wacht dus even met eten tot Mitchell naar school is. Bepaalde plekken op mijn borsten zijn nog pijnlijk als je eraan komt, maar ze voelen o zo zwaar. En mijn buik. Dar voel ik van alles. Zelfs als ik op mijn link zij lig krijg ik steken. Heb een idee dat, dat mijn banden zijn. Ik kan me dit ook niet van Mitchell zijn zwangerschap herrinderen. Deze is echt COMPLEET anders.

Ik ben dus heel erg benieuwd en word er eigenlijk heel erg zenuw-wappig van op het moment. Maar goed. Tis nu eenmaal zo en die zenuwen verdwijnen ook wel weer. Ik hoop zo dat ze bij de VK het hartje al kunnen horen. Dan hoef ik me niet zo'n zenuwen te maken voor de echo. Begrijp me goed. Ik vind een echo geweldig, alleen mijn laatste ervaring was minder. Als ze nu het hartje kunnen horen bij de VK ga ik vol zin naar de echoscopiste toe. Maar dat voor later. Eerst maar eens bellen.

================================================

Deze week een onrustige week geweest. Ik had nergens last van. Alleen de onderkant van mijn borsten deden nog pijn. Niet misselijk, geen trekkend gevoel, helemaal niks. Ik sprak mijn ongerustheid niet uit. Eergisteren lag ik in bed toen ik het aan de onderkant weer voelde trekken. Was toch wel opgelucht. De volgende morgen was ik weer misselijk. Was best blij eigenlijk. Morgen over een week gaan we bellen naar de vk. Het schiet nu op. Word wel tijd ook, want wil nu wel eens een kloppend hartje horen en zien. Dan zal er zeker een last van me afvallen. Ze zeggen wel dat je je niet ongerust moet maken, maar het angstige gevoel bekruipt je gewoon. Ik kan er niks aan doen. Wat ik ook heb sinds een paar dagen zijn vreselijke krampen. Moet om de haverklap naar de wc maar dan komt er niks. Ja lucht. Tis vervelend, maar zal er wel bij horen

Vandaag heb ik al lekker weekend. Helemaal blij. Gewoon even 4 dagen vrij. Voor morgen hadden we vrij gevraagd. Zowel Sjon als ik. Lekker een dagje met z'n drietjes, want Mitchell heeft ook vakantie. Aangezien ik op donderdag alleen naar school hoeft om te werken maar deze vakantie hebben hoef ik dus helemaal niet meer. 4 Dagen lekker niks doen. Nou ja? Niks. Zo eerst boodschappen doen en daarna mijn scooter weg brengen. Daar heb ik nu de tijd voor. Anders zit je op hete kolen of je het allemaal wel gaat redden. Meteen maar even naar de kruitvat. Ze hebben leuke baby spullen in de aanbieding die ik nog wel wil hebben. O.a. spuugdoekjes. Daar heb ik er nog veel te weinig van.

Van de week eens gekeken hoeveel hydrofiel luiers ik nog heb. Het zijn er 10. Moet voldoende zijn lijkt me. Heb ze gisteren meteen gewassen en nu liggen ze in een vuilniszak op de kamer van Poef. Klaar om nog 1 keer gewassen en dan gestreken te worden.

================================================

Donderdag 16 oktober 2008 (8 weken en 6 dagen).

Wat kan een zwangerschap toch rare dingen met je doen. Zo droom je over dat je met wesley Snijder staat te zoenen, de volgende dag geef je in je dromen borstvoeding, maar je ziet niet aan wie. Het zal wel een baby geweest zijn, maar het het mijn kindje? Was het nou een jongen of een meisje? Ik heb geen idee.

De laatste week is het rustig geweest. Bijna niet overgegeven. Was ik net (07.45 uur) Bandor aan het uitlaten, word ik me toch een partij beroerd voor de deur. Kots alles er weer uit midden op straat. Dacht nog "ben blij dat het nog wat donker is, dan ziet niemand mij", maar helaas fout gedacht. Een overbuurvrouw stond voor het raam boven te kijken. Tja afgang. Heb maar net gedaan alsof ik haar niet zag en hoop dat zij dan de enige was. Voor de rest voel ik me prima, op koud na. Ik kan er niet aan wennen. Ze zeggen dat als je zwanger bent, dat je het warm heb. Nou vraag me af waarom ik weer rare hormonen heb en ik het dus weer koud heb. Misschien komt het nog? Op die kou na heb ik wel het idee dat baby Poef lekker aan het groeien is. Mijn buikje word steeds dikker. De mensen op mijn werk kijken me nu raar aan, maar op 1 na vragen ze nog niks. Zolang hun niks vragen laat ik niks merken. Ik voel dat aan de binnekant mijn buik "opgeblazen" wprd. Het is een raar gevoel. Niet pijnlijk maar eigenlijk meer irritant. Ik blijf het beschrijven als een ballon die opgeblazen word en niet verder kan. Zo'n gevoel. Raar he. Ik heb een datum genomen waarop ik de VK ga bellen. 31 Oktober dan zijn we 11 weken en dan ga ik bellen. Lijkt me een mooie datum:-)

================================================

Donderdag 2 oktober 2008 (6 weken en 6 dagen)

We zijn weer een paar dagen verder en qua misselijkehid veranderd het per dag. Maandag was ik echt kots misselijk. De rest van de week ging het beter. Wel steeds misselijk maar hield alles binnen. Op gistermorgen na. Toen hing ik alweer vroeg over de pot. Het rare is dat als ik het een uurtje ervoor heb gedronken of gegeten er niks meer uitkomt. Het lijkt wel of mijn lichaam het in een no tme absorbeert. Nu op donderdag dus het zelfde. Heb net gegeten en word er niet vrolijk van. Dat geroer de hele tijd in je maag maakt dat je je nog beroerder voel. Woensdag avond lagen we in bed en voelde heel diep in mijn buik onderin 3 bellentjes achterelkaar. Ik zou zeggen dat ik Poef voelde, maar weet dat dat niet kan. Gisteravond tijden computeren voelde ik het weer. Nu iets meer aan de rechterkant. Heel zachtjes. Raar.

================================================